Menander

Menander - (342-291 p.n.e.), starożytny poeta grecki

• Być człowiekiem - to dostateczny powód, żeby być nieszczęśliwym.
  • Zobacz też: człowiek

• Czasem prawda wychodzi na jaw, chociaż nikt jej nie szukał.

• Czas - lekarz [...] zła.
  • Zobacz też: czas

• Czas goi wszelkie rany.
  • Zobacz też: czas

• Czas zawsze prawdę ujawni.
  • Zobacz też: czas

• Człowiek zdrowy ma zawsze mnóstwo rad dla chorego.
  • Zobacz też: człowiek

• Dobre słowo leczy smutek.

• Dostanie się w ręce kilku lekarzy grozi śmiercią.

• Gdzie rządzi siła, tam bezsilne prawo.

• Jakże uroczą istotą jest człowiek, jeżeli jest człowiekiem.
  • Zobacz też: człowiek

• Każdy z nas ma swój własny charakter - i ten jest naszym bogiem, sprawcą szczęścia lub nieszczęścia.

• Kości zostały rzucone.
  • Alea iacta est. (łac.)
  • Opis: Wypowiedziane za Menandrem przez Cezara podczas przekraczania Rubikonu.

• Kto nic nie umie, temu i pomylić się nie można.

• Małżeństwo jest złem, ale jest to zło konieczne.

• Najlepszym nauczycielem jest czas.
  • Zobacz też: czas

• Nie ma nic lepszego od milczenia.

• Nawet cień przyjaciela starczy, aby uczynić człowieka szczęśliwym.
  • Zobacz też: przyjaźń

• Przed prawami przyrody nigdzie się nie skryjesz.

• Przyjaciół i nieprzyjaciół trzeba sądzić jednaką miarą.

• Ukochani przez bogów umierają młodo.

• Wykształcenie to dobro, którego nic nie jest w stanie nas pozbawić.

• Życia wyłącznie dla siebie nie można nazwać życiem.
  • Zobacz też: życie

• Żyjemy nie tak, jak byśmy chcieli, lecz tak, jak możemy.
  • Zobacz też: życie