Anna Jagiellonka: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Anonymous Anna Jagiellon.jpg|mały|<center>Anna Jagiellonka</center>]] |
[[Plik:Anonymous Anna Jagiellon.jpg|mały|<center>Anna Jagiellonka</center>]] |
||
'''[[w:Anna Jagiellonka (1523-1596)|Anna Jagiellonka]]''' (1523–1596) – król (władczyni) Polski od 1575 do śmierci (faktycznie do 1586, gdy królem został jej mąż [[Stefan Batory]]); córka króla [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]] i [[Bona Sforza|Bony Sforzy]] działaczka kontrreformacji. |
'''[[w:Anna Jagiellonka (1523-1596)|Anna Jagiellonka]]''' (1523–1596) – król (władczyni) Polski od 1575 do śmierci (faktycznie do 1586, gdy królem został jej mąż [[Stefan Batory]]); córka króla [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]] i [[Bona Sforza|Bony Sforzy]] działaczka kontrreformacji. |
||
* Panie, daj panu Doktorowi Czenerowie wszystko dobre; bardzo strzegł tego, iżby się na oku nie uczynił wrzód; kładł na czoło wiele: a tak Pan Bóg i on mi pomógł. |
|||
** Opis: z listu do siostry (cytowanym za Marią Bogucką) |
|||
** Źródło: [[Ludwik Stomma]], ''Sławnych Polaków choroby'', wyd. Tower Press, Gdańsk 2004, ISBN 83-87342-80-7, s. 23. |
|||
==O Annie Jagiellonce== |
==O Annie Jagiellonce== |
||
Linia 6: | Linia 9: | ||
** Autor: [[Szymon Kobyliński]], ''Tajemnice pocztu Matejki'', Instytut Wydawniczy Nasza Księgarnia, Warszawa 1984, s. 98. |
** Autor: [[Szymon Kobyliński]], ''Tajemnice pocztu Matejki'', Instytut Wydawniczy Nasza Księgarnia, Warszawa 1984, s. 98. |
||
* Niedyskretni dworacy (m.in. kanonik Gasparo, który natychmiast doniósł o tym nuncjuszowi) zauważyli, że Batory spędził u królowej tylko dwie lub trzy noce. Gdy zaś Jagiellonka próbowała odwiedzać go w jego komnacie, począł wymykać się na noc z sypialni. Anna czekała w pustym łożu za pierwszym razem pięć godzin, za drugim - siedem, nadaremnie. Doszło do głośnego na dworze skandalu, gdyż oczywiście rzecz nie dała się ukryć: dziesiątki oczy śledziły perypetie tego małżeństwa. Z gniewu i upokorzenia królowa rozchorowała się: dostała gorączki i trzeba jej było puszczać krew. |
|||
** Autor: [[Maria Bogucka]] |
|||
** Źródło: [[Ludwik Stomma]], ''Sławnych Polaków choroby'', wyd. Tower Press, Gdańsk 2004, ISBN 83-87342-80-7, s. 24. |
|||
* Zdrowie królowej to znakomity przyczynek do charakterystyki poziomu opieki stomatologicznej w XV wieku, a raczej jej braku. Ówcześni cyrulicy, usuwając nawet spróchniałe zęby, zostawiali często w jamie ustnej ich korzenie, które stawały się źródłem infekcji, atakującej w sposób klasyczny - stawy, serce, nerki. |
|||
** Autor: [[Marek Prusakowski]] |
|||
** Źródło: [[Ludwik Stomma]], ''Sławnych Polaków choroby'', wyd. Tower Press, Gdańsk 2004, ISBN 83-87342-80-7, s. 24. |
|||
* Zreasumujmy, co wiemy. A więc: miała ropny stan zapalny okostnej, paradontozę, chorobę reumatyczną, być może jej wtórne sercowe powikłania. Była również typową migreniczką. Miewała napady histerii, co razem można tłumaczyć fatalnym samopoczuciem psychicznym i dolegliwościami bólowymi, trudnymi do zniesienia. |
|||
** Autor: [[Jan Niżkiewicz]] |
|||
** Źródło: [[Ludwik Stomma]], ''Sławnych Polaków choroby'', wyd. Tower Press, Gdańsk 2004, ISBN 83-87342-80-7, s. 25. |
|||
[[Kategoria:Polskie królewny]] |
[[Kategoria:Polskie królewny]] |
Wersja z 22:10, 3 lis 2015
Anna Jagiellonka (1523–1596) – król (władczyni) Polski od 1575 do śmierci (faktycznie do 1586, gdy królem został jej mąż Stefan Batory); córka króla Zygmunta I Starego i Bony Sforzy działaczka kontrreformacji.
