Użytkownik:Jadwiga/notatnik: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 5: | Linia 5: | ||
:jako dowód życzliwości i uznania |
:jako dowód życzliwości i uznania |
||
**Dedykacja do ''Dom otwarty'' [[Michał Bałucki|Michała Bałuckiego]] |
**Dedykacja do ''Dom otwarty'' [[Michał Bałucki|Michała Bałuckiego]] |
||
*Myśli rodzące się i pojawiające jak pokusa, - myśli, co wkradają się, jak wróg, który mąci spokój - myśli, co wiodą precz i każą się rozstawać z drogimi, jak sad dzieciństwa, widnokręgami -<br><br>(Ilekroć wykradać się trzeba chyłkiem starym nawyknieniom, omijać pewne słowa, stawiać się im hardo, by nie zajrzały głębiej w oczy, nie odnalazły słabości);<br><br>Chwile rozstania z duchowym światem, pustki, zsychania się wewnętrznego -<br><br>Chwile najstraszniejsze, gdy dusza zawisa w próżni a osaczy ją świat nienawiścią -<br><br>Wam, których wierna, drogocenna przyjaźń była mi podtrzymaniem, gruntem, do którego dążyło słowo niewypowiedziane, jak ziarno do swojej gleby;<br>którzy byliście mi pewnością, że mnie ten grunt nie zawiedzie;<br>Wam - przyjaciele moi - a przede wszystkim<br>Tobie, najwierniejszej i najbliższej z przyjaciół -<br><br>(wszystko, co żyć jeszcze może we mnie, jest z Was i przez Was drodzy, z Ciebie i przez Ciebie - jedyna)<br><br>więc mając Was wszystkich na myśli, wszystkich, których twarze mam przed sobą, gdy to piszę, którzy poczujecie, czytając, żem o Was myślał;<br><br><br>poświęcam i przypisuję tę książkę - Tej, która jest, była i będzie niezawodna - cierpliwa - jedyna. |
|||
::::Florencja, 26. lipca 1909. |
|||
**Dedykacja do: [[Stanisław Brzozowski]], ''Legenda Młodej Polski. Studya o strukturze duszy kulturalnej'' |
|||
*Pamięci<br>BRONISŁAWA DEMBOWSKIEGO<br>towarzysza lat chłopięcych,<br>urodzonego w Pułtusku,<br>zmarłego w Zakopanem,<br>te wspomnienia dni razem przeżytych |
*Pamięci<br>BRONISŁAWA DEMBOWSKIEGO<br>towarzysza lat chłopięcych,<br>urodzonego w Pułtusku,<br>zmarłego w Zakopanem,<br>te wspomnienia dni razem przeżytych |
Wersja z 20:15, 14 maj 2007
Dedykacje utworów literackich:
- Artystom Sceny Lwowskiej
- poświęca Autor
- jako dowód życzliwości i uznania
- Dedykacja do Dom otwarty Michała Bałuckiego
- Myśli rodzące się i pojawiające jak pokusa, - myśli, co wkradają się, jak wróg, który mąci spokój - myśli, co wiodą precz i każą się rozstawać z drogimi, jak sad dzieciństwa, widnokręgami -
(Ilekroć wykradać się trzeba chyłkiem starym nawyknieniom, omijać pewne słowa, stawiać się im hardo, by nie zajrzały głębiej w oczy, nie odnalazły słabości);
Chwile rozstania z duchowym światem, pustki, zsychania się wewnętrznego -
Chwile najstraszniejsze, gdy dusza zawisa w próżni a osaczy ją świat nienawiścią -
Wam, których wierna, drogocenna przyjaźń była mi podtrzymaniem, gruntem, do którego dążyło słowo niewypowiedziane, jak ziarno do swojej gleby;
którzy byliście mi pewnością, że mnie ten grunt nie zawiedzie;
Wam - przyjaciele moi - a przede wszystkim
Tobie, najwierniejszej i najbliższej z przyjaciół -
(wszystko, co żyć jeszcze może we mnie, jest z Was i przez Was drodzy, z Ciebie i przez Ciebie - jedyna)
więc mając Was wszystkich na myśli, wszystkich, których twarze mam przed sobą, gdy to piszę, którzy poczujecie, czytając, żem o Was myślał;
poświęcam i przypisuję tę książkę - Tej, która jest, była i będzie niezawodna - cierpliwa - jedyna.
- Florencja, 26. lipca 1909.
- Dedykacja do: Stanisław Brzozowski, Legenda Młodej Polski. Studya o strukturze duszy kulturalnej
- Pamięci
BRONISŁAWA DEMBOWSKIEGO
towarzysza lat chłopięcych,
urodzonego w Pułtusku,
zmarłego w Zakopanem,
te wspomnienia dni razem przeżytych
- poświęcam
- W.G.
