Czarne skrzydła: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m dr Zmiana |
dalsze cytaty |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''[[s:Czarne skrzydł|Czarne skrzydła]]''' – powieść społeczno-polityczna [[Juliusz Kaden-Bandrowski|Juliusza Kaden-Bandrowskiego]] z 1925–1926 roku, o górnikach ze śląskiego Zagłębia; pierwsza z trzyczęściowego cyklu. |
'''[[s:Czarne skrzydł|Czarne skrzydła]]''' – powieść społeczno-polityczna [[Juliusz Kaden-Bandrowski|Juliusza Kaden-Bandrowskiego]] z 1925–1926 roku, o górnikach ze śląskiego Zagłębia; pierwsza z trzyczęściowego cyklu. |
||
* Cóż znaczy kobieta w Zagłębiu, skoro ją mąż odumarł? Tyle, co pies bezpański. Dadzą rentę, więcej, żebyś umarła, za mało, aby żyć. I przepychaj się sama. |
|||
** Źródło: ''Czarne skrzydła. II: Tadeusz'', Kraków 1975, s. 203. |
|||
* Człowiek wytrzyma wszystko. Kobieta zaś, gdy kocha, gotowa dopomóc własnej śmierci. |
|||
** Źródło: ''Czarne skrzydła. II: Tadeusz'', Kraków 1975, s. 200. |
|||
* Oto partia: młody podjadek szepce ci do ucha, stary brytan ochrypłym wrzaskiem zagaja na trybunie, od dołu wszystko poderwane nienasyconym głodem, u góry władze się opychają. |
* Oto partia: młody podjadek szepce ci do ucha, stary brytan ochrypłym wrzaskiem zagaja na trybunie, od dołu wszystko poderwane nienasyconym głodem, u góry władze się opychają. |
||
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 54. |
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 54. |
||
* Straszno to było słuchać: z oddali huczał szyb. Potworną trzystumetrową gardzielą zionął, a tu znów nad głowami ludzkimi, nad całym placem czarne sklepienie nocy jak gdyby rozdzierać się poczęło, rozpękać, łamać, kruszyć. |
|||
| ⚫ | |||
** Opis: pożar kopalnianego szybu. |
|||
** Źródło: ''Czarne skrzydła. II: Tadeusz'', Kraków 1975, s. 161. |
|||
| ⚫ | |||
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 191. |
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 191. |
||
* Taki los człowieka biednego. Biedny musi się ciągle ze wszystkimi dzielić. |
* Taki los człowieka biednego. Biedny musi się ciągle ze wszystkimi dzielić. |
||
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 82. |
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 82. |
||
[[Kategoria:Polskie powieści]] |
[[Kategoria:Polskie powieści]] |
||
Wersja z 12:15, 5 mar 2020
Czarne skrzydła – powieść społeczno-polityczna Juliusza Kaden-Bandrowskiego z 1925–1926 roku, o górnikach ze śląskiego Zagłębia; pierwsza z trzyczęściowego cyklu.
- Cóż znaczy kobieta w Zagłębiu, skoro ją mąż odumarł? Tyle, co pies bezpański. Dadzą rentę, więcej, żebyś umarła, za mało, aby żyć. I przepychaj się sama.
- Źródło: Czarne skrzydła. II: Tadeusz, Kraków 1975, s. 203.
- Człowiek wytrzyma wszystko. Kobieta zaś, gdy kocha, gotowa dopomóc własnej śmierci.
- Źródło: Czarne skrzydła. II: Tadeusz, Kraków 1975, s. 200.
- Oto partia: młody podjadek szepce ci do ucha, stary brytan ochrypłym wrzaskiem zagaja na trybunie, od dołu wszystko poderwane nienasyconym głodem, u góry władze się opychają.
- Źródło: Czarne skrzydła. I: Lenora, Kraków 1975, s. 54.
- Straszno to było słuchać: z oddali huczał szyb. Potworną trzystumetrową gardzielą zionął, a tu znów nad głowami ludzkimi, nad całym placem czarne sklepienie nocy jak gdyby rozdzierać się poczęło, rozpękać, łamać, kruszyć.
- Opis: pożar kopalnianego szybu.
- Źródło: Czarne skrzydła. II: Tadeusz, Kraków 1975, s. 161.
- Szybki wiatr poganiał za oknami płachty ciemnego pyłu, zwijał je i rozwijał, wydłużał, piętrzył i znów przelatywały z daleka, zza gmachu czworogrannej płuczki, od strony kopalnianych torów kolejowych, wielkie, łukami ciemnymi roztoczone, niby skrzydła czarne, ciche i pospieszne.
- Źródło: Czarne skrzydła. I: Lenora, Kraków 1975, s. 191.
- Taki los człowieka biednego. Biedny musi się ciągle ze wszystkimi dzielić.
- Źródło: Czarne skrzydła. I: Lenora, Kraków 1975, s. 82.