Jean Dubuffet: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Kaariokaa (dyskusja | edycje)
m rekat
Linia 1: Linia 1:
[[Kategoria:Francuscy malarze|Dubuffet]] [[Kategoria:Rzeźbiarze|Dubuffet]]
[[Kategoria:Francuscy malarze|Dubuffet]]
[[Kategoria:Francuscy rzeźbiarze|Dubuffet]]
[[de:Jean Dubuffet]]
[[de:Jean Dubuffet]]
[[Image:KCA entrance.jpg|thumb|300px|right|''Faribolus i Perceval'' Dubuffet'a przy wejściu do Kentucky Center w Louisville w Kentucky]]
[[Image:KCA entrance.jpg|thumb|300px|right|''Faribolus i Perceval'' Dubuffet'a przy wejściu do Kentucky Center w Louisville w Kentucky]]
Linia 6: Linia 7:
==Cytaty Jeana Dubuffeta==
==Cytaty Jeana Dubuffeta==
===związane z cyklami obrazów===
===związane z cyklami obrazów===
*Zupełnie przestała mnie interesować sztuka wystawiana w galeriach i muzeach, przestało mi zależeć na tym, by się tam znaleźć. Podobały mi się obrazki malowane przez dzieci i niczego więcej nie chciałem, jak tworzyć ich odpowiedniki, jedynie dla mojej własnej przyjemności.
* Zupełnie przestała mnie interesować sztuka wystawiana w galeriach i muzeach, przestało mi zależeć na tym, by się tam znaleźć. Podobały mi się obrazki malowane przez dzieci i niczego więcej nie chciałem, jak tworzyć ich odpowiedniki, jedynie dla mojej własnej przyjemności.
**Opis: poglądy Dubuffeta na sztukę w początkowym okresie, kiedy porzucił zawód kupca i poświęcił się wyłącznie malowaniu (1942).
** Opis: poglądy Dubuffeta na sztukę w początkowym okresie, kiedy porzucił zawód kupca i poświęcił się wyłącznie malowaniu (1942).


*Podstawowym gestem malarza jest położenie zaprawy. Jego praca nie polega na rozprowadzaniu zabarwionej wody delikatnym piórkiem czy pędzelkiem, lecz na nabieraniu tej gliny, tej gęstej pasty gołymi rękami prosto z wiadra czy miski i nałożeniu takiej zaprawy na ścianę oddaną do jego dyspozycji, na zaangażowaniu się całym ciałem, na ugniataniu tej masy otwartą dłonią, palcami, by odcisnąć w niej ślady myśli, rytmu krwi krążącej w żyłach, impulsów nerwów.
* Podstawowym gestem malarza jest położenie zaprawy. Jego praca nie polega na rozprowadzaniu zabarwionej wody delikatnym piórkiem czy pędzelkiem, lecz na nabieraniu tej gliny, tej gęstej pasty gołymi rękami prosto z wiadra czy miski i nałożeniu takiej zaprawy na ścianę oddaną do jego dyspozycji, na zaangażowaniu się całym ciałem, na ugniataniu tej masy otwartą dłonią, palcami, by odcisnąć w niej ślady myśli, rytmu krwi krążącej w żyłach, impulsów nerwów.
**Opis: Dubuffet o cyklu ''Mirobolus, Asfalt i Spółka'' (1945-1946)
** Opis: Dubuffet o cyklu ''Mirobolus, Asfalt i Spółka'' (1945-1946)


*Maluję, żeby zobaczyć, żeby się nauczyć, żeby zdobyć informacje, żeby wzbogacić moją wiedzę o rzeczach.
* Maluję, żeby zobaczyć, żeby się nauczyć, żeby zdobyć informacje, żeby wzbogacić moją wiedzę o rzeczach.


