Łamańce językowe

Xd

językowy]] – trudny do wymówienia tekst, przeważnie anonimowego autorstwa.

• Kiedy mało kulturalny Polak zetknie k***a

Przykłady łamańców

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A cóż, że cesarz ze Szwecji.

B

• Baba bada baobaby. Baba dba o oba baobaby.
  • Zobacz też: baobab

• Bezczeszczenie cietrzewia cieszy moje czcze trzewia

• • Zobacz też: cietrzew

• Blichtr trwa.

• Boa ma omamy, a emu nie ma.
  • Zobacz też: boa, emu

• Bo my mamy zakodowane

zadanie wykonywane
byleby dalej gadanie na planie
dało limitowane wydanie
nadawane na betonowym planie

• • Opis: Wersy z utworu Trzeciego Wymiaru “Inni niż wszyscy”

• Boss ssie sok.

• Byle jakie bile Billa.

• Byli żyli trzej Japoni: Jach, Jachcendrach, Jachcendrachcendroni.
  Były żyły trzy Japonki: Sipi, Sipidripi, Sipidripilampoponi.
  Ożenili się: Jach-Sipi, Jachcendrach-Sipidripi, Jachcendrachcendroni-Sipidripilampomponi.
  Jach miał córkę Szach, Jachcendrach miał córkę Szachszarach, Jachcendrachcendroni miał córkę Szachszarachszaroni Fudżi Fajkę. Kto powtórzy całą bajkę?
  • Inne wersje: 1. Było sobie trzech Japońców: Jachce, Jachce Drachce, Jachce Drachce Drachcedroni.
    Były sobie trzy Japonki: Cepka, Cepka Drepka, Cepka Drepka Rompomponi.
    Poznali się: Jachce z Cepką, Jachce Drachce z Cepką Drepką, Jachce Drachce Drachcedroni z Cepką Drepką Rompomponi.
    Pokochali i pobrali się: Jachce z Cepką, Jachce Drachce z Cepką Drepką, Jachce Drachce Drachcedroni z Cepką Drepką Rompomponi.
    Mieli dzieci: Jachce z Cepką mieli Szacha, Jachce Drachce z Cepką Drepką mieli Szacha Szarszaracha, Jachce Drachce Drachcedroni z Cepką Drepką Rompomponi mieli Szacha Szarszaracha Fudżi Fajkę. Kto powtórzy całą bajkę?
    2. Żyły były try Kitajki: Cyp, Cypka-dryp, Cypka-drypka-drympampoń
    Żyli, byli try Kitajcy: Jach, Jachce-drach, Jachce-drachce-droń
    Pożenił się Jach na Cypkę, Jachce-drach na Cypkę-drypkę, Jachce-drachce-droń na Cypkę-drypkę-drympampoń.
  • Zobacz też: bajka

• Bzyczy bzyg znad Bzury
  zbzikowane bzdury,
  bzyczy bzdury, bzdurstwa bzdurzy
  i nad Bzurą w bzach bajdurzy,
  bzyczy bzdury, bzdurnie bzyka,
  bo zbzikował i ma bzika!
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Bzyg w: Wierszyki łamiące języki
  • Zobacz też: Bzura

C

• Centrum handlowe to tutaj punkt zborny, to tutaj dobierają do butów torby, temat paznokcia pozornie pozorny, jej twarz to miraż jak makijaż upiorny.
  • Źródło: Sroka zespołu Lert

• Cesarz czesał włosy cesarzowej, cesarzowa czesała włosy cesarza.

• Cesarz często czesał cesarzową.

• Chłop pcha pchłę, pchłę pcha chłop.
  • Zobacz też: pchła

• Chodzi, przychodzi, a gdy ona zachodzi, to on odchodzi, bo nie o to chodzi…

• Chrząszcz brzmi w trzcinie w Szczebrzeszynie,
  W szczękach chrząszcza trzeszczy miąższ,
  Czcza szczypawka czka w Szczecinie,
  Chrząszcza szczudłem przechrzcił wąż,
  Strząsa skrzydła z dżdżu,
  A trzmiel w puszczy, tuż przy Pszczynie,
  Straszny wszczyna szum…
  • Autor: Czesław Kruszewski
  • Zobacz też: chrząszcz

• Chrząszcz szczęka szczęką – szczęką szczęka chrząszcz.
  • Źródło: „Polonistyka. Czasopismo dla nauczycieli”, t. 51, PZWS, 1998, s. 89.

• Chrząszcz z dżdżownicą.
  • Zobacz też: dżdżownica

• Córka cesarza całuje piekarza!

• Cyklopentanoperhydrofenantren

• Czarna krowa w kropki bordo
  gryzła trawę kręcąc mordą.
  Kręcąc mordą i rogami
  gryzła trawę wraz z jaskrami.
  • Autor: Joanna Kulmowa, Czarna krowa w kropki bordo
  • Zobacz też: krowa

• Czarny dzięcioł
  z chęcią pień ciął.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska: „Dzięcioł” w: „Wierszyki łamiące języki” wyd. I 1996 r. i kolejne
  • Zobacz też: dzięcioł

• Czego trzeba strzelcowi do zestrzelenia cietrzewia drzemiącego w dżdżysty dzień na drzewie?
  • Źródło: „Polonistyka”, t. 51, PZWS, 1998, s. 89.

• Czekanie na czkanie.

• Cześć, Czesiek! Czeszesz się częściej często czy częściej czasem?

• Czy Maja majaczy, czy ja?

• Czy poczciwy poczmistrz z Tczewa często tańczy cza-czę?
  • Zobacz też: Tczew

• Czy rak trzyma w szczypcach strzęp szczawiu, czy trzy części trzciny?
  • Źródło: Anna Cegieła, Andrzej Markowski, Z polszczyzną za pan brat, wyd. Iskry, 1982, s. 152.
  • Zobacz też: rak

• Czy się Czesi cieszą, gdy się Czesio czesze?
  • Inna wersja: Gdy się Czesio czesze, to się Czesi cieszą.

