Jean Dubuffet: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Bot: removing existed iw links in Wikidata |
m format, dr Zmiana |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
{{chronologiczny}} |
{{chronologiczny}} |
||
==Cytaty Jeana Dubuffeta== |
==Cytaty Jeana Dubuffeta== |
||
=== |
===Związane z cyklami obrazów=== |
||
* Zupełnie przestała mnie interesować sztuka wystawiana w galeriach i muzeach, przestało mi zależeć na tym, by się tam znaleźć. Podobały mi się obrazki malowane przez dzieci i niczego więcej nie chciałem, jak tworzyć ich odpowiedniki, jedynie dla mojej własnej przyjemności. |
* Zupełnie przestała mnie interesować sztuka wystawiana w galeriach i muzeach, przestało mi zależeć na tym, by się tam znaleźć. Podobały mi się obrazki malowane przez dzieci i niczego więcej nie chciałem, jak tworzyć ich odpowiedniki, jedynie dla mojej własnej przyjemności. |
||
** Opis: poglądy Dubuffeta na sztukę w początkowym okresie, kiedy porzucił zawód kupca i poświęcił się wyłącznie malowaniu (1942). |
** Opis: poglądy Dubuffeta na sztukę w początkowym okresie, kiedy porzucił zawód kupca i poświęcił się wyłącznie malowaniu (1942). |
||
* Podstawowym gestem malarza jest położenie zaprawy. Jego praca nie polega na rozprowadzaniu zabarwionej wody delikatnym piórkiem czy pędzelkiem, lecz na nabieraniu tej gliny, tej gęstej pasty gołymi rękami prosto z wiadra czy miski i nałożeniu takiej zaprawy na ścianę oddaną do jego dyspozycji, na zaangażowaniu się całym ciałem, na ugniataniu tej masy otwartą dłonią, palcami, by odcisnąć w niej ślady myśli, rytmu krwi krążącej w żyłach, impulsów nerwów. |
* Podstawowym gestem malarza jest położenie zaprawy. Jego praca nie polega na rozprowadzaniu zabarwionej wody delikatnym piórkiem czy pędzelkiem, lecz na nabieraniu tej gliny, tej gęstej pasty gołymi rękami prosto z wiadra czy miski i nałożeniu takiej zaprawy na ścianę oddaną do jego dyspozycji, na zaangażowaniu się całym ciałem, na ugniataniu tej masy otwartą dłonią, palcami, by odcisnąć w niej ślady myśli, rytmu krwi krążącej w żyłach, impulsów nerwów. |
||
** Opis: Dubuffet o cyklu ''Mirobolus, Asfalt i Spółka'' (1945–1946) |
** Opis: Dubuffet o cyklu ''Mirobolus, Asfalt i Spółka'' (1945–1946). |
||
* Maluję, żeby zobaczyć, żeby się nauczyć, żeby zdobyć informacje, żeby wzbogacić moją wiedzę o rzeczach. |
* Maluję, żeby zobaczyć, żeby się nauczyć, żeby zdobyć informacje, żeby wzbogacić moją wiedzę o rzeczach. |
||
* Moje własne prace dają mi większą satysfakcję, jeśli są niewykończone. Lubię, kiedy wyglądają jak przerwane w trakcie roboty, niedopracowane. Tylko wtedy wydają się mi żywe, tylko wtedy zachowują coś z błyskotliwości dzieł nieukończonych. |
* Moje własne prace dają mi większą satysfakcję, jeśli są niewykończone. Lubię, kiedy wyglądają jak przerwane w trakcie roboty, niedopracowane. Tylko wtedy wydają się mi żywe, tylko wtedy zachowują coś z błyskotliwości dzieł nieukończonych. |
||
** Opis: wypowiedzi z okresu, kiedy malował obrazy należące do cyklu ''Ciała pań'' (1950) |
** Opis: wypowiedzi z okresu, kiedy malował obrazy należące do cyklu ''Ciała pań'' (1950). |
||
* Być może w czasie pobytów na pustyniach północnej Afryki skrystalizowało się moje upodobanie ( |
* Być może w czasie pobytów na pustyniach północnej Afryki skrystalizowało się moje upodobanie (…) do malowania pejzaży abstrakcyjnych, w których nie widać nic poza bezkształtną, nie mającą kresu przestrzenią, usianą kamiennymi okruchami. |