- Panie, daj panu Doktorowi Czenerowie wszystko dobre; bardzo strzegł tego, iżby się na oku nie uczynił wrzód; kładł na czoło wiele: a tak Pan Bóg i on mi pomógł.
- Opis: z listu do siostry (cytowanym za Marią Bogucką)
- Źródło: Ludwik Stomma, Sławnych Polaków choroby, wyd. Tower Press, Gdańsk 2004, ISBN 83-87342-80-7, s. 23.
O Annie Jagiellonce
- Dwie były w owych czasach koronowane kobiety, których charaktery, wygląd, postępki i losy bulwersowały naród tak bardzo, że po trosze bulwersują do dziś, czego dowodem chociażby rozległa literatura fabularna i filmy o Barbarze Radziwiłłównie i jej teściowej Bonie, aż po – cudownie oprawiony i upiornie nudny – serial telewizyjny z wielką aktorką bez roli. W serialu tym Anna Jagiellonka mignęła przelotnie jako dalszoplanowa postać, a prawdę rzekłszy o jej przeżyciach można by nakręcić film bardzo szczególny: obraz, ukazujący pustkę, zapełnioną klejnotami i władzą, natomiast bez namiętności i prywatnych sukcesów.
- Autor: Szymon Kobyliński, Tajemnice pocztu Matejki, Instytut Wydawniczy Nasza Księgarnia, Warszawa 1984, s. 98.
- Niedyskretni dworacy (m.in. kanonik Gasparo, który natychmiast doniósł o tym nuncjuszowi) zauważyli, że Batory spędził u królowej tylko dwie lub trzy noce. Gdy zaś Jagiellonka próbowała odwiedzać go w jego komnacie, począł wymykać się na noc z sypialni. Anna czekała w pustym łożu za pierwszym razem pięć godzin, za drugim - siedem, nadaremnie. Doszło do głośnego na dworze skandalu, gdyż oczywiście rzecz nie dała się ukryć: dziesiątki oczy śledziły perypetie tego małżeństwa. Z gniewu i upokorzenia królowa rozchorowała się: dostała gorączki i trzeba jej było puszczać krew.
- Autor: Maria Bogucka
- Źródło: Ludwik Stomma, Sławnych Polaków choroby, wyd. Tower Press, Gdańsk 2004, ISBN 83-87342-80-7, s. 24.
- Zdrowie królowej to znakomity przyczynek do charakterystyki poziomu opieki stomatologicznej w XV wieku, a raczej jej braku. Ówcześni cyrulicy, usuwając nawet spróchniałe zęby, zostawiali często w jamie ustnej ich korzenie, które stawały się źródłem infekcji, atakującej w sposób klasyczny - stawy, serce, nerki.
- Autor: Marek Prusakowski
- Źródło: Ludwik Stomma, Sławnych Polaków choroby, wyd. Tower Press, Gdańsk 2004, ISBN 83-87342-80-7, s. 24.
- Zreasumujmy, co wiemy. A więc: miała ropny stan zapalny okostnej, paradontozę, chorobę reumatyczną, być może jej wtórne sercowe powikłania. Była również typową migreniczką. Miewała napady histerii, co razem można tłumaczyć fatalnym samopoczuciem psychicznym i dolegliwościami bólowymi, trudnymi do zniesienia.
- Autor: Jan Niżkiewicz
- Źródło: Ludwik Stomma, Sławnych Polaków choroby, wyd. Tower Press, Gdańsk 2004, ISBN 83-87342-80-7, s. 25.