• Czy sushi się suszy?
  • Zobacz też: sushi

• Czy trzy cytrzystki grają na cytrze,
  czy druga gwiżdże, a trzecia łzy trze?
  • Źródło: Anna Cegieła, Andrzej Markowski, Z polszczyzną za pan brat, op. cit., s. 152.

• Czesał czyżyk czarny koczek,
  czyszcząc w koczku każdy loczek.
  Po czym przykrył koczek toczkiem,
  lecz część loczków wyszła boczkiem.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Czyżyk w: Wierszyki łamiące języki
  • Zobacz też: czyżyk

• Czemu cieniu odjeżdżasz, ręce złamawszy na pancerz,
  przy pochodniach, co skrami grają około twych kolan?
  Miecz wawrzynem zielony i gromnic płakaniem dziś Polan
  rwie się sokół i koń twój podrywa stopę jak tancerz…
  • Autor: Cyprian Kamil Norwid, Bema pamięci żałobny rapsod

Ć

• Ćma ćmę ćmi.
  • Zobacz też: ćma

• Ćma ma nać, nać ma ćma.

D

• Dom z powybijanymi oknami.

• Drabina z powyłamywanymi szczeblami.
  • Źródło: Stefan Wiechecki, Egzamin z wymowy w: Bitwa w tramwaju, czyli opowiadania warszawskie, wyd. Etiuda, 2001, s. 121.

• Dziewięćsetdziewięćdziesięciodziewięciotysięcznik.

• Dżdżystym rankiem gżegżółki i piegże, zamiast wziąć się za dżdżownice, nażarły się na czczo miąższu rzeżuchy i rzędem rzygały do rozżarzonej brytfanny.

E

• Ej, lej olej.

G

• Gadki Agatki – zagadki dla tatki.
  • Inna wersja: Zagadki Agatki to gratki dla tatki.

• Gąszcz trzcin.

• Gdy Pomorze nie pomoże, to pomoże może morze, a gdy morze nie pomoże, to pomoże może Gdańsk.
  • Inne wersje: Gdy Pomorze nie pomoże, to pomoże może morze, a gdy morze nie pomoże, to pomoże może las.
    Jak Pomorze nie pomoże, to pomoże może morze, a jak morze nie pomoże, to pomoże może Gdańsk.
    Pojedziemy na Pomorze, jak Pomorze nie pomoże, to pomoże może morze, a jak morze nie pomoże, to pomoże może Hel.

• Gdzie drzewo rąbią, tam się drzazgi kłąbią.
  • Źródło: Bronisław Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia, Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1977, s. 114.

• Grzegorz Brzęczyszczykiewicz. Chrząszczyżewoszczyce, powiat Łękołody.
  • Źródło: film Jak rozpętałem drugą wojnę światową

• Gruby chód czy chudy grób?

• Gżegżółka grzała grzańca, gdy grzmiący grzmot gromko grzmiał, grożąc grzesznikom.

• Głupi Jasiu, głupi Jasiu,
  jeśliś nas się nie przestraszył,
  idź przed siebie ścieżką na sam szczyt.
  • Autor: Jacek Kaczmarski, Głupi Jasio

H

• Hasał huczek z tłuczkiem wnuczka
  i niechcący huknął żuczka.
  Ale heca… – wnuczek mruknął
  i z hurkotem w hełm się stuknął.
  Leży żuczek, leży wnuczek,
  a pomiędzy nimi tłuczek.
  Stąd dla huczka jest nauczka,
  by nie hasać z tłuczkiem wnuczka.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Huczek w: Wierszyki łamiące języki

I

• I cóż, że ze Swarzędza?

• I cóż, że się cieszysz, że się czeszesz w Szwecji?

• I jakże iść tak w dal, jak dal jest daleka, gdy jest daleko!

• I lęk przed snem, bo w czasie snu bat rytm swój zmienia.
  • Autor: Jacek Kaczmarski, Epitafium dla Sowizdrzała

• I wespół w zespół, by żądz moc móc wzmóc.
  • Autor: Jeremi Przybora, Wespół w zespół

• Idzie Sasza suchą szosą, suszy sobie swoje szorty.
  • Inne wersje: Sasza suszy suche szorty.
    Szedł Sasza suchą szosą, susząc sobie szorty.

• Idzie Idzi i Idzi nie widzi, że za Idzim idzie Idzi.

• Idź z dżdżownicą nocą na ryby.

• Intelektualistyczna Konstantyna Konstantynopolitańczykowianeczka.

J

• Jam jest poczmistrz z Tczewa.

• Jazgarzewszczyzna.
  • Opis: nazwa miejscowości w Polsce.

• Jerzy nie wierzy, że na wieży jest gniazdo jeży.
  • Źródło: Ľuboš Svetoň, História obce Ngowa Wgowo, Vydavatel̕stvo Spolku slovenských spisovatel̕ov, 2003, s. 56.
  • Zobacz też: jeż

• Jerzy nie wierzy, że na wieży jest pięćdziesiąt jeżozwierzy i sto jeży.
  • Inna wersja: Idzie Jerzy i nie wierzy, że na wieży jest sto jeży i pięćdziesiąt jeżozwierzy.

• Jeszcze deszcze chłoszczą leszcze,
  jeszcze leszcze pieszczą kleszcze!

• Jeż Jerzy leży na wieży i nie wierzy, że leży.

• Jola lojalna, Jola nielojalna.
  • Źródło: Język polski. Encyklopedia w tabelach pod. red. Witolda Mizerskiego, wyd. Adamantan, 2000, s. 489.
  • Zobacz też: lojalność

• Jola lojalna, lojalna Jola.
  • Inna wersja: Lojalna Jola, Jola lojalna.
  • Źródło: Język polski. Encyklopedia w tabelach, op. cit., s. 489.

• Jola lojalna z nielojalną Jolą łajają jowialnego lokaja.

• Jolanta lata lojalnym latawcem, lejąc jajka.

