Ruhollah Chomeini: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Poprawienie literówek
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 46: Linia 46:
* W dwa tygodnie po wyjeździe szacha w pamiętnym 1979 r. Chomeini był już w Teheranie. Jego współpracownicy wchodzili w wolnych chwilach do pomieszczeń, gdzie w wielkich chłodniach znajdowały się głębokie szuflady, a w szufladach leżeli zamrożeni generałowie monarchy. Wyciągano szuflady, patrzono z niedowierzaniem na umundurowanych satrapów, medytowano nad wielkością imama, zasuwano szuflady i wracano do dalszych zajęć.
* W dwa tygodnie po wyjeździe szacha w pamiętnym 1979 r. Chomeini był już w Teheranie. Jego współpracownicy wchodzili w wolnych chwilach do pomieszczeń, gdzie w wielkich chłodniach znajdowały się głębokie szuflady, a w szufladach leżeli zamrożeni generałowie monarchy. Wyciągano szuflady, patrzono z niedowierzaniem na umundurowanych satrapów, medytowano nad wielkością imama, zasuwano szuflady i wracano do dalszych zajęć.
** Autor: [[Krzysztof Mroziewicz]], [http://archiwum.polityka.pl/art/koniec-historii-wedlug-chomeiniego,398995.html polityka.pl, 5 czerwca 2004]
** Autor: [[Krzysztof Mroziewicz]], [http://archiwum.polityka.pl/art/koniec-historii-wedlug-chomeiniego,398995.html polityka.pl, 5 czerwca 2004]

* Odnośnie tego czego [Chomejni] dokonał w swoim kraju jak i oddziałując na resztę świata należy spojrzeć z szacunkiem i głęboką myślą.
** Autor: [[Jan Paweł 2|Jan Paweł 2]]





Wersja z 15:34, 15 gru 2018

Ruhollah Chomeini

Ruhollah al-Musawi al-Chomeini (1902–1989) – najwyższy przywódca Iranu w latach 1979–1989, szyicki imam, ajatollah, polityk i teolog, który na fali rewolucji obalającej szacha przejął władzę w Iranie.

  • Dumni i pobożni Persowie nie pozwolą, żeby dłużej rządziła nimi amerykańska marionetka.
  • Iran krwawi, by rewolucja była mocna.
    • Opis: w 1978.
    • Źródło: Michel Foucault, Nie ma sensu się buntować?, „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła.
  • Żeby przepędzić szacha jesteśmy gotowi umierać tysiącami. Aż żołnierze uświadomią sobie, że mordują własnych braci.
    • Opis: w 1978.
    • Źródło: Michel Foucault, Nie ma sensu się buntować?, „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła.
  • W naszej polityce wewnętrznej jak i zagranicznej postawiliśmy sobie za cel rozprzestrzenienie ideałów Islamu na cały świat. Chcemy przyczynić się do tego aby skorumpowane korzenie syjonizmu,kapitalizmu i komunizmu umarły na całym świecie. Tak jak Bóg Wszechmogący chcemy zniszczyć systemy oparte na tych trzech fundamentach i promować islamski porządek Proroka.
    • Opis: O zachowaniu niezależnej polityki od Bloku zachodniego i wschodniego
  • Jeśli w tym momencie masz nadzieję by przeciąć gordyjskie węzły socjalizmu i komunizmu poprzez odwołanie do centrum zachodniego kapitalizmu,to będziesz daleki od usunięcia choroby twojego społeczeństwa,popełnisz natomiast jedynie błąd który będą musieli wymazać ci którzy będą po tobie. Jeśli marksizm ugrzązł w impasie w swojej polityce społecznej i gospodarczej,to kapitalizm również ugrzązł.
    • Opis: List do Rosyjskiego premiera Gorbaczowa,styczeń 1989
  • Ludzie nie spoczną póki zasady Pahlavich nie znikną tak jak wszelkie ślady tyranii. Dopóki panuje szatańska władza Szacha,żaden prawdziwy reprezentant ludu nie może zostać wybrany.
    • Opis: W odpowiedzi na ogłoszenie wyborów przez Szacha Pahlaviego
      • Źródło: Wydanie magazynu "Time" z 18 września 1978 roku.
  • W Islamskiej Republice prawa mniejszości religijnych są poważane i szanowane
    • Opis: W wywiadzie dla Austriackiej telewizji, Paryż (6 Listopad 1978)
  • Ten reżim okupujący Jerozolimę musi zniknąć ze strony historii

O Ruhollahu Chomeinim

  • Fundamentalizm Chomeiniego mówił o państwie panislamskim, które trzeba zbudować przeciwko zachodniej ekspansji militarnej, był autorytarną formą dyskursu, totalitarną retoryką duchownych muzułmańskich, którzy zawsze mają rację. (…) Opiera się na ślepej wierze w absolutne wartości doktrynalne. Dodatkowo fundamentalizm Chomeiniego to mit o końcu historii.
  • Nazywano go imamem. Skojarzenie było jasne – z dwunastym imamem zwanym Mahdim. Ten żyjący jakoby w IX wieku potomek kalifa Alego, zięcia proroka, zniknął wtedy, by powrócić kiedyś na ziemię.
    Liberalna i lewicowa inteligencja nie przypisywała Chomeiniemu cech nadprzyrodzonych, ale wszyscy: nacjonaliści z Frontu Narodowego, mułłowie, komuniści z irańskiej nielegalnej partii Tudeh, mudżahedini ludowi i fedajni, wierzyli, że pod przywództwem ajatollaha zbudują nowe, sprawiedliwe społeczeństwo.
  • Nie traktuję Chomeiniego jako fundamentalisty i fanatyka, ale jako pragmatycznego polityka, który potrafił stosować instrumenty fanatyzmu dla realizacji ważnych celów narodowych.
  • To prawdziwa ludowa rewolucja. Być może bardziej ludowa niż rewolucja bolszewicka. Chomeini zawsze sprzeciwiał się religijnemu konserwatyzmowi i dlatego jest mało prawdopodobne, żeby próbował go narzucić społeczeństwu.
  • W dwa tygodnie po wyjeździe szacha w pamiętnym 1979 r. Chomeini był już w Teheranie. Jego współpracownicy wchodzili w wolnych chwilach do pomieszczeń, gdzie w wielkich chłodniach znajdowały się głębokie szuflady, a w szufladach leżeli zamrożeni generałowie monarchy. Wyciągano szuflady, patrzono z niedowierzaniem na umundurowanych satrapów, medytowano nad wielkością imama, zasuwano szuflady i wracano do dalszych zajęć.
  • Odnośnie tego czego [Chomejni] dokonał w swoim kraju jak i oddziałując na resztę świata należy spojrzeć z szacunkiem i głęboką myślą.