||
** Opis: o geograficznych inspiracjach cyklu ''Ziemie i tereny'' (1952) |
** Opis: o geograficznych inspiracjach cyklu ''Ziemie i tereny'' (1952). |
||
* Wszystkie te obrazy, uważane za |
* Wszystkie te obrazy, uważane za „bezprzedmiotowe”, są w gruncie rzeczy i całkowicie oparte na efektach odwołujących się bezpośrednio do wrażeń wzrokowych i bardzo realistyczne (…) Mam wrażenie, że jestem po części odpowiedzialny za pchnięcie sztuki w tym kierunku, przez co sztuka zwana abstrakcyjną staje się niepostrzeżenie najbardziej realistyczną z możliwych. |
||
* Kocham ( |
* Kocham (…) wielkie, puste przestrzenie, gdzie żadna przeszkoda, ani żaden wytyczony szlak nie podpowiadają kierunku marszu, gdzie nie istnieje nawet samo pojęcie kierunku. |
||
** Opis: wyjaśnienie skłonności do malarstwa abstrakcyjnego w latach |
** Opis: wyjaśnienie skłonności do malarstwa abstrakcyjnego w latach 1957–1961. |
||
* Chcę, żeby moja ulica była szalona, żeby jezdnie, sklepy i kamienice zawirowały w szalonym tańcu, dlatego deformuję kontury i fałszuję kolory. |
* Chcę, żeby moja ulica była szalona, żeby jezdnie, sklepy i kamienice zawirowały w szalonym tańcu, dlatego deformuję kontury i fałszuję kolory. |
||
** Opis: Dubuffet o cyklu ''Paris Circus'' (1961–1962) |
** Opis: Dubuffet o cyklu ''Paris Circus'' (1961–1962). |
||
* W praktyce kultura sytuacjonistyczna wprowadza powszechny udział zamiast widowiska. |
* W praktyce kultura sytuacjonistyczna wprowadza powszechny udział zamiast widowiska. |
||
** Opis: wypowiedź na temat ''Międzynarodówki Sytuacjonistów'', której był sympatykiem (1961) |
** Opis: wypowiedź na temat ''Międzynarodówki Sytuacjonistów'', której był sympatykiem (1961). |
||
** Zobacz też: [[sytuacjonizm]] |
** Zobacz też: [[sytuacjonizm]] |
||
* |
* … unifikacyjna algebra umysłowa, która próbuje przedstawić jednolitym charakterem pisma wszystkie występujące w świecie zjawiska: przedmioty, miejsca, figury. |
||
** Opis: podejście do malowania w obrazach z cyklu [[w:Jean Dubuffet|'' |
** Opis: podejście do malowania w obrazach z cyklu [[w:Jean Dubuffet|''l’Hourloupe'']] (1962–1974). |
||
* Już nie dzieła pojedyncze, oddzielne, ale jedno, nieprzerwane i nieskończone, bo karmione dosłownie wszystkim. |
* Już nie dzieła pojedyncze, oddzielne, ale jedno, nieprzerwane i nieskończone, bo karmione dosłownie wszystkim. |
||
** Opis: z listu dl przyjaciela |
** Opis: z listu dl przyjaciela Georges’a Limboura o trójwymiarowych pracach z polistyrenu, jakie tworzył w ramach cyklu ''l’Hourloupe'' od 1967. |
||
* Pomyślałem, że życie pośród linii prostych oraz prostokątów determinuje nasz sposób myślenia i że jego podstawy, tudzież mechanizmy, mogłyby ulec zmianie, gdybyśmy żyli w pomieszczeniach o formach fantazyjnych. |
* Pomyślałem, że życie pośród linii prostych oraz prostokątów determinuje nasz sposób myślenia i że jego podstawy, tudzież mechanizmy, mogłyby ulec zmianie, gdybyśmy żyli w pomieszczeniach o formach fantazyjnych. |
||
** Opis: Dubuffet o swoich instalacjach, które ustawiał w wielkich miastach na tle drapaczy chmur i wieżowców |
** Opis: Dubuffet o swoich instalacjach, które ustawiał w wielkich miastach na tle drapaczy chmur i wieżowców. |
||
=== |
===O [[w:Art brut|art brut]]=== |