• Już od rana na podwórzu
  wśród patyków i wśród liści
  przycupnęli nad kałużą
  pracowici kałużyści.
  • Autor: Danuta Wawiłow, Kałużyści

K

• Karolina dryluje kolorowe mirabelki.

• Kobyła ma mały bok.
  • Autor: Julian Tuwim, Pegaz dęba. Panopticum poetyckie, wyd. Czytelnik, 1950, s. 96.
  • Opis: palindrom

• Kolorowy koralik.
  • Źródło: „Język polski”, tomy 56–57, Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego, 1976, s. 280.

• Konstantynopolitańczykiewiczówna.
  • Źródło: „Przekrój”, wydania 44–52 (3045–3053), Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 2003, s. 92.

• Konstantynopolitańczykowianeczka.
  • Opis: mała mieszkanka Konstantynopola.
  • Źródło: Stefan Kisielewski, Rzeczy małe, wyd. Pax, 1956, s. 410.

• Koszt poczt w Tczewie.
  • Źródło: „Polonistyka”, t. 51, PZWS, 1998, s. 89.

• Kra krę mija, koń dom mija, tu lis ma norę, ta rama sęk tu ma.
  • Zobacz też: kra

• Kra krę mija, tu lis ma norę, idę nos trę, mijam dół.
  • Inne wersje: Idę, nos trę, kra krę mija, tu lis ma norę, sarna tor mija.
    Kra krę mija. Lis ma norę, kret ma ryja. Idę i nos trę. Omijam tę krę. Nie idę tym torem, bo tu lis ma norę.
    Kra krę omija. Kret ma ryja. Tu lis ma norę. Ominę ten tor. A ja nos trę.

• Król Karol kupił królowej Karolinie korale koloru koralowego.
  • Opis: przykład tautogramu.
  • Źródło: Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, Wydawn. Europa, 2002, s. 292.

• Król królowi tarantulę włożył czule pod koszulę!

• Krnąbrną Brdą brną drwa.
  • Zobacz też: Brda

• Ktoś w porę włożył pora w pory.

• Kupcie babci kapcie w ciapki, w ciapki kapcie babci kupcie.
  • Źródło: „Polonistyka”, t. 51, PZWS, 1998, s. 89.

• Kurkiem kranu kręci kruk,
  kroplą tranu brudząc bruk,
  a przy kranie, robiąc pranie,
  królik gra na fortepianie.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Królik w: Wierszyki łamiące języki

• Kuropatwa z kuropatewiątkami.

• Kwas deoksyrybonukleinowy.
  • Opis: kwas (DNA).

L

• Lepszy wyż niż niż.

• Leż, dość późnych kłamstw, rąb fuzję, giń!
  • Opis: pangram (zdanie zawiera wszystkie 32 litery polskiego alfabetu i każda litera użyta jest tylko raz).
  • Źródło: Julian Tuwim, Pegaz dęba. Panopticum poetyckie, wyd. Czytelnik, 1950, s. 320.

• Leży/siedzi Jerzy koło wieży i nie wierzy, że na wieży leży gniazdo nietoperzy/jeżozwierzy.

• Leży/siedzi Jerzy koło wieży i nie wierzy, że na wieży leży Jerzy/jeszcze jeden Jerzy.

• Leży/siedzi Jerzy koło wieży i nie wierzy, że na wieży siedzi żołnierz, co ma kołnierz pełen jeży i paździerzy.

• Leży/siedzi Jerzy na wieży i nie wierzy, że leży na wieży.

• Leży/siedzi Jerzy na wieży i nie wierzy, że na drugiej wieży wśród stada nietoperzy leży drugi Jerzy.
  • Inna wersja: Leży/siedzi Jerzy obok wieży i nie wierzy, że na wieży jeszcze jeden leży Jerzy.

• Leży/siedzi Jerzy na wieży i nie wierzy, że na wieży jest gniazdo jeży, w którym jeż na jeżu leży.
  • Inne wersje: Leży/siedzi Jerzy na wieży i nie wierzy, że na wieży leży dużo jeży.
    Leży/siedzi Jerzy na wieży i nie wierzy, że w Białowieży na wieży jest gniazdo jeży.

• Leży/siedzi Jerzy na wieży i nie wierzy, że włos mu się jeży na tej wieży, na której leży.
  • Inna wersja: Leży/siedzi Jerzy na wieży i nie wierzy, że włos mu się jeży od pisków nietoperzy.

• Lojalna Jola lubi lojalnego jelenia.

Ł

• Łzy złej zołzy.
  • Zobacz też: łza

M

• Ma mama ma mamałygę.
  • Źródło: Język polski. Encyklopedia w tabelach, op. cit., s. 489.

• Mama ma omamy.

• Maja w maju ma omamy, a mama Mai ma je nie w maju, miewa je w Omanie.

• Masło maślane masłem masłowane w maślanej maselniczce.
  • Zobacz też: masło

• Matka tka i tatka tka,
  a tkaczka czka i też tam tka.
  • Autor: Jeremi Przybora, Dziecię tkaczy
  • Opis: piosenka Kabaretu Starszych Panów, wykonywana przez Wiesława Michnikowskiego.

• Tatka tka i Matka tka a praczka czka i czkając tka.

• Tatka tka i matka tka, a praczka czka i też tam tka.

• Mała Małgosia szła na służbę do Głuszyna przez gładką kładkę.

• Mała muszka spod Łopuszki
  chciała mieć różowe nóżki –
  różdżką nóżki czarowała,
  lecz wciąż nóżki czarne miała.
  – Po cóż czary, moja muszko?
  Ruszże móżdżkiem, a nie różdżką!
  Wyrzuć wreszcie różdżkę wróżki
  i unurzaj w różu nóżki!
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Muszka w: Wierszyki łamiące języki

• Mąż gżegżółki w chaszczach trzeszczy,
  W krzakach drzemie kszyk…
  A w Trzemesznie straszy jeszcze
  Wytrzeszcz oczu strzyg…
  • Autor: Czesław Kruszewski

• Mi nie minie mina mima.

