Maria Pawlikowska-Jasnorzewska: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 00:11, 28 paź 2019

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska (1891–1945) – polska poetka.

A jeśli serce jest tylko mięśniem, cóż po urodzie wszechrzeczy.
- Zobacz też: serce, uroda

Bo z mężami jest jak z bańkami mydlanymi: pierwsza jest zawsze nieudana, druga już lepsza, a dopiero ta trzecia naprawdę piękna i kolorowa.

Był czas gdy czczono Słońce. Przez wiele stuleci budowano mu wieże, złociste ołtarze, składano hołd o świcie, aż w toku wydarzeń wygasł człowiek dla Słońca, które dalej świeci…
- Zobacz też: Słońce

Gdy już zmierzch wonne olejki w tęczowe niebo wetrze,
nietoperz wylatuje ze strychu
i zaczyna mierzyć po cichu
wielkie koła tęsknoty rozlane na wietrze…
- Źródło: Nietoperz
- Zobacz też: nietoperz

Krokusy wyskakują z ziemi
jak wiolinowe nuty,
a panny się chylą nad niemi
i z nut układają bukiet.
- Źródło: Krokusy II
- Zobacz też: krokus

Łatwo się skaleczyć każdym z nas, jak kawałkiem stłuczonego szkła.
- Zobacz też: cierpienie

Nie widziałam cię już od miesiąca.
I nic.
Jestem może bledsza,
trochę śpiąca
trochę bardziej milcząca
lecz widać można żyć bez powietrza!
- Źródło: Miłość
- Zobacz też: bladość

Poezjo, pod twoją obronę…
- Źródło: Bluebells
- Zobacz też: poezja

Rumieńce lata pobladły,
liść złoty z wiatrem mknie.
I klonom ręce opadły,
i mnie…
- Źródło: Liście

No i przeszedł w zamęcie i świście
list, liść biały z kochanego drzewa…
- Źródło: Listopad i listonosz, Być kwiatem?, Świat Książki, Warszawa 2000, s. 131.

Serdecznym liściem ogrzane
Chcąc miłości aksamit wysłowić
Skromne fiołki
śpiewają wonności sopranem
W świecie kwiatów
Fiołek – to słowik.
- Źródło: Fiołek – to słowik
- Zobacz też: fiołek

Słowiki są dziś nieswoje. Bzy są jak chmury krzyżyków.
Chcesz zabić serce moje? Przecież się nie zabija słowików!

Wiersze moje jak kwiatki krótki zapach ślą,
jak kwiaty tracą płatki.
Na wielkich, samotnych polach Waterloo
zerwane kwiatki…
- Źródło: Kwiatki z Waterloo

Z gór stromych, z białych ścian,
z wyżyn wysokich i świętych
stoczyło się grzeszne życie i w dół strumieniami ściekło.
tam w dole się rozlało, wezbrało w kłęby i męty
i wyrósł las ciemnosmreczyński.
Zielone piekło.
- Źródło: Las Ciemnosmreczyński
- Zobacz też: Ciemne Smreczyny

Złotniczeńku ty na niebie,
chcę pić życie, nie mam z czego.
- Źródło: Lenartowicz

Żyć jest słodko, a smutek to życie!

Żyć to mi nie dajecie,
lecz umrzeć nikt mi nie wzbroni…
- Źródło: Wydarty bukiet
- Zobacz też: życie, śmierć

O Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej

O, staroświecka młoda pani z Krakowa!
Strzeż się! Biskup pieni się i krzyczy: horrendum!
Na łąkę wychodzisz nocą po kwitnące słowa,
Tajne czynisz praktyki, aby pachniały ambrą i lawendą.
- Autor: Julian Tuwim, Do Marii Pawlikowskiej

