Stendhal: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
wszelka miłość,,,
Nie podano opisu zmian
Linia 36: Linia 36:


* Miłość własna czai się nawet w sercach będących świątynią najdostojniejszej cnoty.
* Miłość własna czai się nawet w sercach będących świątynią najdostojniejszej cnoty.

* Może to właśnie ludzie niezdolni do miłości najżywiej odczuwają piękno - jest to przynajmniej najsilniejsze wrażenie, jakie może im dać kobieta.
** Zobacz też: [[miłość]], [[piękno]]


* Myślałem, że będę miał zaszczyt być pochowanym w Żaganiu.
* Myślałem, że będę miał zaszczyt być pochowanym w Żaganiu.

Wersja z 19:53, 23 wrz 2008

Stendhal

Stendhal, właśc. Marie-Henri Beyle (1783–1842), francuski pisarz romantyk.

  • Abyśmy mogli być szczęśliwymi, trzeba, aby naszemu szczęściu zawsze czegoś brakowało.
  • Aby znać człowieka, wystarczy poznać samego siebie; aby poznać ludzi, trzeba żyć pośród nich.
  • Boga może usprawiedliwić tylko to, że nie istnieje.
  • Dla garstki szczęśliwych. (Inne tłumaczenie: Nielicznym szczęśliwcom)
    • To a happy few (ang.)
    • Źródło: Historia malarstwa we Włoszech, 1817.
      Występuje również w zakończeniu powieści Czerwone i czarne, 1830 i Pustelni Parmeńskiej, 1839
  • Gaduła, nim coś powie, mówi najpierw przez pięć minut.
  • Grzeczność to tylko brak odruchów złego wychowania.
  • Iluż mężczyzn nie umie inaczej poruszyć serca kobiety, jak tylko je raniąc.
  • Im powszechniej się ktoś podoba, tym płycej się podoba.
  • Jedynie wielka dusza waży się na styl prosty.
  • Kłamstwo jest jedyną ucieczką słabych.
  • Kobiety nadzwyczaj piękne już mniej zadziwiają drugiego dnia.
  • Kobiety w pewnym wieku, które miały kochanków, sądzą, że naprawią swą reputację, okazując surowość wobec błędów, które są im już niedostępne.
  • Krystalizacją nazywam czynność myśli, która we wszystkim, co widzi, odkrywa nowe przymioty ukochanej osoby.
  • Miłość jest rozkosznym kwiatem, ale trzeba mieć odwagę zerwać go na krawędzi przepaści.
  • Miłość własna czai się nawet w sercach będących świątynią najdostojniejszej cnoty.
  • Może to właśnie ludzie niezdolni do miłości najżywiej odczuwają piękno - jest to przynajmniej najsilniejsze wrażenie, jakie może im dać kobieta.
  • Myślałem, że będę miał zaszczyt być pochowanym w Żaganiu.
  • Niewinność to śmieszna cnota.
  • Piękno jest tylko obietnicą szczęścia.
  • Powieść jest to zwierciadło, które obnosi się po gościńcu.
    • Źródło: Czerwone i czarne, motto jednego z rozdziałów
      tłum. Tadeusz Boy-Żeleński
      W tym brzmieniu słowa te prawdopodobnie są autorstwa samego Stendhala, chociaż przypisał on je Césarowi Vichard Saint – Réalowi.
  • Prawdziwym polem dla cnót kobiecych to pokój chorego.
  • Pruderia to rodzaj skąpstwa i to najgorszy ze wszystkich.
  • Rdza niszczy żelazo, a kłamstwo duszę.
  • Szczęście to to, czego prawdopodobnie w życiu nie osiągniemy, ale na jego szukanie warto poświęcić całe życie.
  • Szczęśliwa była by literatura, gdyby nie była rzeczą modną i gdyby się nią chcieli zajmować tylko ci, dla których jest stworzona.
  • Trudno uniknąć choroby swojego stulecia.
  • Trzeba być samotnikiem, aby czuć własne serce i aby kochać; ale trzeba być światowcem, aby mieć powodzenie w miłości.
  • Tylko skazanie na śmierć wyróżnia człowieka od innych; to jedyna rzecz, której nie da się kupić.
  • Wszelka miłość na ziemi rodzi się, żyje i umiera lub wzbija do nieśmiertelności wedle tych samych praw.
  • Wszystko można nabyć w samotności, prócz charakteru.
  • Za pięćdziesiąt lat będą w Europie sami prezydenci republik, ani jednego króla. A wraz z tymi czterema literami: K, R, Ó, L, zginą i księża, i szlachta. Widzę już tylko k a n d y d a t ó w robiących słodkie miny do plugawej większości.
    • Źródło: Czerwone i czarne