• Michał małpkę miał,
  którą mu ją Paweł dał. Małpka Michała gryzła, skakała
  i za kudły łba targała.

• Mina Eli wyeliminowanej z eliminacji…

• Mistrz trzyma smycz.

• Mistrz z Pyzdr w pstrej koszuli czule tuli się do Uli.
  • Źródło: Słownik gramatyki języka polskiego pod red. Włodzimierza Gruszczyńskiego i Jerzego Bralczyka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2002, s. 163.

• Mistrz z Tczewa.

• Może morze może, a może morze nie może.

• Może morze może morze zalać.

• My, indywidualiści, wyindywidualizowaliśmy się z rozentuzjazmowanego tłumu, który oklaskiwał przeintelektualizowane, przekarykaturalizowane i przeliteraturalizowane dzieło.

N

• Na oleju lojalna Jola usmażyła schab dla Karola.
  • Źródło: Anna Cegieła, Andrzej Markowski, Z polszczyzną za pan brat, op. cit., s. 152.

• Na peronie w Poroninie pchła pląsała po pianinie.
  Przytupnęła, podskoczyła i pianino przewróciła.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Pchła w: Wierszyki łamiące języki

• Na półce stoją butelki oetykietkowane i nieoetykietkowane.

• Na stole leży rozrewolwerowany rewolwer.

• Na ulicy Żyła-Żyła żyła sobie pewna żyła Raz tej żyle pękła żyła i ta żyła już nie żyła.
  • Źródło: „Dialog”, t. 42, wyd. 5–8, R.S.W. „Prasa”, 1997, s. 69.

• Na wyrewolwerowanym wzgórzu przy wyrewolwerowanym rewolwerowcu leży wyrewolwerowany rewolwer wyrewolwerowanego rewolwerowca.

• Na wyścigach wyścigowych wyścigowa wyścigówka wyścignęła wyścigową wyścigówkę o numerze sześć.
  • Inne wersje: Na wyścigach wyścigowych wyścigówek wyścigowych wyścigówka wyścigowa wyścignęła wyścigówkę wyścigową numer sześć.
    Na wyścigach wyścigowych wyścigówek wyścigowa wyścigówka wyścignęła wyścigową wyścigówkę wygrywając wyścig wyścigowych wyścigówek.

• Nabuchodonozoreczka.
  • Opis: od imienia Nabuchodonozora – biblijnego władcy.

• Nagła mgła opadła – opadła nagła mgła.
  • Źródło: „Polonistyka”, t. 51, PZWS, 1998, s. 89.
  • Zobacz też: mgła

• Nasza pani (proszę pani) prosi pani, żeby pani naszej pani pożyczyła klucz/kredę.

• Neandertalczyk usatysfakcjonował rozentuzjazmowany tłum.

• Niania Ani danie z bani niesie w Danii pani Mani!

• Nie ma w Omanie ani mnie, ani Ani.

• Nie marszcz czoła.

• Nie pieprz wieprza pieprzem, Pietrze,
  bo bez pieprzu wieprz jest lepszy.
  • Autor: Jan Brzechwa, Nie pieprz, Pietrze

• Nie pieprz, Pietrze, wieprza pieprzem,
  bo przepieprzysz wieprza pieprzem.
  • Autor: Jan Brzechwa, Nie pieprz, Pietrze

• Nie wiem, czy cietrzewie w dżdżysty dzień siadają na drzewach.

• Nie żebrz na zebrze.
  • Źródło: Ewa Przyłubska, Feliks Przyłubski, Język polski na co dzień. Samouczek i słownik poprawnej polszczyzny, Wiedza Powszechna, 1968, s. 27.

• Niech Jadzia trzyma Jadzię, bo tramwaj jedzie i Jadzię przejedzie.

• No to/i cóż, że ze Szwecji?
  • Źródło: Słownik gramatyki języka polskiego pod red. Włodzimierza Gruszczyńskiego i Jerzego Bralczyka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, 2002, s. 163.

• Noraminofenazonummetanosulfonikumnatrium.
  • Opis: synonim pyralginy.

O

• Odindywidualizowany język wyidealizowanej emancypantki.
  • Źródło: Anna Cegieła, Andrzej Markowski, Z polszczyzną za pan brat, op. cit., s. 152.

• Ołdrzychowice Kłodzkie.
  • Opis: nazwa miejscowości w Polsce.

P

• Pan Potocki popchnął piłkę. Piłkę pana Potockiego potoczyło prosto pod pociąg. Pociąg przejechał piłkę. Piłka pękła. Pan Potocki przeraźliwie płakał.
  • Opis: tautogram

• Pchła pchłę pchała, pchła płakała.
  • Inne wersje: Pchła pchłę pchła, pchła przez pchłę płakała, że pchła pchłę pchała.
    Pchła pchłę pchła i ta pchła była zła, że ta pchła ją pchła.
  • Źródło: Język polski. Encyklopedia w tabelach, op. cit., s. 489.

• Pchnąć w tę łódź jeża lub ośm skrzyń fig.
  • Opis: pangram
  • Źródło: Julian Tuwim, Pegaz dęba. Panopticum poetyckie, wyd. Czytelnik, 1950, s. 320.

• Percepcja mojej mentalności nie obliguje mnie do dalszej konwersacji z tobą.

• Pewien szerszeń
  żuł raz żeń-szeń,
  Rzekł mu lekarz, dość zażywny:
  – Żeń-szeń bardzo jest pożywny.
  Od żeń-szenia krzepa lepsza
  niż u wołu albo wieprza.
  Jeśli nie chcesz czuć znużenia,
  żuj, szerszeniu, kęs żeń-szenia.
  Żeń-szeń służy szerszeniowi!
  Szerszeń wierzył lekarzowi.
  Żucie zaczął od korzenia,
  aż tu nagle dostał drżenia!
  Wrócił szerszeń do lekarza:
  – Niechże pan się tak nie zraża!
  To nie drżenie od żeń-szenia,
  lecz od trzmiela rzępolenia.
  – Drzewiej – szepnął drżący szerszeń –
  niepotrzebny był mi żeń-szeń,
  choćby w głos brzęczała pszczoła
  lub rzępolił trzmiel – rzępoła.
  Dość już żucia mam żeń-szenia
  zwłaszcza, że ma smak rzemienia!
  No i szerszeń wypluł żeń-szeń.