- poświęcam
- Dedykacja do Wspomnienia niebieskiego mundurka Wiesława Gomulickiego
83.14.37.150, 83.14.37.146
Goethe do zintegrowania
w ostatniej chwili przegladnąć Terry Pratchett, bardzo często edytowany
w: Søren Aabye Kierkegaard : Folk forstaae mig saa lidt, at de ikke engang forstaae mine Klager over, at de ikke, forstaae mig. (duński, nie norweski?)
Cierpienia młodego Wertera -sprawdzić, czy jest w mottach:
- Takiej miłości każdy młodzian czeka,
tak być kochana chce każda dziewczyna;
czemuż w najświętszym z popędów człowieka
tkwi tak straszliwego cierpienia przyczyna?- Opis: motto utworu, dodane przez pisarza w wydaniu z 1775 roku.
Errico Malatesta -anarchista gdzie ten Amwerykanin anarchista sie mi podział?
do poprawki fmt (Tłum....) John Maxwell Coetzee
sprawdzić: Ja taki stary. co będzie żył aż do śmierci (Komu bije dzwon) w: Ernest Hemingway
Brakujace grafiki (sa na wikipedii): Kant, Monteskiusz, Hermann Göring
Konrad Adenauer -na en
Rymowanki scalić z dziecięcymi rymowankami Maciej Maciej(imię) do zintegrowania
Arthur Conan Doyle -angielski/szkocki
poprawić link do Churchilla w: Aldous Huxley (w sekcję)
Blazac -grafika sie nie otwiera
Mały Książę -sort
Jimi Hendrix - urodzeni, zmarli ?
- Kategoria: Chińscy filozofowie
- Francuscy filozofowie- do Diderota (włącznie)
Okoliczności powstania utworu'
Praca Słowackiego nad Kordianem, pisanym w Genewie, trwała od lata do listopada 1833 roku. Dramat został wydany po raz pierwszy w 1834 r. w Paryżu, a jego prapremiera odbyła się dopiero w 1899 roku w Krakowie. Utwór powstał w czasie ostrego sporu Słowackiego z Mickiewiczem.
Tytuł i motto
Dokładny tytuł brzmi: Kordian. Część pierwsza trylogii Spisek koronacyjny. Zwraca on uwagę na fakt, że dramat, który mamy przed sobą miał być pierwszą częścią trylogii. Część druga nie powstała, a część trzecia (zapowiedziana w katalogu księgarni Januszkiewicza) została najprawdopodobniej zniszczona przez autora. Przyjęło się użycie dla części pierwszej tytułu całej trylogii.
Motto utworu pochodzi z Lambra, poematu autorstwa Słowackiego i brzmi następująco:
Więc będę śpiewał i dążył do kresu; Ożywię ogień, jeśli jest w iskierce. Tak Egipcjanin w liście aloesu Obwija zwiędłe umarłego serce; Na liściu pisze zmartwychwstania słowa; Chociaż w tym liściu serce nie ożyje, Lecz od zepsucia wiecznie się zachowa, W proch się rozsypie… Godzina wybije, Kiedy myśl słowa tajemne odgadnie, Wtenczas odpowiedź będzie w sercu – na dnie.
Związek pomiędzy mottem a całością dramatu opiera się głównie na pojawiającym się motywie serca. Istnieje zatem pośredni – poprzez odniesienie do łacińskiego wyrazu cor (serce) – związek między mottem a tytułem utworu, będącym zarazem imieniem głównego bohatera.
Maciej (imię) Maciej Rymowanki Rymowanki dziecięce
C-dur
Kiedy po spotkaniu z nią wyszedł na ulicę
w powietrzu wirował śnieg.
Zima nadeszła
gdy leżeli u siebie.
Noc świeciła biało.
Szedł szybko z radości.
Całe miasto łagodnie opadało w dół.
Uśmiechy przechodniów -
wszyscy uśmiechali się za postawionymi kołnierzami.
Było tak swobodnie.
I wszystkie znaki zapytania poczęły śpiewać o istnieniu Boga.
Tak sądził.
Muzyka zrzuciła pęta
i szła w wirujących śnieżkach
długimi krokami.
Wszystko w wędrówce ku dźwiękowi C.
Drżący kompas wskazujący C.
Godzina ponad męczarniami.
Było tak lekko.
Wszyscy uśmiechali się za postawionymi kołnierzami.
Jestem niesiony w mym cieniu
jak skrzypce
w czarnym pudle.
test
„test"
alt 0132
===========
- muzyka
- zrzuciła
- pęta
- i szła
- pęta
- zrzuciła
- muzyka
6 maj