||
* Nie ma sztuki bez upojenia. Ale musi to być upojenie szaleńcze! szaleństwo! precz z rozumem! w najwyższym stopniu szał! (1946) |
* Nie ma sztuki bez upojenia. Ale musi to być upojenie szaleńcze! szaleństwo! precz z rozumem! w najwyższym stopniu szał! (1946) |
||
** Zobacz też: [[upojenie]] |
** Zobacz też: [[upojenie]] |
||
* |
* l’Art Brut jest stowarzyszeniem przyjaciół. (…) Kolekcja, zebrana po długich latach cierpliwych poszukiwań liczy obecnie około dwóch tysięcy prac ponad dwustu autorów, z których połowa uznawana jest przez lekarzy za umysłowo chorych. |
||
** Źródło: Jean Dubuffet, ''Hołd dla wartości prymitywnych'' (''Honneur aux valeurs sauvages''), 1951 |
** Źródło: Jean Dubuffet, ''Hołd dla wartości prymitywnych'' (''Honneur aux valeurs sauvages''), 1951 |
||
* Dzieci, w zdecydowanie większym stopniu niż dorośli, pozostają niezależne od ograniczeń narzucanych przez autorytet sztuki cieszącej się poważaniem i robią to, co je bawi, nie troszcząc się czy bawią tym innych. Czują się zwolnione z obowiązku pochwały piękna, z konieczności działania doskonałego i poprawnego, mają przyzwolenie na wszystko ( |
* Dzieci, w zdecydowanie większym stopniu niż dorośli, pozostają niezależne od ograniczeń narzucanych przez autorytet sztuki cieszącej się poważaniem i robią to, co je bawi, nie troszcząc się czy bawią tym innych. Czują się zwolnione z obowiązku pochwały piękna, z konieczności działania doskonałego i poprawnego, mają przyzwolenie na wszystko (…). Kontekst społeczny i prawny nie dotyczy dzieci, są one aspołeczne, wyalienowane – i taki powinien być artysta. (1965) |
||
* Jeśli o mnie chodzi, wielkim szacunkiem darzę pierwotne przymioty: instynkt, pasję, fantazję, impulsywność, okrucieństwo, obłęd. (1968) |
* Jeśli o mnie chodzi, wielkim szacunkiem darzę pierwotne przymioty: instynkt, pasję, fantazję, impulsywność, okrucieństwo, obłęd. (1968) |
||
Linia 52: | Linia 52: | ||
* Nie przeczę, że sztuka wymaga ćwiczenia (gdyż każdy artysta powinien doskonalić warsztat), ale twierdzę, że wcale nie wymaga ona pobierania nauk u innych, ani studiowania tego, co inni artyści robią dziś, albo co robili w przeszłości. (brak daty) |
* Nie przeczę, że sztuka wymaga ćwiczenia (gdyż każdy artysta powinien doskonalić warsztat), ale twierdzę, że wcale nie wymaga ona pobierania nauk u innych, ani studiowania tego, co inni artyści robią dziś, albo co robili w przeszłości. (brak daty) |
||
== |
==O Jeanie Dubuffecie== |
||
* Walory sztuki Dubuffeta dowodzą, że opiera się ona na doświadczeniu całego życia. |
* Walory sztuki Dubuffeta dowodzą, że opiera się ona na doświadczeniu całego życia. |
||
** Autor: [[Clement Greenberg]], 1946 |
** Autor: [[Clement Greenberg]], 1946 |
||
Linia 59: | Linia 59: | ||
** Autor: [[Gilbert Lascaux]], 1968 |
** Autor: [[Gilbert Lascaux]], 1968 |
||
* O, jak dobrze rozumiem, Dubuffet, pańskie dążenie do wolności i |
* O, jak dobrze rozumiem, Dubuffet, pańskie dążenie do wolności i spontaniczności… |
||
** Autor: [[Witold Gombrowicz]], 1968 |
** Autor: [[Witold Gombrowicz]], 1968 |
||
Linia 68: | Linia 68: | ||
{{ |
{{SORTUJ:Dubuffet, Jean}} |
||
[[Kategoria:Francuscy malarze]] |
[[Kategoria:Francuscy malarze]] |
||
[[Kategoria:Francuscy rzeźbiarze]] |
[[Kategoria:Francuscy rzeźbiarze]] |
Wersja z 02:57, 18 lis 2019
Jean Dubuffet (1901–1985) – francuski malarz i rzeźbiarz.