@@ Linia 7: / Linia 7: @@
 * Bo z mężami jest jak z bańkami mydlanymi: pierwsza jest zawsze nieudana, druga już lepsza, a dopiero ta trzecia naprawdę piękna i kolorowa.
-* Był czas gdy czczono Słońce. Przez wiele stuleci budowano mu wieże, złociste ołtarze, składano hołd o świcie, aż w toku wydarzeń wygasł człowiek dla Słońca, które dalej świeci...
+* Był czas gdy czczono Słońce. Przez wiele stuleci budowano mu wieże, złociste ołtarze, składano hołd o świcie, aż w toku wydarzeń wygasł człowiek dla Słońca, które dalej świeci…
 ** Zobacz też: [[Słońce]]
-* Gdy już zmierzch wonne olejki w tęczowe niebo wetrze,<br />nietoperz wylatuje ze strychu<br />i zaczyna mierzyć po cichu<br />wielkie koła tęsknoty rozlane na wietrze...
+* Gdy już zmierzch wonne olejki w tęczowe niebo wetrze,<br />nietoperz wylatuje ze strychu<br />i zaczyna mierzyć po cichu<br />wielkie koła tęsknoty rozlane na wietrze…
 ** Źródło: ''Nietoperz''
 ** Zobacz też: [[nietoperz]]
@@ Linia 25: / Linia 25: @@
 ** Zobacz też: [[bladość]]
-* Poezjo, pod twoją obronę...
+* Poezjo, pod twoją obronę…
 ** Źródło: ''Bluebells''
 ** Zobacz też: [[poezja]]
-* Rumieńce lata pobladły,<br />liść złoty z wiatrem mknie.<br />I klonom ręce opadły,<br />i mnie...
+* Rumieńce lata pobladły,<br />liść złoty z wiatrem mknie.<br />I klonom ręce opadły,<br />i mnie…
 ** Źródło: ''Liście''
-* No i przeszedł w zamęcie i świście<br/>list, liść biały z kochanego drzewa...
+* No i przeszedł w zamęcie i świście<br />list, liść biały z kochanego drzewa…
-** Źródło: "Listopad i listonosz", "Być kwiatem?", Świat Książki Warszawa 2000, s. 131.
+** Źródło: ''Listopad i listonosz'', ''Być kwiatem?'', Świat Książki, Warszawa 2000, s. 131.
 * Serdecznym liściem ogrzane<br />Chcąc miłości aksamit wysłowić<br />Skromne fiołki<br />śpiewają wonności sopranem<br />W świecie kwiatów<br />Fiołek – to słowik.
@@ Linia 41: / Linia 41: @@
 * Słowiki są dziś nieswoje. Bzy są jak chmury krzyżyków.<br />Chcesz zabić serce moje? Przecież się nie zabija słowików!
-* Wiersze moje jak kwiatki krótki zapach ślą,<br />jak kwiaty tracą płatki.<br />Na wielkich, samotnych polach Waterloo<br />zerwane kwiatki...
+* Wiersze moje jak kwiatki krótki zapach ślą,<br />jak kwiaty tracą płatki.<br />Na wielkich, samotnych polach Waterloo<br />zerwane kwiatki…
 ** Źródło: ''Kwiatki z Waterloo''
@@ Linia 53: / Linia 53: @@
 * Żyć jest słodko, a smutek to życie!
-* Żyć to mi nie dajecie,<br />lecz umrzeć nikt mi nie wzbroni...
+* Żyć to mi nie dajecie,<br />lecz umrzeć nikt mi nie wzbroni…
 ** Źródło: ''Wydarty bukiet''
 ** Zobacz też: [[życie]], [[śmierć]]
-===O Marii Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej===
+===O Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej===
 * O, staroświecka młoda pani z Krakowa!<br />Strzeż się! Biskup pieni się i krzyczy: horrendum!<br />Na łąkę wychodzisz nocą po kwitnące słowa,<br />Tajne czynisz praktyki, aby pachniały ambrą i lawendą.
 ** Autor: [[Julian Tuwim]], ''Do Marii Pawlikowskiej''
-{{DEFAULTSORT:Pawlikowska-Jasnorzewska, Maria}}
+{{SORTUJ:Pawlikowska-Jasnorzewska, Maria}}
 [[Kategoria:Polscy poeci dwudziestolecia międzywojennego]]
 [[Kategoria:Polscy dramaturdzy]]