Jean-Paul Sartre: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m Plik Jean_Paul_Sartre.jpg został skasowany, ponieważ użytkownik Codeispoetry skasował go z Commons
+1
Linia 1: Linia 1:

'''[[w:Jean-Paul Sartre|Jean-Paul Sartre]]''' (1905–1980), francuski filozof.
'''[[w:Jean-Paul Sartre|Jean-Paul Sartre]]''' (1905–1980), francuski filozof.
* Być może istnieją czasy piękniejsze, ale te są nasze.
* Być może istnieją czasy piękniejsze, ale te są nasze.
Linia 25: Linia 24:
* Grzeczność jest odblaskiem moralności.
* Grzeczność jest odblaskiem moralności.
** Zobacz też: [[moralność]]
** Zobacz też: [[moralność]]

* Humor nie jest darem ducha, lecz serca.


* Istotną i konieczną cechą wolności jest to, iż jest usytuowana.
* Istotną i konieczną cechą wolności jest to, iż jest usytuowana.

Wersja z 21:29, 3 lis 2008

Jean-Paul Sartre (1905–1980), francuski filozof.

  • Być może istnieją czasy piękniejsze, ale te są nasze.
  • Byt dla siebie (...) jest tym, czym nie jest, nie będąc tym, czym jest.
    • Źródło: L'Etre et le néant, cz. IV, rozdz. I, 1943
  • Człowiek jest skazany na wolność.
    • L'homme est condamné à être libre. (fr.)
    • Źródło: L'Etre et le néant, cz. IV, rozdz. I, 1943
    • Zobacz też: człowiek
  • Człowiek jest takim, jakim jest jego działanie. Człowiek nie jest niczym innym, niż jego życie.
  • Człowiek może był kiedyś dobry, ale z pewnością było to bardzo dawno.
  • Człowiek nie jest nigdy tak piękny jak wtedy, gdy prosi o przebaczenie lub gdy sam przebacza.
  • Człowiek to byt, który aspiruje do bycia Bogiem (...). Być człowiekiem to dążyć do bycia Bogiem, albo jeśli kto woli, człowiek jest w sposób fundamentalny pragnieniem bycia Bogiem.
  • Dzieci i zegarków nie można stale nakręcać, trzeba im dać też czas do chodzenia.
  • Grzeczność jest odblaskiem moralności.
  • Humor nie jest darem ducha, lecz serca.
  • Istotną i konieczną cechą wolności jest to, iż jest usytuowana.
    • Źródło: Czym jest literatura, 1947
  • Jak duchowi nic nie jest za duże, tak dobroci nic nie jest za małe.
  • Kobieta nigdy nie wie, czego chce, ale nie spocznie, dopóki celu nie osiągnie.
  • Kobiety żyją w przekonaniu, że mężczyźni, którzy umieją obchodzić się z pieniędzmi, umieją także obchodzić się z kobietami.
  • Kto bywa wychowywany dla epoki, jest gorszy niż epoka.
  • Kto wierzy w obecność dobra w drugim człowieku, rozbudza je w nim.
  • Ladacznica z zasadami.
    • La putain respectueuse
    • Źródło: tytuł dramatu, 1946
    • Opis: przekład tytułu dokonany przez Jana Kotta nie jest dosłowny; dosłowne tłumaczenie to: Pełna szacunku kurwa lub też: "Kurwa honorna".
  • Nadzieja jest najcenniejszą towarzyszką życia.
  • Najpiękniejsza istota ludzka współczesnych czasów.
  • Odpowiedzialność nie jest afirmacją czegoś zewnętrznego, jest zwykłym wymogiem logicznym wypływającym z naszej wolności.
  • Odrzucanie zasad to także zasada.
  • Piekło to Inni.
    • L'enfer c'est les autres
    • Źródło: Przy drzwiach zamkniętych, 5, 1946
    • Zobacz też: piekło
  • Szczęściem jednego człowieka jest drugi człowiek.
  • Sztuka jest zaiste nie chlebem, lecz winem życia.
  • Terroryzm to straszna broń, ale uciskani nie mają innej.
    • Komentarz po zamachu na izraelskich sportowców podczas olimpiady w Monachium w 1972 roku.
    • Zobacz też: terroryzm
  • Wolność polega na tym, aby śmiało rozpatrywać każdą sytuację w jaką wpakuje nas życie i brać na siebie wszelką wynikłą stąd odpowiedzialność.
  • Wspomnienie jest jedynym rajem, z którego nikt nas nie może wypędzić.
  • Wszystkie uczucia w tym są szczególne, iż wierzymy, że tylko my je odczuwamy.
  • Zamiarem człowieka XX wieku, jest stać się bogiem.
  • Ludzie żyjący w społeczeństwie nauczyli się postrzegać siebie w lustrach, tak, jak są postrzegani przez swych przyjaciół. Ja nie mam przyjaciół. Czy dlatego moje ciało jest całkiem odsłonięte?
  • O trzeciej w nocy jest zawsze za wcześnie lub za póżno na cokolwiek, co zechcesz robić.
  • Zwięzłość słowa rodzi szerokość myśli.
  • Żyd to człowiek, którego inni uważają za Żyda.
    • Le Juif est un homme que les autres tiennent pour juif. (fr.)
    • Źródło: Rozważania o kwestii żydowskiej, 1946

