Kazimierz IV Jagiellończyk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:


==O Kazimierzu Jagiellończyku==
==O Kazimierzu Jagiellończyku==
* Był wzrostu wysokiego strzelistego, długiej a suchej twarzy, łysy na głowie, mowy szczebietliwej, obyczajów prostych, myślistwem około zwierza i ptactwa wszelkiego nader się bawiący (...). Nie pyszny, trzeźwy, bo wina, piwa i miodu nie pijał; utratny, nie budowany, w łaźni się z winnikiem zawżdy chłostał; pracy, zimna, wiatru, dymu, upalenia słonecznego cierpliwy, a we wszystkim ojcu Jagiełłowi podobny; małżonkę swoją Elżbietę nad obyczaj miłował, ona także jego.
** Źródło: ''Kronika polska, litewska, żmodzka i wszystkiej Rusi'' [[Maciej Stryjkowski|Macieja Stryjkowskiego]]''. Wydanie nowe będące dokładnym powtórzeniem wydania pierwotnego królewieckiego z roku 1582 (...). T. 2. Warszawa 1846

* Był zaś król Kazimierz wysokiego wzrostu; od przodu głowy do jej szczytu całkiem łysy; o twarzy podłużnej i chudej; mówił sepleniąc; od wczesnego dzieciństwa aż do starości życia zawsze myśliwy i ptasznik.
** Autor: M. Miechowita, ''Chronica Polonorum'', Kraków 1986

* Otwarcie grobu króla w dniu 19 maja 1973 roku pozwoliło na zbadanie zachowanego bardzo dobrze w szczątkach trumny szkieletu. Wyniki tych badań pozwalają przypuszczać, że Kazimierz Jagiellończyk był wysokim (wzrost w chwili zgonu około 179 cm), szczupłym, prawidłowo zbudowanym mężczyzną, o bardzo wąskiej twarzy, wydatnym nosie i dużych oczach, być może nieco skośnych.
** Autor: M. Bogucka, ''Kazimierz Jagiellończyk i jego czasy'', Warszawa 1981

* Polacy chcieli mieć za króla drugiego syna Jagiełły, Kazimierza, ale ten młodociany i genialny książę, który potem będzie największym królem Polski, drożył się i stawiał swoje warunki, które dyktował z Litwy, z Wilna.
* Polacy chcieli mieć za króla drugiego syna Jagiełły, Kazimierza, ale ten młodociany i genialny książę, który potem będzie największym królem Polski, drożył się i stawiał swoje warunki, które dyktował z Litwy, z Wilna.
** Autor: [[Stanisław Mackiewicz|Stanisław Cat-Mackiewicz]], ''Dom Radziwiłłów'', Czytelnik, Warszawa 1990, s. 33.
** Autor: [[Stanisław Mackiewicz|Stanisław Cat-Mackiewicz]], ''Dom Radziwiłłów'', Czytelnik, Warszawa 1990, s. 33.

Wersja z 03:51, 23 sie 2015

Kazimierz IV pędzlem Jana Matejki

Kazimierz IV Jagiellończyk (1427–1492) – król Polski w latach 1447–1492 i wielki książę litewski w latach 1440–1492.

O Kazimierzu Jagiellończyku

  • Był wzrostu wysokiego strzelistego, długiej a suchej twarzy, łysy na głowie, mowy szczebietliwej, obyczajów prostych, myślistwem około zwierza i ptactwa wszelkiego nader się bawiący (...). Nie pyszny, trzeźwy, bo wina, piwa i miodu nie pijał; utratny, nie budowany, w łaźni się z winnikiem zawżdy chłostał; pracy, zimna, wiatru, dymu, upalenia słonecznego cierpliwy, a we wszystkim ojcu Jagiełłowi podobny; małżonkę swoją Elżbietę nad obyczaj miłował, ona także jego.
    • Źródło: Kronika polska, litewska, żmodzka i wszystkiej Rusi Macieja Stryjkowskiego. Wydanie nowe będące dokładnym powtórzeniem wydania pierwotnego królewieckiego z roku 1582 (...). T. 2. Warszawa 1846
  • Był zaś król Kazimierz wysokiego wzrostu; od przodu głowy do jej szczytu całkiem łysy; o twarzy podłużnej i chudej; mówił sepleniąc; od wczesnego dzieciństwa aż do starości życia zawsze myśliwy i ptasznik.
    • Autor: M. Miechowita, Chronica Polonorum, Kraków 1986
  • Otwarcie grobu króla w dniu 19 maja 1973 roku pozwoliło na zbadanie zachowanego bardzo dobrze w szczątkach trumny szkieletu. Wyniki tych badań pozwalają przypuszczać, że Kazimierz Jagiellończyk był wysokim (wzrost w chwili zgonu około 179 cm), szczupłym, prawidłowo zbudowanym mężczyzną, o bardzo wąskiej twarzy, wydatnym nosie i dużych oczach, być może nieco skośnych.
    • Autor: M. Bogucka, Kazimierz Jagiellończyk i jego czasy, Warszawa 1981
  • Polacy chcieli mieć za króla drugiego syna Jagiełły, Kazimierza, ale ten młodociany i genialny książę, który potem będzie największym królem Polski, drożył się i stawiał swoje warunki, które dyktował z Litwy, z Wilna.