*Moje własne prace dają mi większą satysfakcję, jeśli są niewykończone. Lubię, kiedy wyglądają jak przerwane w trakcie roboty, niedopracowane. Tylko wtedy wydają się mi żywe, tylko wtedy zachowują coś z błyskotliwości dzieł nieukończonych.
* Moje własne prace dają mi większą satysfakcję, jeśli są niewykończone. Lubię, kiedy wyglądają jak przerwane w trakcie roboty, niedopracowane. Tylko wtedy wydają się mi żywe, tylko wtedy zachowują coś z błyskotliwości dzieł nieukończonych.
**Opis: wypowiedzi z okresu, kiedy malował obrazy należące do cyklu ''Ciała pań'' (1950)
** Opis: wypowiedzi z okresu, kiedy malował obrazy należące do cyklu ''Ciała pań'' (1950)


*Być może w czasie pobytów na pustyniach północnej Afryki skrystalizowało się moje upodobanie (...) do malowania pejzaży abstrakcyjnych, w których nie widać nic poza bezkształtną, nie mającą kresu przestrzenią, usianą kamiennymi okruchami.
* Być może w czasie pobytów na pustyniach północnej Afryki skrystalizowało się moje upodobanie (...) do malowania pejzaży abstrakcyjnych, w których nie widać nic poza bezkształtną, nie mającą kresu przestrzenią, usianą kamiennymi okruchami.
**Opis: o geograficznych inspiracjach cyklu ''Ziemie i tereny'' (1952)
** Opis: o geograficznych inspiracjach cyklu ''Ziemie i tereny'' (1952)


*Wszystkie te obrazy, uważane za 'bezprzedmiotowe', są w gruncie rzeczy i całkowicie oparte na efektach odwołujących się bezpośrednio do wrażeń wzrokowych i bardzo realistyczne (...) Mam wrażenie, że jestem po części odpowiedzialny za pchnięcie sztuki w tym kierunku, przez co sztuka zwana abstrakcyjną staje się niepostrzeżenie najbardziej realistyczną z możliwych.
* Wszystkie te obrazy, uważane za 'bezprzedmiotowe', są w gruncie rzeczy i całkowicie oparte na efektach odwołujących się bezpośrednio do wrażeń wzrokowych i bardzo realistyczne (...) Mam wrażenie, że jestem po części odpowiedzialny za pchnięcie sztuki w tym kierunku, przez co sztuka zwana abstrakcyjną staje się niepostrzeżenie najbardziej realistyczną z możliwych.
*Kocham (...) wielkie, puste przestrzenie, gdzie żadna przeszkoda, ani żaden wytyczony szlak nie podpowiadają kierunku marszu, gdzie nie istnieje nawet samo pojęcie kierunku.
**Opis: wyjaśnienie skłonności do malarstwa abstrakcyjnego w latach 1957-61


* Kocham (...) wielkie, puste przestrzenie, gdzie żadna przeszkoda, ani żaden wytyczony szlak nie podpowiadają kierunku marszu, gdzie nie istnieje nawet samo pojęcie kierunku.
*Chcę, żeby moja ulica była szalona, żeby jezdnie, sklepy i kamienice zawirowały w szalonym tańcu, dlatego deformuję kontury i fałszuję kolory.
** Opis: wyjaśnienie skłonności do malarstwa abstrakcyjnego w latach 1957-61

* Chcę, żeby moja ulica była szalona, żeby jezdnie, sklepy i kamienice zawirowały w szalonym tańcu, dlatego deformuję kontury i fałszuję kolory.
**Opis: Dubuffet o cyklu ''Paris Circus'' (1961-1962)
**Opis: Dubuffet o cyklu ''Paris Circus'' (1961-1962)


*W praktyce kultura sytuacjonistyczna wprowadza powszechny udział zamiast widowiska.
* W praktyce kultura sytuacjonistyczna wprowadza powszechny udział zamiast widowiska.
**Opis: wypowiedź na temat ''Międzynarodówki Sytuacjonistów'', której był sympatykiem (1961)
** Opis: wypowiedź na temat ''Międzynarodówki Sytuacjonistów'', której był sympatykiem (1961)


*...unifikacyjna algebra umysłowa, która próbuje przedstawić jednolitym charakterem pisma wszystkie występujące w świecie zjawiska: przedmioty, miejsca, figury.
* ...unifikacyjna algebra umysłowa, która próbuje przedstawić jednolitym charakterem pisma wszystkie występujące w świecie zjawiska: przedmioty, miejsca, figury.
**Opis: podejście do malowania w obrazach z cyklu [[w:Jean Dubuffet|''l'Hourloupe'']] (1962-1974)
**Opis: podejście do malowania w obrazach z cyklu [[w:Jean Dubuffet|''l'Hourloupe'']] (1962-1974)


