Czarne skrzydła: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
nowa strona - początek
 
m dr Zmiana
Linia 1: Linia 1:
'''[[s:Czarne skrzydł|Czarne skrzydła]]''' – powieść społeczno-polityczna [[Juliusz Kaden-Bandrowski|Juliusza Kaden-Bandrowskiego]] z 1925-1926 roku, o górnikach ze śląskiego Zagłębia; pierwsza z trzyczęściowego cyklu.
'''[[s:Czarne skrzydł|Czarne skrzydła]]''' – powieść społeczno-polityczna [[Juliusz Kaden-Bandrowski|Juliusza Kaden-Bandrowskiego]] z 1925–1926 roku, o górnikach ze śląskiego Zagłębia; pierwsza z trzyczęściowego cyklu.

* Oto partia: młody podjadek szepce ci do ucha, stary brytan ochrypłym wrzaskiem zagaja na trybunie, od dołu wszystko poderwane nienasyconym głodem, u góry władze się opychają.
* Oto partia: młody podjadek szepce ci do ucha, stary brytan ochrypłym wrzaskiem zagaja na trybunie, od dołu wszystko poderwane nienasyconym głodem, u góry władze się opychają.
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 54
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 54.


* Szybki wiatr poganiał za oknami płachty ciemnego pyłu, zwijał je i rozwijał, wydłużał, piętrzył i znów przelatywały z daleka, zza gmachu czworogrannej płuczki, od strony kopalnianych torów kolejowych, wielkie, łukami ciemnymi roztoczone, niby skrzydła czarne, ciche i pospieszne.
* Szybki wiatr poganiał za oknami płachty ciemnego pyłu, zwijał je i rozwijał, wydłużał, piętrzył i znów przelatywały z daleka, zza gmachu czworogrannej płuczki, od strony kopalnianych torów kolejowych, wielkie, łukami ciemnymi roztoczone, niby skrzydła czarne, ciche i pospieszne.
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 191
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 191.


* Taki los człowieka biednego. Biedny musi się ciągle ze wszystkimi dzielić.
* Taki los człowieka biednego. Biedny musi się ciągle ze wszystkimi dzielić.
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 82
** Źródło: ''Czarne skrzydła. I: Lenora'', Kraków 1975, s. 82.



[[Kategoria:Polskie powieści]]
[[Kategoria:Polskie powieści]]

Wersja z 20:29, 4 mar 2020

Czarne skrzydła – powieść społeczno-polityczna Juliusza Kaden-Bandrowskiego z 1925–1926 roku, o górnikach ze śląskiego Zagłębia; pierwsza z trzyczęściowego cyklu.

  • Oto partia: młody podjadek szepce ci do ucha, stary brytan ochrypłym wrzaskiem zagaja na trybunie, od dołu wszystko poderwane nienasyconym głodem, u góry władze się opychają.
    • Źródło: Czarne skrzydła. I: Lenora, Kraków 1975, s. 54.
  • Szybki wiatr poganiał za oknami płachty ciemnego pyłu, zwijał je i rozwijał, wydłużał, piętrzył i znów przelatywały z daleka, zza gmachu czworogrannej płuczki, od strony kopalnianych torów kolejowych, wielkie, łukami ciemnymi roztoczone, niby skrzydła czarne, ciche i pospieszne.
    • Źródło: Czarne skrzydła. I: Lenora, Kraków 1975, s. 191.
  • Taki los człowieka biednego. Biedny musi się ciągle ze wszystkimi dzielić.
    • Źródło: Czarne skrzydła. I: Lenora, Kraków 1975, s. 82.