Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
K1ueujdhr w dniu dzisiejszym Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
Hcuu Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 5: | Linia 5: | ||
** Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj. |
** Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj. |
||
** Opis: wedle zapisu łacińskiego (zlatynizowany zapis staropolski): ''Day ut ia pobrusa, a ti poziwai''. Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresata.<br />Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w ''Księdze Henrykowskiej'' spisanej w opactwie cystersów w [[Henryków|Henrykowie]] ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.<br />Dłuższa treść zapisu: ''Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai.'' Co przetłumaczone na język polski oznacza: „Żona Boguchwała stała i przy żarnach mełła zboże. Gdy jej mąż Boguchwał, zobaczył to, wzruszył się miłosierdziem i rzekł: odpocznij, a ja pomielę |
** Opis: wedle zapisu łacińskiego (zlatynizowany zapis staropolski): ''Day ut ia pobrusa, a ti poziwai''. Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresata.<br />Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w ''Księdze Henrykowskiej'' spisanej w opactwie cystersów w [[Henryków|Henrykowie]] ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.<br />Dłuższa treść zapisu: ''Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai.'' Co przetłumaczone na język polski oznacza: „Żona Boguchwała stała i przy żarnach mełła zboże. Gdy jej mąż Boguchwał, zobaczył to, wzruszył się miłosierdziem i rzekł: odpocznij, a ja pomielę |
||
==Nawiązania== |
|||
* Daj, ać ja pobruszę, a ty skocz do piwnicy po piwo. |
|||
** Autor: [[Andrzej Sapkowski]], ''[[Saga o wiedźminie#Wieża Jaskółki|Wieża Jaskółki]]'' |
|||
** Opis: Jaskier do córki bartnika. |
|||
{{wulgaryzmy}} |
|||
* Dowiedziałem się, że jednym z pierwszych zapisanych zdań w naszym ojczystym języku – oprócz słynnego, cytowanego z dumą wszędzie „Daj, at ja pobruszu, a ty pocziwaj”, co oddaje wspaniale pełną galanterii opiekuńczą naturę Polaka (…) – również drugie, mniej cytowane przez podręczniki „Dum bibo piwo, stabat mihi kolano krzywo”, co po części tłumaczy, dlaczego mamy dzisiaj jeden z najwyższych wskaźników spożycia alkoholu w Europie. Dla drogiego Inżyniera tłumaczę oba zdania ze staropolskiego na nasze: Zdanie pierwsze (do żony?!): „Daj, teraz ja pomielę (na żarnach – przyp. autora), a ty sobie odpocznij”. Zdanie drugie (do kumpla?!): „Kiedy się przysmaruje piwem, to mom, kurwa (z łac. – krzywa), miękko w nogach.” |
|||
** Autor: [[Jerzy Stuhr]], ''[[Sercowa choroba, czyli moje życie w sztuce]]'' |
|||
* Daj, ja pobruszę, ty leż! |
|||
** Autor: [[AbraDab]], ''[[Kaliber 44, (Why Is It) Fresh (album: Ułamek tarcia)]]'' |
|||
** Opis: Nawiązanie do kręcenia młynkiem. |
|||
[[Kategoria:Cytaty]] |
|||
[[Kategoria:Śląsk]] |
Wersja z 16:38, 19 wrz 2018
Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj
- Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj.
- Autor: Bogwał (koniec XIII wieku), właściciel Brukalic na Śląsku.
- Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj.
- Opis: wedle zapisu łacińskiego (zlatynizowany zapis staropolski): Day ut ia pobrusa, a ti poziwai. Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresata.
Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w Księdze Henrykowskiej spisanej w opactwie cystersów w Henrykowie ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.
Dłuższa treść zapisu: Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai. Co przetłumaczone na język polski oznacza: „Żona Boguchwała stała i przy żarnach mełła zboże. Gdy jej mąż Boguchwał, zobaczył to, wzruszył się miłosierdziem i rzekł: odpocznij, a ja pomielę