*Już nie dzieła pojedyncze, oddzielne, ale jedno, nieprzerwane i nieskończone, bo karmione dosłownie wszystkim.
* Już nie dzieła pojedyncze, oddzielne, ale jedno, nieprzerwane i nieskończone, bo karmione dosłownie wszystkim.
**Opis: z listu dl przyjaciela Georges'a Limboura o trójwymiarowych pracach z polistyrenu, jakie tworzył w ramach cyklu ''l'Hourloupe'' od roku 1967
** Opis: z listu dl przyjaciela Georges'a Limboura o trójwymiarowych pracach z polistyrenu, jakie tworzył w ramach cyklu ''l'Hourloupe'' od roku 1967


*Pomyślałem, że życie pośród linii prostych oraz prostokątów determinuje nasz sposób myślenia i że jego podstawy, tudzież mechanizmy, mogłyby ulec zmianie, gdybyśmy żyli w pomieszczeniach o formach fantazyjnych.
* Pomyślałem, że życie pośród linii prostych oraz prostokątów determinuje nasz sposób myślenia i że jego podstawy, tudzież mechanizmy, mogłyby ulec zmianie, gdybyśmy żyli w pomieszczeniach o formach fantazyjnych.
**Opis: Dubuffet o swoich instalacjach, które ustawiał w wielkich miastach na tle drapaczy chmur i wieżowców
**Opis: Dubuffet o swoich instalacjach, które ustawiał w wielkich miastach na tle drapaczy chmur i wieżowców


===o [[w:Art Brut|art brut]]===
===o [[w:Art Brut|art brut]]===
*Nie ma sztuki bez upojenia. Ale musi to być upojenie szaleńcze! szaleństwo! precz z rozumem! w najwyższym stopniu szał! (1946)
* Nie ma sztuki bez upojenia. Ale musi to być upojenie szaleńcze! szaleństwo! precz z rozumem! w najwyższym stopniu szał! (1946)


*l'Art Brut jest stowarzyszeniem przyjaciół. (...) Kolekcja, zebrana po długich latach cierpliwych poszukiwań liczy obecnie około dwóch tysięcy prac ponad dwustu autorów, z których połowa uznawana jest przez lekarzy za umysłowo chorych.
* l'Art Brut jest stowarzyszeniem przyjaciół. (...) Kolekcja, zebrana po długich latach cierpliwych poszukiwań liczy obecnie około dwóch tysięcy prac ponad dwustu autorów, z których połowa uznawana jest przez lekarzy za umysłowo chorych.
**Źródło: Jean Dubuffet, ''Hołd dla wartości prymitywnych'' (''Honneur aux valeurs sauvages''), 1951
**Źródło: Jean Dubuffet, ''Hołd dla wartości prymitywnych'' (''Honneur aux valeurs sauvages''), 1951


*Dzieci, w zdecydowanie większym stopniu niż dorośli, pozostają niezależne od ograniczeń narzucanych przez autorytet sztuki cieszącej się poważaniem i robią to, co je bawi, nie troszcząc się czy bawią tym innych. Czują się zwolnione z obowiązku pochwały piękna, z konieczności działania doskonałego i poprawnego, mają przyzwolenie na wszystko (...). Kontekst społeczny i prawny nie dotyczy dzieci, są one aspołeczne, wyalienowane – i taki powinien być artysta. (1965)
* Dzieci, w zdecydowanie większym stopniu niż dorośli, pozostają niezależne od ograniczeń narzucanych przez autorytet sztuki cieszącej się poważaniem i robią to, co je bawi, nie troszcząc się czy bawią tym innych. Czują się zwolnione z obowiązku pochwały piękna, z konieczności działania doskonałego i poprawnego, mają przyzwolenie na wszystko (...). Kontekst społeczny i prawny nie dotyczy dzieci, są one aspołeczne, wyalienowane – i taki powinien być artysta. (1965)


*Jeśli o mnie chodzi, wielkim szacunkiem darzę pierwotne przymioty: instynkt, pasję, fantazję, impulsywność, okrucieństwo, obłęd. (1968)
* Jeśli o mnie chodzi, wielkim szacunkiem darzę pierwotne przymioty: instynkt, pasję, fantazję, impulsywność, okrucieństwo, obłęd. (1968)


*Nie przeczę, że sztuka wymaga ćwiczenia (gdyż każdy artysta powinien doskonalić warsztat), ale twierdzę, że wcale nie wymaga ona pobierania nauk u innych, ani studiowania tego, co inni artyści robią dziś, albo co robili w przeszłości. (brak daty)
* Nie przeczę, że sztuka wymaga ćwiczenia (gdyż każdy artysta powinien doskonalić warsztat), ale twierdzę, że wcale nie wymaga ona pobierania nauk u innych, ani studiowania tego, co inni artyści robią dziś, albo co robili w przeszłości. (brak daty)