• Pewien żarłok nienażarty
  raz wygłodniał nie na żarty.
  • Autor: Jerzy Ficowski, Dziwna rymowanka

• Pies śni pieśni, pieści pięści…

• Piętnastu rewolwerowców jest zarewolwerowanych ale jeden rewolwerowiec jest niezarewolwerowany.

• Placek Placka huknął plackiem.

• Płynie buk przez Bug, dałby Bóg, żeby buk nie wpadł w Bug.

• Poczmistrz z Tczewa, rotmistrz z Czchowa.
  • Źródło: Język polski. Encyklopedia w tabelach, op. cit., s. 489.

• Pod kaloryferem leży wyrewolwerowany rewolwerowiec.

• Podczas dżdżu nie zmiażdż dżdżownicy.
  • Źródło: Język polski. Encyklopedia w tabelach,op. cit., s. 489.

• Podczas suszy szedł Sasza suchą szosą.
  • Inna wersja: W czasie suszy suchą szosą Sasza szedł.
  • Źródło: Język polski. Encyklopedia w tabelach, op. cit., s. 489.

• Podczas suszy szosa sucha.
  • Inne wersje: Kiedy susza, szosa sucha.
    W czasie suszy szosa sucha.
  • Źródło: Słownik gramatyki języka polskiego pod red. Włodzimierza Gruszczyńskiego i Jerzego Bralczyka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, 2002, s. 163.

• Połóż rewolwer na kaloryferze.

• Pop popadii powiada, że chłop pobił sąsiada.

• Popłakuje Paula w auli, że koala łka w Australii.

• Poprztykały się trzy skrzaty:
  pstry, kosmaty i garbaty.
  Chrabąszczowa je zganiła,
  a dżdżownica pogodziła.
  • Źródło: Ewa Przyłubska, Feliks Przyłubski, Język polski na co dzień, Wiedza Powszechna, 1958, s. 33.

• Pora relaksu.

• Powiedziała pchła pchle: pchnij, pchło, pchłę pchłą.
  Pchła pchnęła pchłę pchłą – i po pchle!

• Pójdźże, kiń tę chmurność w głąb flaszy.
  • Opis: pangram.

• Promienie słońca przenikły jaskółeczek mokre piórka, ożyły, pierzchły i znikły, jak spłoszonych wróbli chmurka.
  • Źródło: Bronisław Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia, Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1977, s. 114.

• Proszę pani, nasza pani, prosi panią, aby pani, naszej pani, pożyczyła rondla, bo nasza pani jest taka flądra, że nie ma nawet własnego rondla.

• Przejedźże przez Przasnysz.
  • Zobacz też: Przasnysz

• Przeleciały trzy pstre przepiórzyce przez trzy pstre kamienice.
  • Inna wersja: Trzy pstre przepiórzyce przefrunęły przez trzy pstre kamienice.
  • Źródło: „Polonistyka”, t. 51, PZWS, 1998, s. 89.

• Przeszła susza szosą suchą.
  • Zobacz też: susza

• Przez przemyską pszenicę przeszła przemycona przez przaśną przełęcz przeorysza przedniego zakonu.

• Przygwoździ Bździągwa gwoździem źdźbło, to pobździ źdźbłko.

• Przyszedł Herbst z pstrągami, słuchał oszczerstw z wstrętem patrząc przez szczelinę w strzelnicy.

• Ptak na pniak, ptak pod pniak.
  • Zobacz też: ptak

R

• Raz w szuwarach się zaszywszy,
  w jednym szyku wyszły trzy wszy.
  Po chwili się rozmnożywszy,
  ruch w szuwarach stał się żywszy.
  • Inna wersja: Raz w szynelu się zaszywszy,
    w biegu szybszym wyszły trzy wszy,
    a gdy wszy się dogoniwszy,
    bieg w szynelu stał się szybszy.
  • Zobacz też: wesz

• Remineralizacja zdemineralizownego szkliwa.

• Rewolwer wyrewolwerował się w rękach rewolwerowca.
  • Zobacz też: rewolwer

• Rozregulowany kaloryfer.

• Rozrewolwerowany rewolwer.

• Rozrewolwerowany rewolwer połóż na kaloryferze.

• Rozrewolwerowany rewolwer się rozrewolwerował.

• Rozrewolwerowany rewolwerowiec przestrzelił wypolerowany kaloryfer.

• Rozrewolwerowany rewolwerowiec rozrewolwerował urewolwerowanego rewolwerowca.

• Rozrewolwerowany rewolwerowiec zrewolwerowywał się na rewolwerowisku przy zrewolwerowanych rewolwerowcach.

• Rozrewolweryzowany rewolwerowiec wyindywidualizował się z rozentuzjazmowanego tłumu.

• Rozrewolweryzowany rewolwerowiec z rozrewolweryzowanym rewolwerem rozrewolweryzował rewolwer rozrewolweryzowanego rewolwerowca.

• Rzęsa w rzece rzadka rzecz.

S

• Sama ma mama ma banana.
  • Źródło: Język polski. Encyklopedia w tabelach, op. cit., s. 489.

• Siedziała małpa na płocie i żarła słodkie łakocie.
  • W wymowie z ł przedniojęzykowo-zębowym: Siedziala malpa na plocie, jadla slodkie lakocie.

• Skarykaturalizowany prestidigitator.

• Skrzypce ze smyczkiem.

• Słów kształty krztuszą krtanie.

• Spadł bąk na strąk, a strąk na pąk.
  Pękł pąk, pękł strąk, a bąk się zląkł.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Bąk w: Wierszyki łamiące języki

• Spirytusik najwydestylowaniuchniejszy.

