Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
K1ueujdhr w dniu dzisiejszym
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Hcuu
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 5: Linia 5:
** Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj.
** Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj.
** Opis: wedle zapisu łacińskiego (zlatynizowany zapis staropolski): ''Day ut ia pobrusa, a ti poziwai''. Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresata.<br />Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w ''Księdze Henrykowskiej'' spisanej w opactwie cystersów w [[Henryków|Henrykowie]] ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.<br />Dłuższa treść zapisu: ''Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai.'' Co przetłumaczone na język polski oznacza: „Żona Boguchwała stała i przy żarnach mełła zboże. Gdy jej mąż Boguchwał, zobaczył to, wzruszył się miłosierdziem i rzekł: odpocznij, a ja pomielę
** Opis: wedle zapisu łacińskiego (zlatynizowany zapis staropolski): ''Day ut ia pobrusa, a ti poziwai''. Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresata.<br />Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w ''Księdze Henrykowskiej'' spisanej w opactwie cystersów w [[Henryków|Henrykowie]] ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.<br />Dłuższa treść zapisu: ''Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai.'' Co przetłumaczone na język polski oznacza: „Żona Boguchwała stała i przy żarnach mełła zboże. Gdy jej mąż Boguchwał, zobaczył to, wzruszył się miłosierdziem i rzekł: odpocznij, a ja pomielę

==Nawiązania==
* Daj, ać ja pobruszę, a ty skocz do piwnicy po piwo.
** Autor: [[Andrzej Sapkowski]], ''[[Saga o wiedźminie#Wieża Jaskółki|Wieża Jaskółki]]''
** Opis: Jaskier do córki bartnika.

{{wulgaryzmy}}

* Dowiedziałem się, że jednym z pierwszych zapisanych zdań w naszym ojczystym języku – oprócz słynnego, cytowanego z dumą wszędzie „Daj, at ja pobruszu, a ty pocziwaj”, co oddaje wspaniale pełną galanterii opiekuńczą naturę Polaka (…) – również drugie, mniej cytowane przez podręczniki „Dum bibo piwo, stabat mihi kolano krzywo”, co po części tłumaczy, dlaczego mamy dzisiaj jeden z najwyższych wskaźników spożycia alkoholu w Europie. Dla drogiego Inżyniera tłumaczę oba zdania ze staropolskiego na nasze: Zdanie pierwsze (do żony?!): „Daj, teraz ja pomielę (na żarnach – przyp. autora), a ty sobie odpocznij”. Zdanie drugie (do kumpla?!): „Kiedy się przysmaruje piwem, to mom, kurwa (z łac. – krzywa), miękko w nogach.”
** Autor: [[Jerzy Stuhr]], ''[[Sercowa choroba, czyli moje życie w sztuce]]''

* Daj, ja pobruszę, ty leż!
** Autor: [[AbraDab]], ''[[Kaliber 44, (Why Is It) Fresh (album: Ułamek tarcia)]]''
** Opis: Nawiązanie do kręcenia młynkiem.


[[Kategoria:Cytaty]]
[[Kategoria:Śląsk]]

Wersja z 16:38, 19 wrz 2018

Księga henrykowska

Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj

  • Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj.
    • Autor: Bogwał (koniec XIII wieku), właściciel Brukalic na Śląsku.
    • Tłumaczenie: Daj, niech ja pomielę (pokręcę żarna), a ty odpoczywaj.
    • Opis: wedle zapisu łacińskiego (zlatynizowany zapis staropolski): Day ut ia pobrusa, a ti poziwai. Według niektórych językoznawców, ostatnie słowo powinno być odczytane jako „podziwiaj”, czyli popatrz, przyjrzyj się, i miało stanowić aluzję do niezdarności jego adresata.
      Jest to najstarsze znane zdanie zapisane w języku polskim i na ziemiach Śląska. Zamieszczone jest w Księdze Henrykowskiej spisanej w opactwie cystersów w Henrykowie ok. 1270 roku przez jej opata Piotra. Opisując dzieje klasztoru, księga zachowała powyższe zdanie Bogwała do żony.
      Dłuższa treść zapisu: Bogwali uxor stabat, ad molam molendo. Cui vir suus idem Bogwalus, compassus dixit: Sine, ut ego etiam molam. Hoc est in polonico: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai. Co przetłumaczone na język polski oznacza: „Żona Boguchwała stała i przy żarnach mełła zboże. Gdy jej mąż Boguchwał, zobaczył to, wzruszył się miłosierdziem i rzekł: odpocznij, a ja pomielę