- Ten artykuł ma chronologiczny układ cytatów.
Cytaty Jeana Dubuffeta
Związane z cyklami obrazów
- Zupełnie przestała mnie interesować sztuka wystawiana w galeriach i muzeach, przestało mi zależeć na tym, by się tam znaleźć. Podobały mi się obrazki malowane przez dzieci i niczego więcej nie chciałem, jak tworzyć ich odpowiedniki, jedynie dla mojej własnej przyjemności.
- Opis: poglądy Dubuffeta na sztukę w początkowym okresie, kiedy porzucił zawód kupca i poświęcił się wyłącznie malowaniu (1942).
- Podstawowym gestem malarza jest położenie zaprawy. Jego praca nie polega na rozprowadzaniu zabarwionej wody delikatnym piórkiem czy pędzelkiem, lecz na nabieraniu tej gliny, tej gęstej pasty gołymi rękami prosto z wiadra czy miski i nałożeniu takiej zaprawy na ścianę oddaną do jego dyspozycji, na zaangażowaniu się całym ciałem, na ugniataniu tej masy otwartą dłonią, palcami, by odcisnąć w niej ślady myśli, rytmu krwi krążącej w żyłach, impulsów nerwów.
- Opis: Dubuffet o cyklu Mirobolus, Asfalt i Spółka (1945–1946).
- Maluję, żeby zobaczyć, żeby się nauczyć, żeby zdobyć informacje, żeby wzbogacić moją wiedzę o rzeczach.
- Moje własne prace dają mi większą satysfakcję, jeśli są niewykończone. Lubię, kiedy wyglądają jak przerwane w trakcie roboty, niedopracowane. Tylko wtedy wydają się mi żywe, tylko wtedy zachowują coś z błyskotliwości dzieł nieukończonych.
- Opis: wypowiedzi z okresu, kiedy malował obrazy należące do cyklu Ciała pań (1950).
- Być może w czasie pobytów na pustyniach północnej Afryki skrystalizowało się moje upodobanie (…) do malowania pejzaży abstrakcyjnych, w których nie widać nic poza bezkształtną, nie mającą kresu przestrzenią, usianą kamiennymi okruchami.
- Opis: o geograficznych inspiracjach cyklu Ziemie i tereny (1952).
- Wszystkie te obrazy, uważane za „bezprzedmiotowe”, są w gruncie rzeczy i całkowicie oparte na efektach odwołujących się bezpośrednio do wrażeń wzrokowych i bardzo realistyczne (…) Mam wrażenie, że jestem po części odpowiedzialny za pchnięcie sztuki w tym kierunku, przez co sztuka zwana abstrakcyjną staje się niepostrzeżenie najbardziej realistyczną z możliwych.
- Kocham (…) wielkie, puste przestrzenie, gdzie żadna przeszkoda, ani żaden wytyczony szlak nie podpowiadają kierunku marszu, gdzie nie istnieje nawet samo pojęcie kierunku.
- Opis: wyjaśnienie skłonności do malarstwa abstrakcyjnego w latach 1957–1961.