• Spis poczt tczewskich.

• Spod czeskich strzech szło Czechów trzech.
  • Źródło: Ľuboš Svetoň, História obce Ngowa Wgowo, Vydavatel̕stvo Spolku slovenských spisovatel̕ov, 2003, s. 56.

• Stół z powyłamywanymi nogami.
  • Źródło: Język polski. Encyklopedia w tabelach, op. cit., s. 489.

• Strzelec Strzałkowski wystrzelił, nie celując, lecz strzaskał gałąź, nie ustrzeliwszy cietrzewia.

• Strzyga strzygła szczygła skrzydła.
  • Źródło: „Polonistyka”, t. 51, PZWS, 1998, s. 89.

• Sucha suka szuka zucha żuka.
  • Źródło: Język polski. Encyklopedia w tabelach, op. cit., s. 489.

• Suchą szosą Sasza szedł.
  • Inna wersja: Sasza szedł suchą szosą.
  • Źródło: Anna Cegieła, Andrzej Markowski, Z polszczyzną za pan brat, op. cit., s. 152.

• Suchą szosą Sasza szedł do Szwecji.

• Suchą szosą szła szczypawka, susząc sobie szczypce.

• Sunie Sasza suchą szosą, suszy sobie swoje szorty.

• Suponuję, iż konglomerat twojej wiedzy jest cokolwiek wyalienowany, aczkolwiek truizmem byłoby twierdzić, że animozja, jaką czuję do twojej aparycji, implikuje przypadek.

• Szablistą polszczyzną tnie świszcze i chrzęści.
  • Autor: Jacek Kaczmarski, Elekcja

• Szałaławia grał na bałałajce, połykając ser półtłusty.

• Szczebiot dzieci i skrzypienie drzwi przeszkadzało nieszczęsnej skrzypaczce w głośnym ćwiczeniu gry na skrzypcach.

• Szczegóły przestępstw w Pszczynie.

• Szczepan Szczygieł z Grzmiących Bystrzyc

przed chrzcinami chciał się przystrzyc.
Sam się strzyc nie przywykł wszakże,
więc do szwagra skoczył: “Szwagrze!
Szwagrze, ostrzyż mnie choć krzynę,
Gdyż mam chrzciny za godzinę”.
“Nic prostszego – szwagier na to.
– Żono, brzytwę daj szczerbatą!
W rżysko będzie strzechę Szczygła
ta szczerbata brzytwa strzygła…”.
Usłyszawszy straszną wieść,
Szczepan Szczygieł wrzasnął: “Cześć!”.
I przez grządki poza szosą
nie strzyżony prysnął w proso.

Opis: Wiersz Ludwiga Jerzego Kerna

• Szczęk
  szczęk.
  • Autor: Roman Gorzelski, Pożeranie ryżu w: Srebrnikowe myśli, czyli bajki, fraszki, przysłowia i wierszyki, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1986, s. 53.
  • Zobacz też: homonim

• Szczoteczka szczoteczce szczebioce coś w teczce.
  • Źródło: „Polonistyka”, t. 57, wyd. 1–5, PZWS, 2004.

• Szedł Mojżesz przez morze jak żniwiarz przez zboże, a za nim przez morze trzy cytrzystki szły. Paluszki cytrzystek nie mogą być duże gdyż w strunach cytry uwięzłyby.
  • Zobacz też: Mojżesz

• Szedł Polak po lak i wrzucił dowody do wody.

• Szedł Sasza suchą szosą do suszarni szyszek.

• Szedł Sasza suchą szosą w czasie suszy, kiedy szosa była sucha.

• Szedł Sasza suchą szosą, aż się szosa wysuszyła.

• Szedł Sasza suchą szosą, niosąc suche szaszłyki.

• Szedł Sasza suchą szosą, szurając sandałami.

• Szedł Sasza szosą podczas suszy suchą stopą.

• Szedł Sasza szosą, szosa była sucha i się wysuszyła jeszcze bardziej, gdy szedł nią Sasza i suszył szorty suszoną suszarką z suszarni… i była wysuszono-wysuszona.

• Szła pchła koło wody pchła pchłę pchła do wody tamta pchła płakała, że ją tamta pchła popchała.
  • Inne wersje: Szła pchła pchnęła pchłę i pchła płakała, że pchła pchłę popchała.
    Szły pchły koło wody, pchła pchłę pchła do wody i ta pchła płakała, że ją tamta pchła popchała.
    Szły pchły po linie. Pchła pchłę pchała, a pchła płakała, że pchła pchłę pchała.

• Sztukmistrz z Tczewa.
  • Autor: Jacek Kaczmarski, Elekcja

Ś

• Śledź śledzi śledzia.

T

• Tamta tapeta tu, tamta tapeta tam.

• Tata to czyta cytaty Tacyta. Czy tata czyta cytaty Tacyta?
  • Źródło: Anna Cegieła, Andrzej Markowski, Z polszczyzną za pan brat, op. cit., s. 152.
  • Zobacz też: Tacyt

• Tata, czy tata czyta cytaty Tacyta?
  • Podobne: Cecylia czyta cytaty z Tacyta.
  • Źródło: Język polski. Encyklopedia w tabelach, op. cit., s. 489.

• Tetraoksomonomanganian monopotasu
  • Opis: jedna z nazw nadmanganianu potasu KMnO4.

• Tracz tarł tarcicę tak takt w takt, jak takt w takt tarcicę tartak tarł.
  • Źródło: Marian Mikuta, Kultura żywego słowa, Państwowe Zakłady Wydawn. Szkolnych, 1961, s. 57.

• Traktat – TAK!

• Trąbka trębacza nie trąbi, gdy trębacz siedzi na trąbie.

• Trolejbusy i autobusy kursują regularnie.
  • Źródło: Ewa Przyłubska, Feliks Przyłubski, Język polski na co dzień, op. cit., s. 33.

