Miguel de Cervantes: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Miguel de Cervantes lithography.jpg|mały|<center>Miguel de Cervantes</center>]] |
[[Plik:Miguel de Cervantes lithography.jpg|mały|<center>Miguel de Cervantes</center>]] |
||
{{dopracować|Przejrzeć pod kątem interpunkcji, posortować, stworzyć osobne hasło dla utworu ''Don Kichote''.}} |
|||
'''[[w:Miguel de Cervantes|Miguel de Cervantes]]''' (1547–1616) – pisarz hiszpański. |
'''[[w:Miguel de Cervantes|Miguel de Cervantes]]''' (1547–1616) – pisarz hiszpański. |
||
==''Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy''== |
==''Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy''== |
Wersja z 09:09, 26 maj 2016
Miguel de Cervantes (1547–1616) – pisarz hiszpański.
Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy
Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy.
Część I (dedykowana księciu de Bejar)
- - A złodzieju Ginesillo! Ostaw, co moje, oddaj mi życie, nie pozbawiaj mię podpory, zostaw mego osła, zostaw mój skarb! (...)
- Co się z tobą działo, skarbie mój, siwku mych źrenic, drogi towarzyszu? Z tymi słowy całował go i ściskał, jakby to był człowiek. Osioł milczał i pozwalał się cmokać i ściskać Sanczowi, nie odpowiadając ni słowa.- Opis: odzyskanie siwka przez Sancza
- Kiedy chodzi o wymiar sprawiedliwości, który należy do władcy, tutaj potrzebna jest zdolność i zdrowy sąd, a zwłaszcza dobra chęć sprawiedliwego rozstrzygnięcia; jeżeli tego u podstaw zabraknie, to zawsze środki i cele chybią.
- Postać: Kanonik
- Martwiła go jedynie myśl, że królestwo owo było w ziemi Murzynów, a więc ludzie, którzy będą mu dani za wasalów, będą wszyscy czarni; na to jednak w wyobraźni swojej znalazł natychmiast dobre lekarstwo i mówił sobie: „Cóż mi to szkodzi, że poddani moi będą czarni? Cóż lepszego uczynię, jak załadować ich na okręt i zawieźć do Hiszpanii, gdzie będę ich mógł sprzedać i gdzie zapłacą mi gotówką, a za te pieniądze będę mógł kupić sobie tytuł albo urząd, aby żyć bez kłopotu po wszystkie dni żywota?
- rojenia Sancza o przyszłym wielkorządztwie w Micomicon
- Musisz bowiem, Sanczo, wiedzieć, że dwa są rodzaje rodów na świecie; jedne początek biorą i wywodzą się od książąt i monarchów, lecz z biegiem czasu upadły i kończą się jednym punktem jak piramida wywrócona; inne biorą początek z niskiego stanu, a wznoszą się ze stopnia na stopień, aż dojdą do tego, że stają się wielkimi panami; tak więc różnica polega na tym, że jedni byli tym, czym już nie są, zaś drudzy są tym, czym nie byli.
- Postać: Don Quijote
- Nieszczęścia bowiem zawsze prześladują wyższe umysły.
- Postać: Gines de Pasamonte
Część II (Dedykacja hrabiemu De Lemos)
- Piękniej wygląda żołnierz poległy w bitwie niż wolny w ucieczce.
- Sprawy ludzkie nie są wieczne, jeno stale od swego początku ku końcowi ostatecznemu zmierzają, osobliwie zaś życie ludzkie.
- Ubogi, dając dwa grosze chętnym sercem, dorównywa hojnością temu, który daje jałmużnę, bijąc w dzwony.
- Postać: Don Quijote
- Zniewagi zwykły budzić gniew w najpokorniejszych sercach
- Postać: narrator
- Z Bożą pomocą kije dobrze grzmocą.
- Postać: Sancho Pansa
Inne
- Czas nie płynie – czas trwa.
- Człowiek bez honoru to gorsze niż śmierć.
- Dobrego nigdy za wiele.
- Dwa tylko są rody na świecie (…) tych, co mają, i tych, co nie mają.
- Honor i zysk nie sypiają w tym samym łożu.
- Jakże dobrze niebo potrafi z naszych największych przeciwności wyciągać największe pożytki!
- Jest naturą kobiet nie kochać nas, kiedy je kochamy, a kochać, gdy my ich nie kochamy.
- Każdy człowiek kogoś denerwuje.
- Każdy jest synem swoich czynów.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
- Każdy jest taki, jakim go Bóg stworzył – a często jeszcze gorszy.
- Źródło: „Przekrój”, wydania 40–52, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1996, s. 28.
- Kobieta powinna wydawać się bardziej pokorną i bardziej kobiecą, kiedy staje się małżonką.
- Kto przywiązuje się do dobrego drzewa, zyskuje dobry cień.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.
- Kto się chce wzbogacić w rok, po sześciu miesiącach wisi.
- Kurtyzany, czyli cortesanes, większość z nich jest wprawdzie cortes – uprzejma, ale nie sanes – zdrowa.
- Między kobiecym tak i nie, zaledwie koniec igły zmieścić się może.
- Miłość i wojna to wszystko jedno.
- Mówić, nie myśląc – to strzelać, nie celując.
- Źródło: „Przekrój”, wydania 27–38, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1999, s. 97.
- Na świecie potrzebni są i tacy, i owacy.
- Najgroźniejsi wrogowie, z którymi musimy walczyć są w nas.
- Nie każda piękność budzi miłość, niektóre radują wzrok, a nie ujarzmiają woli.
- Nie ma lepszego ministra miłości niż przypadek.
- Nie ma tak wysokiej góry, na którą nie wspiąłby się osioł obładowany złotem.
- Nieobecność to lekarstwo na miłość.
- Źródło: „Przekrój”, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1956, s. 120.
- Zobacz też: lekarstwo
- Nieszczęścia nigdy jeszcze nie naprawiła bezczynność ani lenistwo.
- Pierwsza miłość wyciska tak głęboki ślad w sercu dziewczyny jak pieczęć w wosku.
- Pozbądź się przyczyny, a zniknie skutek.
- Są rzeczy, w które trzeba wierzyć, by je zobaczyć.
- Szklanki i piękna dziewczyna zawsze są w niebezpieczeństwie.
- Źródło: „Wprost”, wydania 18–26, Agencja Wydawniczo-Reklamowa „Wprost”, 1994, s. 81.
- Ten cię kocha, przez kogo płaczesz.
- To wielka tajemnica, jak człowiek powinien postępować, by nie zmarnować sobie życia.
- To, co mało kosztuje, mało też jest cenione.
- Ząb więcej należy cenić od diamentu.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.