Zygmunt Gloger: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m format, dr zmiana |
+1 |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
* Zamiłowanie do pieśni stanowiło od wieków wybitną cechę charakteru narodowego Polaków. |
* Zamiłowanie do pieśni stanowiło od wieków wybitną cechę charakteru narodowego Polaków. |
||
** Źródło: ''Encyklopedia staropolska'', cyt. za: ''Kronika Polski. Lata wielkich nadziei: 1796–1814'', Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Kraków 1998, s. 19. |
** Źródło: ''Encyklopedia staropolska'', cyt. za: ''Kronika Polski. Lata wielkich nadziei: 1796–1814'', Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Kraków 1998, s. 19. |
||
* Wogóle Polacy posiadają tyle [[imię|imion]] narodowych lub zupełnie spolszczonych, tylu we własnej przeszłości mężów świętych i błogosławionych, że nie potrzebują dla dziatwy swojej pożyczać imion cudzoziemskich. |
|||
** ''Encyklopedia staropolska'', tom II, ''[[s:Encyklopedia staropolska/Imiona staro-polskie|Imiona staro-polskie]]''. |
|||
Wersja z 14:37, 19 wrz 2017
Zygmunt Gloger (1845–1910) – polski historyk, archeolog, etnograf, folklorysta, krajoznawca.
- Zamiłowanie do pieśni stanowiło od wieków wybitną cechę charakteru narodowego Polaków.
- Źródło: Encyklopedia staropolska, cyt. za: Kronika Polski. Lata wielkich nadziei: 1796–1814, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Kraków 1998, s. 19.
- Wogóle Polacy posiadają tyle imion narodowych lub zupełnie spolszczonych, tylu we własnej przeszłości mężów świętych i błogosławionych, że nie potrzebują dla dziatwy swojej pożyczać imion cudzoziemskich.
- Encyklopedia staropolska, tom II, Imiona staro-polskie.