==Cytaty o Jeanie Dubuffet==
==Cytaty o Jeanie Dubuffet==
*Walory sztuki Dubuffeta dowodzą, że opiera się ona na doświadczeniu całego życia.
* Walory sztuki Dubuffeta dowodzą, że opiera się ona na doświadczeniu całego życia.
**Autor: [[Clement Greenberg]], 1946
** Autor: [[Clement Greenberg]], 1946


*Każdy etap w twórczości Dubuffeta jest walką przeciwko temu, co składa się na naszą kulturę, a każde z jego poczynań – nieustającą rewoltą.
* Każdy etap w twórczości Dubuffeta jest walką przeciwko temu, co składa się na naszą kulturę, a każde z jego poczynań – nieustającą rewoltą.
**Autor: [[Gilbert Lascaux]], 1968
** Autor: [[Gilbert Lascaux]], 1968
*O, jak dobrze rozumiem, Dubuffet, pańskie dążenie do wolności i spontaniczności...
* O, jak dobrze rozumiem, Dubuffet, pańskie dążenie do wolności i spontaniczności...
**Autor: [[Witold Gombrowicz]], 1968
** Autor: [[Witold Gombrowicz]], 1968


*Dubuffet to czysty paradoks. Chce malować zabijając malarstwo.
*Dubuffet to czysty paradoks. Chce malować zabijając malarstwo.

Wersja z 11:21, 25 cze 2007

Plik:KCA entrance.jpg
Faribolus i Perceval Dubuffet'a przy wejściu do Kentucky Center w Louisville w Kentucky

Jean Dubuffet (1901-1985), francuski malarz i rzeźbiarz.

Ten artykuł ma chronologiczny układ cytatów.

Cytaty Jeana Dubuffeta

związane z cyklami obrazów

  • Zupełnie przestała mnie interesować sztuka wystawiana w galeriach i muzeach, przestało mi zależeć na tym, by się tam znaleźć. Podobały mi się obrazki malowane przez dzieci i niczego więcej nie chciałem, jak tworzyć ich odpowiedniki, jedynie dla mojej własnej przyjemności.
    • Opis: poglądy Dubuffeta na sztukę w początkowym okresie, kiedy porzucił zawód kupca i poświęcił się wyłącznie malowaniu (1942).
  • Podstawowym gestem malarza jest położenie zaprawy. Jego praca nie polega na rozprowadzaniu zabarwionej wody delikatnym piórkiem czy pędzelkiem, lecz na nabieraniu tej gliny, tej gęstej pasty gołymi rękami prosto z wiadra czy miski i nałożeniu takiej zaprawy na ścianę oddaną do jego dyspozycji, na zaangażowaniu się całym ciałem, na ugniataniu tej masy otwartą dłonią, palcami, by odcisnąć w niej ślady myśli, rytmu krwi krążącej w żyłach, impulsów nerwów.
    • Opis: Dubuffet o cyklu Mirobolus, Asfalt i Spółka (1945-1946)
  • Maluję, żeby zobaczyć, żeby się nauczyć, żeby zdobyć informacje, żeby wzbogacić moją wiedzę o rzeczach.
  • Moje własne prace dają mi większą satysfakcję, jeśli są niewykończone. Lubię, kiedy wyglądają jak przerwane w trakcie roboty, niedopracowane. Tylko wtedy wydają się mi żywe, tylko wtedy zachowują coś z błyskotliwości dzieł nieukończonych.
    • Opis: wypowiedzi z okresu, kiedy malował obrazy należące do cyklu Ciała pań (1950)
  • Być może w czasie pobytów na pustyniach północnej Afryki skrystalizowało się moje upodobanie (...) do malowania pejzaży abstrakcyjnych, w których nie widać nic poza bezkształtną, nie mającą kresu przestrzenią, usianą kamiennymi okruchami.
    • Opis: o geograficznych inspiracjach cyklu Ziemie i tereny (1952)
  • Wszystkie te obrazy, uważane za 'bezprzedmiotowe', są w gruncie rzeczy i całkowicie oparte na efektach odwołujących się bezpośrednio do wrażeń wzrokowych i bardzo realistyczne (...) Mam wrażenie, że jestem po części odpowiedzialny za pchnięcie sztuki w tym kierunku, przez co sztuka zwana abstrakcyjną staje się niepostrzeżenie najbardziej realistyczną z możliwych.
  • Kocham (...) wielkie, puste przestrzenie, gdzie żadna przeszkoda, ani żaden wytyczony szlak nie podpowiadają kierunku marszu, gdzie nie istnieje nawet samo pojęcie kierunku.
    • Opis: wyjaśnienie skłonności do malarstwa abstrakcyjnego w latach 1957-61
  • Chcę, żeby moja ulica była szalona, żeby jezdnie, sklepy i kamienice zawirowały w szalonym tańcu, dlatego deformuję kontury i fałszuję kolory.
    • Opis: Dubuffet o cyklu Paris Circus (1961-1962)
  • W praktyce kultura sytuacjonistyczna wprowadza powszechny udział zamiast widowiska.
    • Opis: wypowiedź na temat Międzynarodówki Sytuacjonistów, której był sympatykiem (1961)
  • ...unifikacyjna algebra umysłowa, która próbuje przedstawić jednolitym charakterem pisma wszystkie występujące w świecie zjawiska: przedmioty, miejsca, figury.
    • Opis: podejście do malowania w obrazach z cyklu l'Hourloupe (1962-1974)
  • Już nie dzieła pojedyncze, oddzielne, ale jedno, nieprzerwane i nieskończone, bo karmione dosłownie wszystkim.
    • Opis: z listu dl przyjaciela Georges'a Limboura o trójwymiarowych pracach z polistyrenu, jakie tworzył w ramach cyklu l'Hourloupe od roku 1967
  • Pomyślałem, że życie pośród linii prostych oraz prostokątów determinuje nasz sposób myślenia i że jego podstawy, tudzież mechanizmy, mogłyby ulec zmianie, gdybyśmy żyli w pomieszczeniach o formach fantazyjnych.
    • Opis: Dubuffet o swoich instalacjach, które ustawiał w wielkich miastach na tle drapaczy chmur i wieżowców