• Trybunał radził, spór rósł, a piwowar tarł ręce.
  • Źródło: Marian Mikuta, Kultura żywego słowa, op. cit., s. 57.

• Trzeba trzcinę trzepać trzcinową trzepaczką.

• Trzech Czechów milczy mil trzy.
  • Źródło: „Polonistyka”, t. 57, wyd. 1–5, PZWS, 2004.

• Trzech Czechów szło ze Szczebrzeszyna do Szczecina.
  • Źródło: „Polonistyka”, t. 51, PZWS, 1998, s. 89.

• Trzódka piegży drży na wietrze,
  chrzęszczą w zbożu skrzydła chrząszczy,
  wrzeszczy w deszczu cietrzew w swetrze,
  drepcząc w kółko pośród gąszczy.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Cietrzew w: Wierszyki łamiące języki

• Trzynastego w Szczebrzeszynie
  chrząszcz się zaczął tarzać w trzcinie.
  Wszczęli wrzask Szczebrzeszynianie:
  – Cóż ma znaczyć to tarzanie?!
  Wezwać trzeba by lekarza,
  zamiast brzmieć, ten chrząszcz się tarza!
  Wszak Szczebrzeszyn z tego słynie,
  że w nim zawsze chrząszcz BRZMI w trzcinie!
  A chrząszcz odrzekł nie zmieszany:
  – Przyszedł wreszcie czas na zmiany!
  Drzewiej chrząszcze w trzcinie brzmiały,
  teraz będą się tarzały.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Chrząszcz w: Wierszyki łamiące języki

• Trzy wszy w szwy się zaszywszy, szły w szyku po trzy wszy.
  • Inna wersja: Trzy wszy zaszywszy się w szwy, szły w szyku po trzy wszy.

• Turlał goryl po Urlach kolorowe korale,
  rudy góral kartofle tarł na tarce wytrwale,
  gdy spotkali się w Urlach,
  góral tarł, goryl turlał,
  chociaż sensu nie było w tym wcale.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Goryl w: Wierszyki łamiące języki

• Twe ekstremalne imponderabilia egzemplifikują w mym ego dyrambiczną akronimiczność w aspekcie gnostycznym.

• Twój sposób konwersacji jest nieadekwatny, gdyż pływasz w zbyt płytkim basenie słów, by ze mną poprawnie konwersować.

• Twa twarz to potwarz.

U

• Ulu, ululaj Eulalię.

W

• W czasie suszy Saszę suszy.

• W czasie suszy szosa sucha. Suchą szosą Sasza szedł.

• W czasie suszy szosą suchą Sasza szusował na szyszce.

• W czasie suszy suchą szosą szedł Sasza i suszył suszarką suchy susz.

• W gąszczu szczawiu we Wrzeszczu
  klaszczą kleszcze na deszczu,
  szepcze szczygieł w szczelinie,
  szczeka szczeniak w Szczuczynie,
  piszczy pszczoła pod Pszczyną,
  świszcze świerszcz pod leszczyną,
  a trzy pliszki i liszka
  taszczą płaszcze w Szypliszkach.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Szczeniak w: Wierszyki łamiące języki

• W grząskich trzcinach i szuwarach
  kroczy jamnik w szarawarach,
  szarpie kłącza oczeretu
  i przytracza do beretu,
  ważkom pęki skrzypu wręcza,
  traszkom suchych trzcin naręcza,
  a gdy zmierzchać się zaczyna
  z jaszczurkami sprzeczkę wszczyna,
  po czym znika w oczerecie
  w szarawarach i berecie…
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Jamnik w: Wierszyki łamiące języki

• W krzakach rzekł do trznadla trznadel:
  – Możesz mi pożyczyć szpadel?
  Muszę nim przetrzebić chaszcze,
  bo w nich straszą straszne paszcze.
  Odrzekł na to drugi trznadel:
  – Niepotrzebny, trznadlu, szpadel!
  Gdy wytrzeszczysz oczy w chaszczach,
  z krzykiem pierzchnie każda paszcza!
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Trznadle w: Wierszyki łamiące języki

• W Pszczynie na szynie maszyna przejechała mysz.
  • Inna wersja: W Pszczynie na szynie przejechało mysz, aż zazgrzytało.

• W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie
  i Szczebrzeszyn z tego słynie,
  że chrząszcz właśnie brzęczał w trzcinie.
  • Autor: Jan Brzechwa, Chrząszcz

• Warszawa w żwawej wrzawie, w Wawrze wrze o Warszawie.

• Warzy żaba smar,
  pełen smaru gar,
  z wnętrza gara bucha para,
  z pieca bucha żar,
  smar jest w garze,
  gar na żarze,
  wrze na żarze smar.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Żaba w: Wierszyki łamiące języki

• Wiesz, z czego to cytat?

• Wiesz, że tam, gdzie Bangladesz jest, jest też i deszcz?

• Więź z zoo i oazą.

• Wikt tkacza.

• Wlej olej w lej.

• Wpadł ptak w dół.
  • Źródło: „Język Polski”, t. 56–57, Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego, 1976, s. 285.

• Wpadł ptak do wytapetowanego pokoju.

• Wskrzesić.

• Wśród wrót śrut, brud i lód.

• Wszczniesz.
  • Opis: najdłuższy wyraz jednosylabowy w języku polskim.

• W trzęsawisku trzeszczą trzciny,
  trzmiel trze w Trzciance trzy trzmieliny,
  a trzy byczki znad Trzebyczki
  z trzaskiem trzepią trzy trzewiczki.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Byczki w: Wierszyki łamiące języki
• W wysuszonych sczerniałych trzcinowych szuwarach sześcionogi szczwany trzmiel bezczelnie szeleścił w szczawiu, trzymając w szczękach strzęp szczypiorku i często trzepocąc skrzydłami.

• Wydatki Agatki na datki, podatki i szmatki.

• Wydezodorantowany.

• Wyeliminowaliśmy/wyemancypowaliśmy się z rozentuzjazmowanego tłumu.
  • Inna wersja: Wyemancypowaliśmy się z rozentuzjazmowanego tłumu.