- Chcę, żeby moja ulica była szalona, żeby jezdnie, sklepy i kamienice zawirowały w szalonym tańcu, dlatego deformuję kontury i fałszuję kolory.
- Opis: Dubuffet o cyklu Paris Circus (1961–1962).
- W praktyce kultura sytuacjonistyczna wprowadza powszechny udział zamiast widowiska.
- Opis: wypowiedź na temat Międzynarodówki Sytuacjonistów, której był sympatykiem (1961).
- Zobacz też: sytuacjonizm
- … unifikacyjna algebra umysłowa, która próbuje przedstawić jednolitym charakterem pisma wszystkie występujące w świecie zjawiska: przedmioty, miejsca, figury.
- Opis: podejście do malowania w obrazach z cyklu l’Hourloupe (1962–1974).
- Już nie dzieła pojedyncze, oddzielne, ale jedno, nieprzerwane i nieskończone, bo karmione dosłownie wszystkim.
- Opis: z listu dl przyjaciela Georges’a Limboura o trójwymiarowych pracach z polistyrenu, jakie tworzył w ramach cyklu l’Hourloupe od 1967.
- Pomyślałem, że życie pośród linii prostych oraz prostokątów determinuje nasz sposób myślenia i że jego podstawy, tudzież mechanizmy, mogłyby ulec zmianie, gdybyśmy żyli w pomieszczeniach o formach fantazyjnych.
- Opis: Dubuffet o swoich instalacjach, które ustawiał w wielkich miastach na tle drapaczy chmur i wieżowców.
O art brut
- Nie ma sztuki bez upojenia. Ale musi to być upojenie szaleńcze! szaleństwo! precz z rozumem! w najwyższym stopniu szał! (1946)
- Zobacz też: upojenie
- l’Art Brut jest stowarzyszeniem przyjaciół. (…) Kolekcja, zebrana po długich latach cierpliwych poszukiwań liczy obecnie około dwóch tysięcy prac ponad dwustu autorów, z których połowa uznawana jest przez lekarzy za umysłowo chorych.
- Źródło: Jean Dubuffet, Hołd dla wartości prymitywnych (Honneur aux valeurs sauvages), 1951
- Dzieci, w zdecydowanie większym stopniu niż dorośli, pozostają niezależne od ograniczeń narzucanych przez autorytet sztuki cieszącej się poważaniem i robią to, co je bawi, nie troszcząc się czy bawią tym innych. Czują się zwolnione z obowiązku pochwały piękna, z konieczności działania doskonałego i poprawnego, mają przyzwolenie na wszystko (…). Kontekst społeczny i prawny nie dotyczy dzieci, są one aspołeczne, wyalienowane – i taki powinien być artysta. (1965)
- Jeśli o mnie chodzi, wielkim szacunkiem darzę pierwotne przymioty: instynkt, pasję, fantazję, impulsywność, okrucieństwo, obłęd. (1968)
- Nie przeczę, że sztuka wymaga ćwiczenia (gdyż każdy artysta powinien doskonalić warsztat), ale twierdzę, że wcale nie wymaga ona pobierania nauk u innych, ani studiowania tego, co inni artyści robią dziś, albo co robili w przeszłości. (brak daty)
O Jeanie Dubuffecie
- Walory sztuki Dubuffeta dowodzą, że opiera się ona na doświadczeniu całego życia.
- Autor: Clement Greenberg, 1946
- Każdy etap w twórczości Dubuffeta jest walką przeciwko temu, co składa się na naszą kulturę, a każde z jego poczynań – nieustającą rewoltą.
- Autor: Gilbert Lascaux, 1968
- O, jak dobrze rozumiem, Dubuffet, pańskie dążenie do wolności i spontaniczności…
- Autor: Witold Gombrowicz, 1968
- Dubuffet to czysty paradoks. Chce malować zabijając malarstwo.
- Autor: Alexandre Vialatte (brak daty)
opr. na podstawie Wielcy malarze. Jean Dubuffet, nr 134