Sartre o sobie

  • Ażebym uzyskał pewność, iż uwieczni mnie rodzaj ludzki, włożono mi do głowy, że rodzaj ów nie skończy się nigdy. Zgasnąć w nim równało się narodzinom i przekształceniu w nieskończoność, ilekroć jednak wykładał mi ktoś hipotezę, że pewnego dnia jakiś kataklizm mógłby zniszczyć naszą planetę, zdejmowała mnie trwoga, choćby miało to nastąpić za pięćdziesiąt tysięcy lat; i dziś jeszcze, zawiedziony, nie potrafię myśleć bez lęku, że słońce kiedyś wystygnie. To że moi współplemieńcy zapomną o mnie na drugi dzień po moim pogrzebie, nie obchodzi mnie raczej; dopóki żyć będę, będę ich nawiedzał nieuchwytny, nie nazwany, obecny w każdym tak jak we mnie obecne są miliardy zmarłych, których nie znam, ale których chronię przed unicestwieniem. Gdyby jednak ludzkość znikła, zabiłaby swoich zmarłych na dobre.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
  • Bóg potrafiłby wybawić mnie z kłopotu – byłbym arcydziełem podpisanym; zapewniony, że gram swoją partię w koncercie powszechnym, czekałbym cierpliwie aż objawi mi swoje zamysły i moją nieodzowność.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
  • Dogmatyk, wątpiłem o wszystkim oprócz jednego – że jestem wybrańcem wątpienia, odbudowywałem jedną ręką to, co burzyłem drugą, a niepokój uważałem za gwarancję swojego bezpieczeństwa; byłem szczęśliwy.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
    • Zob. też: dogmatyk
  • Lubiłem się podobać, chciałem brać kąpiele kultury, naładowywałem się co dzień tym, co uświęcone.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
  • Moja prawda, mój charakter i moje imię były w rękach osób dorosłych; nauczyłem się widzieć siebie ich oczyma; byłem dzieckiem, owym potworem, którego dorośli fabrykują ze swoich niedosytów.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
  • Myślałem, że poświęcam się Literaturze, gdy tymczasem – naprawdę – wstępowałem do zakonu.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
  • Na mojej napowietrznej wyspie byłem najpierwszy i niezrównany – spadłem do ostatniego rzędu, kiedy podporządkowano mnie prawom ogólnym.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
  • Nauczano mnie Historii Świętej, Ewangelii, katechizmu, ale nie dawano mi środków do zdobycia wiary; w rezultacie zrodził się bezład, który stał się moim ładem indywidualnym.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
  • Nigdy nie uważałem się za szczęśliwego właściciela "talentu", jedyną moją troską było ratować się – puste ręce, pusta kieszeń – pracą i wiarą.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
  • Robak niemrawy, bez wiary, bez praw, bez rozumu i celu, chroniłem się w komedię rodzinną, wiercąc się, biegając, przeskakując od oszustwa do oszustwa.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
  • Trzeba jednak było poinformować mnie jakoś o pisarzach. Dziadek uczynił to taktownie, bez entuzjazmu. Wyuczył mnie nazwisk ludzi sławnych; w samotności recytowałem bezbłędnie ich listę, od Hezjoda do Wiktora Hugo; byli to Święci i Prorocy.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
    • Zobacz też: pisarz
  • W moim szaleństwie lubię to, że już od pierwszego dnia chroniło mnie przed zwodzicielstwem "elity".
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
  • Znalazłem swoją religię, nic ponad książkę nie wydawało mi się ważniejsze. Bibliotekę poczytywałem za świątynię.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964
    • Zobacz też: religia
  • Zniszczone, zatarte, upokorzone, zapędzone w kąt, przemilczane – wszelkie cechy dziecka przetrwały u człowieka pięćdziesięcioletniego. Najczęściej rozpływają się w cieniu, czatują; wystarczy chwila nieuwagi, żeby podniosły głowę i pod przebraniem weszły w pełne światło.
    • Źródło: Słowa (fr. Les mots), 1964