• Wyindywidualizowaliśmy się z rozentuzjazmowanego tłumu przeintelektualizowanych prestidigitatorów, który czytał/oklaskiwał przekarykaturalizowaną, przeliteraturalizowaną i przeintelektualizowaną literaturę.

• Wyindywidualizowany indywidualista wyindywidualizował się z tłumu wyindywidualizowanych indywidualistów.

• Wyimaginowana gżegżółka zgrzeszyła przeciw gżegżółkowemu Bożkowi Grzegorzowi.

• Wylaminowana i wyemaliowana iluminacja.

• Wyrewolwerowany rewolwerowiec wyindywidualizował się z rozentuzjazmowanego tłumu.

• Wyrewolwerowany rewolwerowiec z wyrewolwerowanym rewolwerem wyrewolwerował wyrewolwerowanego rewolwerowca z wyrewolwerowanym rewolwerem.

• Wyszczerzyła się szczeżuja raz na lepszą paszczę…,
  po czym czmychnęła w chaszcze.

• Wyścigowa wyścigówka wyścignęła wyścigową wyścigówkę numer sześć.

• Wróbelek Walerek
  miał mały werbelek,
  werbelek Walerka miał mały felerek,
  felerek werbelka naprawił Walerek,
  Walerek wróbelek na werbelku swym grał.

Z

• Z czeskich strzech
  szło Czechów trzech.
  Gdy nadszedł zmierzch,
  pierwszego w lesie zagryzł zwierz,
  bez śladu drugi w gąszczach sczezł,
  a tylko trzeci z Czechów trzech
  osiągnął marzeń kres.
  • Źródło: Zofia Tarajło-Lipowska, Kapoan. O czeskim dla Polaków, być może mało zaawansowanych, ale mocno zainteresowanych, Wydawn. Uniwersytetu Wrocławskiego, 2000, s. 51.

• Z rozentuzjazmowanego tłumu wyindywidualizował się niezidentyfikowany prestidigitator, który wyimaginował sobie samounicestwienie.

• Za parkanem wśród kur na podwórku kroczył kruk w purpurowym kapturku, raptem strasznie zakrakał i zrobiła się draka, bo mu kura ukradła robaka.
  • Autor: Małgorzata Strzałkowska, Kruk w: Wierszyki łamiące języki

• Zakopane na pokaz.
  • Opis: palindrom.
  • Źródło: „Teksty drugie”, tom 3, wydania 1–3, Instytut Badań Literackich PAN, 1992, s. 85.

• Zamień kamień w krzemień, przemień krzemień w kamień.

• Zawoalowana ewaluacja i wyewoluowana owulacja.

• Zażółć gęślą jaźń.
  • Opis: zdanie zawierające wszystkie polskie znaki diakrytyczne.

• Ząb – zupa zębowa, dąb – zupa dębowa.
  • Źródło: „Rocznik slawistyczny”, wyd. 41, UJ, 1981, s. 269.

• Ząb zupa zębowa, dąb zupa dębowa. Zupa dębowa z dębu robiona, no a zębowa z zębów robiona.

• Zdemitologizowane i zdemistyfikowane niezidentyfikowane obiekty latające.
  • Inna wersja: Zdemistyfikowanie i zdemitologizowanie niezidentyfikowanych obiektów latających.

• Zgódź się do dworu za zarządzającego.

• Ziarnko do ziarnka, a będzie miarka.
  • Źródło: Marian Mikuta, Kultura żywego słowa, Państwowe Zakłady Wydawn. Szkolnych, 1961, s. 57.

• Zmiażdż dżdżownicę (na czczo).

• Zrewolwerowany rewolwer.

Ż

• Żaba warzy żuru gar,
  a pod garem drżący żar.
  Żur wrze w garze,
  gar na żarze,
  to się skończy na pożarze!
  Aż żółw zrzęda rzecze szczerze:
  – Niech się żaba żaru strzeże!
  Smaży żaba smardzów wór,
  w garze wrze gorący żur.
  Żółwik żabę żerdzią dźga:
  – Niechże żaba żuru da!
  Żółw zażera wrzący żur,
  żaba żuje smardzów wór.
  Pusto w garze,
  żółw się maże,
  już nie zrzędzi o pożarze:
  – Postaw, żabo, gar na żar.
  Zróbże jeszcze żuru gar!
  Żaba warzy żuru gar,
  a pod garem drżący żar.
  Żur wrze w garze,
  gar na żarze,
  to się skończy na pożarze…

• Żaby rzępolą na Rzeszowszczyźnie

W deszczu szczaw aż do Ustrzyk
Dżezują dżdżownice na Hrubieszowszczyźnie
A w puszczy piszczy puszczyk.
Czcigodnym czcicielom czystości w Pszczynie
Szeleszczą pszczoły w bluszczu
Trzeszczą trzewiki po szosach suszonych
Szemrzżeż, rzeżucho, w Tłuszczu.
Wystrzałowe trzpiotki wstrząśnięte szczebiocą
Szczególnie o szczęściu w życiu
Szczep oszczepników zaszczepia poszycie
Liściastych leśnictw w Orzyszu.
Chrząszcz ze szczeżują
szczerze wrzeszcząc, się szczerzą
Lecz trzciny rozbrzmiały grzmotami
To przebiegł trzymając
w krzepkich szczypcach skrzypce
Stół z powyłamywanymi nogami.

• • Opis: tekst piosenki kaberetu OT.TO

• Żółć.
  • Opis: najdłuższy wyraz w języku polskim złożony wyłącznie z polskich znaków diakrytycznych.

• Żółta żaba żarła żur,
  piórnik porósł mnóstwem piór.
  • Autor: Jacek Skubikowski, Żółta żaba żarła żur

• Żubr żuł żuchwą żurawinę.

• Żyła sobie Żyła,
  a w tej Żyle żyła żyła;
  jak tej Żyle pękła żyła,
  to ta Żyła już nie żyła.