o art brut

  • Nie ma sztuki bez upojenia. Ale musi to być upojenie szaleńcze! szaleństwo! precz z rozumem! w najwyższym stopniu szał! (1946)
  • l'Art Brut jest stowarzyszeniem przyjaciół. (...) Kolekcja, zebrana po długich latach cierpliwych poszukiwań liczy obecnie około dwóch tysięcy prac ponad dwustu autorów, z których połowa uznawana jest przez lekarzy za umysłowo chorych.
    • Źródło: Jean Dubuffet, Hołd dla wartości prymitywnych (Honneur aux valeurs sauvages), 1951
  • Dzieci, w zdecydowanie większym stopniu niż dorośli, pozostają niezależne od ograniczeń narzucanych przez autorytet sztuki cieszącej się poważaniem i robią to, co je bawi, nie troszcząc się czy bawią tym innych. Czują się zwolnione z obowiązku pochwały piękna, z konieczności działania doskonałego i poprawnego, mają przyzwolenie na wszystko (...). Kontekst społeczny i prawny nie dotyczy dzieci, są one aspołeczne, wyalienowane – i taki powinien być artysta. (1965)
  • Jeśli o mnie chodzi, wielkim szacunkiem darzę pierwotne przymioty: instynkt, pasję, fantazję, impulsywność, okrucieństwo, obłęd. (1968)
  • Nie przeczę, że sztuka wymaga ćwiczenia (gdyż każdy artysta powinien doskonalić warsztat), ale twierdzę, że wcale nie wymaga ona pobierania nauk u innych, ani studiowania tego, co inni artyści robią dziś, albo co robili w przeszłości. (brak daty)

Cytaty o Jeanie Dubuffet

  • Walory sztuki Dubuffeta dowodzą, że opiera się ona na doświadczeniu całego życia.
  • Każdy etap w twórczości Dubuffeta jest walką przeciwko temu, co składa się na naszą kulturę, a każde z jego poczynań – nieustającą rewoltą.
  • O, jak dobrze rozumiem, Dubuffet, pańskie dążenie do wolności i spontaniczności...
  • Dubuffet to czysty paradoks. Chce malować zabijając malarstwo.

opr. na podstawie Wielcy malarze. Jean Dubuffet, nr 134