3185
edycji
Ruhollah Chomeini: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
int., formatowanie, sortowanie, drobne redakcyjne, drobne techniczne, usunięcie cytatów bez źródeł
(W styczniu 1989 r. Rosja nie była samodzielnym państwem, stanowiła część ZSRR. M. Gorbaczow był przywódcą ZSRR, a nie Rosji) |
(int., formatowanie, sortowanie, drobne redakcyjne, drobne techniczne, usunięcie cytatów bez źródeł) |
||
|
[[Plik:روحاللّه خمینی.jpg|mały|<center>Ruhollah Chomeini</center>]]
'''[[w:Ruhollah Chomeini|Ruhollah al-Musawi al-Chomeini]]''' (1902–1989) – najwyższy przywódca
* Iran krwawi, by rewolucja była mocna.
** Opis: w 1978.
** Źródło: [[Michel Foucault]], ''Nie ma sensu się buntować?'', „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła.
* Ludzie nie spoczną, póki zasady Pahlavich nie znikną tak jak wszelkie ślady tyranii. Dopóki panuje szatańska władza Szacha, żaden prawdziwy reprezentant ludu nie może zostać wybrany.▼
* W Islamskiej Republice prawa mniejszości religijnych są poważane i szanowane▼
**
* Właściwe nauczanie islamu przekształca wszystkich uczniów w mudżahedinów.
** Źródło: [http://archiwum.polityka.pl/art/koniec-historii-wedlug-chomeiniego,398995.html polityka.pl, 5 czerwca 2004]
* Żeby przepędzić szacha, jesteśmy gotowi umierać tysiącami. Aż żołnierze uświadomią sobie, że mordują własnych braci.
** Opis: w 1978.
** Źródło: Michel Foucault, ''Nie ma sensu się buntować?'', „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła.
▲* Ludzie nie spoczną póki zasady Pahlavich nie znikną tak jak wszelkie ślady tyranii. Dopóki panuje szatańska władza Szacha,żaden prawdziwy reprezentant ludu nie może zostać wybrany.
▲** Opis: W odpowiedzi na ogłoszenie wyborów przez Szacha Pahlaviego
▲*** Źródło: Wydanie magazynu "Time" z 18 września 1978 roku.
▲* W Islamskiej Republice prawa mniejszości religijnych są poważane i szanowane
▲** Opis: W wywiadzie dla Austriackiej telewizji, Paryż (6 Listopad 1978)
==O Ruhollahu Chomeinim==
* W dwa tygodnie po wyjeździe szacha w pamiętnym 1979 r. Chomeini był już w Teheranie. Jego współpracownicy wchodzili w wolnych chwilach do pomieszczeń, gdzie w wielkich chłodniach znajdowały się głębokie szuflady, a w szufladach leżeli zamrożeni generałowie monarchy. Wyciągano szuflady, patrzono z niedowierzaniem na umundurowanych satrapów, medytowano nad wielkością imama, zasuwano szuflady i wracano do dalszych zajęć.
** Autor: [[Krzysztof Mroziewicz]], [http://archiwum.polityka.pl/art/koniec-historii-wedlug-chomeiniego,398995.html polityka.pl, 5 czerwca 2004]
* Zjechało parę tysięcy Azerbejdżanów z Tebrizu. Nocowali wokół domu Szariat-Madariego, wznosili modły i rozdzierające okrzyki, a rankiem zaczęli buszować po mieście, tłukąc sklepowe witryny, przewracając samochody, napadając przechodniów. Wreszcie groźną watahą ruszyli ku domowi Chomeiniego, rzucając słowa buntownicze i świętokradcze. Imam, któremu jeden mięsień nie drgnął na twarzy, ogłosił miastu przez megafony: „Nie wychodźcie na ulice. Zamknijcie się w domach. Gdybym nawet ja został napadnięty, nie wolno dopuścić aby przelała się choćby kropla krwi muzułmańskiej”. Potem Chomeini zasiadł na dywanie i czekał bez ruchu. Nie doszli. Sparaliżowała ich pusta ulica i lęk przed samotnym starcem. Gdyby napotkali opór, poszłyby w ruch noże i żelazne pały. Lecz nikt nie stanął na drodze. Cofnęli się w panice, odjechali do Tebrizu. Chomeini jeszcze raz zwyciężył.
** Autor: [[Wojciech Giełżyński]], „Byłem gościem Chomeiniego”▼
▲* Autor: Wojciech Giełżyński, „Byłem gościem Chomeiniego”
| |||