Juliusz Słowacki: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Juliusz Slowacki by Barwicki.jpg|thumb|Juliusz Słowacki]] |
[[Grafika:Juliusz Slowacki by Barwicki.jpg|thumb|Juliusz Słowacki]] |
||
'''[[w:Juliusz Słowacki|Juliusz Słowacki]]''' (1809–1849), poeta romantyczny, jeden z trzech polskich wieszczów narodowych. |
'''[[w:Juliusz Słowacki|Juliusz Słowacki]]''' (1809–1849), poeta romantyczny, jeden z trzech polskich wieszczów narodowych. |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
* Idę wśród ludzi jak przez las jesienny... |
|||
* Otom ja sam, jak drzewo zwarzone od kiści,<br />Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści. |
|||
* Trzeba mi nowych skrzydeł, nowych dróg potrzeba. |
|||
* Jam jest posąg człowieka na posągu świata. |
|||
* Wierzcie mi! wierzcie, ludzie! jam jest wielki, mocny.<br />Jedyną słabość zamknę w sercu tajemniczym,<br />Robak smutku mnie gryzie... tak, że mówiąc z wami,<br />Chciałbym przestać... i usiąść, i zalać się łzami. |
|||
*Próżno myśl geniuszu świat cały pozłaca,<br />Na każdym szczeblu życia rzeczywistość czeka. |
|||
⚫ | |||
==''Beniowski''== |
==''Beniowski''== |
||
{{osobne|Beniowski}} |
{{osobne|Beniowski}} |
||
Linia 51: | Linia 68: | ||
* Wolność ducha zachować pragnę, pod żaden indywidualny wpływ nie poddam się i póty będę trwał samotnie, dopóki nie uczuję, że całe Koło [Towiańskiego] jest mi bratnie, że razem ze mną chce czystej wiary, prawdy i tylko postępu Sprawy. W nieomylność bowiem Koła nie wierzę i formom przepisanym przezeń dla ducha nie dam się strupić. |
* Wolność ducha zachować pragnę, pod żaden indywidualny wpływ nie poddam się i póty będę trwał samotnie, dopóki nie uczuję, że całe Koło [Towiańskiego] jest mi bratnie, że razem ze mną chce czystej wiary, prawdy i tylko postępu Sprawy. W nieomylność bowiem Koła nie wierzę i formom przepisanym przezeń dla ducha nie dam się strupić. |
||
** Opis: list napisany po wystąpieniu z Koła Towiańskiego |
** Opis: list napisany po wystąpieniu z Koła Towiańskiego |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
* Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi<br />Przy blaskach gromu. |
* Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi<br />Przy blaskach gromu. |
||
** Źródło: hymn ''[[w:Hymn o zachodzie słońca na morzu|Smutno mi, Boże!]]'', 1839 |
** Źródło: hymn ''[[w:Hymn o zachodzie słońca na morzu|Smutno mi, Boże!]]'', 1839 |
||
⚫ | |||
** Źródło: ''Kordian'' |
|||
==Cytaty o Juliuszu Słowackim== |
==Cytaty o Juliuszu Słowackim== |
Wersja z 20:28, 25 maj 2008
Juliusz Słowacki (1809–1849), poeta romantyczny, jeden z trzech polskich wieszczów narodowych.
Kordian
- Ze szczytu piramidy – co znaczy: z dzwonnicy,
Ze szczytu tych piramid sto wieków was widzi.
- Idę wśród ludzi jak przez las jesienny...
- Otom ja sam, jak drzewo zwarzone od kiści,
Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści.
- Trzeba mi nowych skrzydeł, nowych dróg potrzeba.
- Jam jest posąg człowieka na posągu świata.
- Wierzcie mi! wierzcie, ludzie! jam jest wielki, mocny.
Jedyną słabość zamknę w sercu tajemniczym,
Robak smutku mnie gryzie... tak, że mówiąc z wami,
Chciałbym przestać... i usiąść, i zalać się łzami.
- Próżno myśl geniuszu świat cały pozłaca,
Na każdym szczeblu życia rzeczywistość czeka.
- Ziemia to plama
Na nieskończoności błękicie
A Bóg zetrze ją palcem lub wleje w nią życie
Jak w posąg gliniany Adama.
Beniowski
Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Beniowski.
- Biada, kto daje ojczyźnie pół duszy,
A drugie tu pół dla szczęścia zachowa.- Pieśń III, wiersz 721–722
- Jeżeli gryzę co – to sercem gryzę.
- Pieśń II, wiersz 744
- Strofa być winna taktem, nie wędzidłem.
- Pieśń V, wiersz 140
Inne cytaty
- Co nam zdrady! – Jest u nas kolumna w Warszawie.
- Źródło: Uspokojenie, 1845 rok
- Długo po świecie, pielgrzym tajemniczy,
Chodziłem farby zbierając do dzieła
- Dosyć jest ludzi strzegących mizernych swoich pozycji i dumy własnej, i czci światowej... i fałszów... ale muszą być i tacy, co zapomną o sobie - a wtenczas będą silni i niepokonani
- Źródło: list z 1843 roku
- Kobieta rodzi się gwiazdom podległa i kwiatom.
