Juliusz Słowacki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m grafika, notka
Zu (dyskusja | edycje)
Linia 17: Linia 17:


* Długo po świecie, pielgrzym tajemniczy,<br />Chodziłem farby zbierając do dzieła
* Długo po świecie, pielgrzym tajemniczy,<br />Chodziłem farby zbierając do dzieła

* Dosyć jest ludzi strzegących mizernych swoich pozycji i dumy własnej, i czci światowej... i fałszów... ale muszą być i tacy, co zapomną o sobie - a wtenczas będą silni i niepokonani
** Źródło: list z 1843 roku


* Kobieta rodzi się gwiazdom podległa i kwiatom.
* Kobieta rodzi się gwiazdom podległa i kwiatom.
Linia 28: Linia 31:
* Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy.
* Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy.
** Źródło: ''[[w:Lilla Weneda|Lilla Weneda]]'' (prolog), 1840
** Źródło: ''[[w:Lilla Weneda|Lilla Weneda]]'' (prolog), 1840

* O Boże! Daj mi sławę choć po śmierci, a za to niech będę najnieszczęśliwszym, pogardzanym i nie poznanym w moim życiu.


* Pomiędzy nami lata biały gołąb smutku.
* Pomiędzy nami lata biały gołąb smutku.

Wersja z 23:35, 24 maj 2008

Juliusz Słowacki

Juliusz Słowacki (1809–1849), poeta romantyczny, jeden z trzech polskich wieszczów narodowych.

Beniowski

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Beniowski.
  • Biada, kto daje ojczyźnie pół duszy,
    A drugie tu pół dla szczęścia zachowa.
    • Pieśń III, wiersz 721–722
  • Jeżeli gryzę co – to sercem gryzę.
    • Pieśń II, wiersz 744
  • Strofa być winna taktem, nie wędzidłem.
    • Pieśń V, wiersz 140

Inne cytaty

  • Co nam zdrady! – Jest u nas kolumna w Warszawie.
    • Źródło: Uspokojenie, 1845 rok
  • Długo po świecie, pielgrzym tajemniczy,
    Chodziłem farby zbierając do dzieła
  • Dosyć jest ludzi strzegących mizernych swoich pozycji i dumy własnej, i czci światowej... i fałszów... ale muszą być i tacy, co zapomną o sobie - a wtenczas będą silni i niepokonani
    • Źródło: list z 1843 roku
  • Kobieta rodzi się gwiazdom podległa i kwiatom.
  • Kto się śmieje, zawsze płaczących zwycięża.
  • Lecz zaklinam – niech żywi nie tracą nadziei
    I przed narodem niosą oświaty kaganiec;
    A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,
    Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!
  • Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy.
  • O Boże! Daj mi sławę choć po śmierci, a za to niech będę najnieszczęśliwszym, pogardzanym i nie poznanym w moim życiu.
  • Pomiędzy nami lata biały gołąb smutku.
    • Źródło: Rozłączenie, (20 lipca 1835)
  • Słowa dziecka to staremu kwiaty.
  • Szli krzycząc: "Polska! Polska" [...]
    Wtem Bóg z Mojżeszowego pokazał się krzaka,
    Spojrzał na te krzyczące i zapytał: "Jaka?"
  • Wolność ducha zachować pragnę, pod żaden indywidualny wpływ nie poddam się i póty będę trwał samotnie, dopóki nie uczuję, że całe Koło [Towiańskiego] jest mi bratnie, że razem ze mną chce czystej wiary, prawdy i tylko postępu Sprawy. W nieomylność bowiem Koła nie wierzę i formom przepisanym przezeń dla ducha nie dam się strupić.
    • Opis: list napisany po wystąpieniu z Koła Towiańskiego
  • Ze szczytu piramidy – co znaczy: z dzwonnicy,
    Ze szczytu tych piramid sto wieków was widzi.
    • Źródło: Kordian
  • Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi
    Przy blaskach gromu.
  • Ziemia to plama
    Na nieskończoności błękicie
    A Bóg zetrze ją palcem lub wleje w nią życie
    Jak w posąg gliniany Adama
    • Źródło: Kordian

Cytaty o Juliuszu Słowackim

  • Bramy przepastne śmierci dla niektórych ludzi nie istnieją. Świadczą o prawdzie wielkości takiej, że prawa wielkości są inne, niż prawa małości.
    • Autor: Józef Piłsudski
    • Opis: fragment z przemówienia Marszałka wygłoszonego z okazji sprowadzenia do Polski prochów Słowackiego.
  • Dlaczego Słowacki wzbudza w nas zachwyt i miłość? (...) Dlatego, panowie, że Słowacki wielkim poetą był!
    • Autor: Witold Gombrowicz, Ferdydurke, II, 1938
    • Znaczenie: szkoła uczy frazesów i sloganów, zamiast nauczyć samodzielnego myślenia.
  • Heroicznemu maksymalizmowi etycznemu towarzyszy idea przekraczania człowieczeństwa ku duchowi – jest to nie tylko możliwe, ale konieczne i nieuniknione. To jest ton wysiłku duchowej przemiany, który Piłsudski odnalazł u Słowackiego i który go już nigdy nie opuścił.
    • Źródło: Płacz generała – eseje o wojnie
    • Autorka: Maria Janion
  • Motyw przeanielenia u Czapskiego powraca raz po raz w rozmaitych uwikłaniach. W najbardziej może rozbudowanej postaci w eseju – wspomnieniu "It is our custom" z 1951 roku. Tu omawia Czapski przypadek "polskiej uczonej działaczki i patriotki, wychowanej we Wiedniu, w zaustriaczonej rodzinie, z matki Niemki. Wyznała mi kiedyś, że mając 12 lat przeczytała Testament Słowackiego. Od tej chwili – pamięta to doskonale – stała się Polką bezpowrotnie i na zawsze". Główną atrakcją polskości – i to Czapski z wielkim naciskiem podkreśla – ma być właśnie stała obecność dążenia do przemiany duchowej. Drugi przypadek fatalnej siły wiersza Słowackiego staje się właściwie osnową wspomnianego szkicu. Amerykański przyjaciel Czapskiego, Arthur (którego rodzice przybyli z Polski, a on sam zna polski dość słabo), z uwagą i zachwytem czyta i tłumaczy utwór:
    I ten wiersz ostatni, który zna w Polsce każde dziecko
    lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna,
    aż was zjadaczy chleba w aniołów przerobi
    ... you, eaters of bread, as to raise you into – angels.
    Więc to jest wasza polska filozofia? – mówi Arthur – ona jest bardzo mistyczna. To wy nie musicie jej tracić nigdy. żaden inteligent nie ma prawa jej tracić.
  • W imieniu Rządu Rzeczypospolitej polecam Panom odnieść trumnę Juliusza Słowackiego do krypty królewskiej, bo królom był równy.
    • Autor: Józef Piłsudski
    • Opis: fragment z przemówienia Marszałka wygłoszonego z okazji sprowadzenia do Polski prochów Słowackiego

Zobacz też