- Zobacz też: kobieta
- Kto się śmieje, zawsze płaczących zwycięża.
- Lecz zaklinam – niech żywi nie tracą nadziei
I przed narodem niosą oświaty kaganiec;
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!- Źródło: Testament mój
- Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy.
- Źródło: Lilla Weneda (prolog), 1840
- O Boże! Daj mi sławę choć po śmierci, a za to niech będę najnieszczęśliwszym, pogardzanym i nie poznanym w moim życiu.
- Pomiędzy nami lata biały gołąb smutku.
- Źródło: Rozłączenie, (20 lipca 1835)
- Pośród niesnasków Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon.
Dla Słowiańskiego oto Papieża
Otwarty tron.
- Źródło: Pośród niesnasków Pan Bóg uderza... 1848
- Sęp ci wyjada nie serce – lecz mózgi.
- Źródło: Grób Agamemnona, 1839
- Słowa dziecka to staremu kwiaty.
- Zobacz też: dziecko
- Szli krzycząc: "Polska! Polska" [...]
Wtem Bóg z Mojżeszowego pokazał się krzaka,
Spojrzał na te krzyczące i zapytał: "Jaka?"- Zobacz też: Polska
- Wolność ducha zachować pragnę, pod żaden indywidualny wpływ nie poddam się i póty będę trwał samotnie, dopóki nie uczuję, że całe Koło [Towiańskiego] jest mi bratnie, że razem ze mną chce czystej wiary, prawdy i tylko postępu Sprawy. W nieomylność bowiem Koła nie wierzę i formom przepisanym przezeń dla ducha nie dam się strupić.
- Opis: list napisany po wystąpieniu z Koła Towiańskiego
- Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi
Przy blaskach gromu.- Źródło: hymn Smutno mi, Boże!, 1839
Cytaty o Juliuszu Słowackim
- Bramy przepastne śmierci dla niektórych ludzi nie istnieją. Świadczą o prawdzie wielkości takiej, że prawa wielkości są inne, niż prawa małości.
- Autor: Józef Piłsudski
- Opis: fragment z przemówienia Marszałka wygłoszonego z okazji sprowadzenia do Polski prochów Słowackiego.
- Dlaczego Słowacki wzbudza w nas zachwyt i miłość? (...) Dlatego, panowie, że Słowacki wielkim poetą był!
- Autor: Witold Gombrowicz, Ferdydurke, II, 1938
- Znaczenie: szkoła uczy frazesów i sloganów, zamiast nauczyć samodzielnego myślenia.
- Heroicznemu maksymalizmowi etycznemu towarzyszy idea przekraczania człowieczeństwa ku duchowi – jest to nie tylko możliwe, ale konieczne i nieuniknione. To jest ton wysiłku duchowej przemiany, który Piłsudski odnalazł u Słowackiego i który go już nigdy nie opuścił.
- Źródło: Płacz generała – eseje o wojnie
- Autorka: Maria Janion
- Motyw przeanielenia u Czapskiego powraca raz po raz w rozmaitych uwikłaniach. W najbardziej może rozbudowanej postaci w eseju – wspomnieniu "It is our custom" z 1951 roku. Tu omawia Czapski przypadek "polskiej uczonej działaczki i patriotki, wychowanej we Wiedniu, w zaustriaczonej rodzinie, z matki Niemki. Wyznała mi kiedyś, że mając 12 lat przeczytała Testament Słowackiego. Od tej chwili – pamięta to doskonale – stała się Polką bezpowrotnie i na zawsze". Główną atrakcją polskości – i to Czapski z wielkim naciskiem podkreśla – ma być właśnie stała obecność dążenia do przemiany duchowej. Drugi przypadek fatalnej siły wiersza Słowackiego staje się właściwie osnową wspomnianego szkicu. Amerykański przyjaciel Czapskiego, Arthur (którego rodzice przybyli z Polski, a on sam zna polski dość słabo), z uwagą i zachwytem czyta i tłumaczy utwór:
I ten wiersz ostatni, który zna w Polsce każde dziecko
lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna,
aż was zjadaczy chleba w aniołów przerobi
... you, eaters of bread, as to raise you into – angels.
Więc to jest wasza polska filozofia? – mówi Arthur – ona jest bardzo mistyczna. To wy nie musicie jej tracić nigdy. żaden inteligent nie ma prawa jej tracić.- Źródło: Płacz generała – eseje o wojnie
- Autorka: Maria Janion
- Zobacz też: Testament mój, Józef Czapski
- W imieniu Rządu Rzeczypospolitej polecam Panom odnieść trumnę Juliusza Słowackiego do krypty królewskiej, bo królom był równy.
- Autor: Józef Piłsudski
- Opis: fragment z przemówienia Marszałka wygłoszonego z okazji sprowadzenia do Polski prochów Słowackiego