Zygmunt II August: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
** Opis: charakterystyka Zygmunta Augusta ze śpiewnika historycznego z końca XVI wieku. |
** Opis: charakterystyka Zygmunta Augusta ze śpiewnika historycznego z końca XVI wieku. |
||
** Źródło: [[Janusz Tazbir]] w: ''Poczet królów i książąt polskich'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1991, s. 335. |
** Źródło: [[Janusz Tazbir]] w: ''Poczet królów i książąt polskich'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1991, s. 335. |
||
* Jest miernego wzrostu, bardzo szczupły i chudy, czarno zarasta, ma brodę rzadką, płeć śniadą, i nie zdaje się być bardzo silnej, ale raczej delikatnej konstytucji, i dlatego nie może wytrzymać wielkich trudów i niewczasów życia, i często cierpi na podagrę. |
|||
** Opis: z relacji o stanie Polski złożona papieżowi [[Paweł V|Pawłowi V]] przez nuncjusza jego Juliusza Ruggieri u dworu króla Zygmunta Augusta roku 1568 |
|||
** Źródło: ''Relacja nuncjuszów apostolskich i innych osób w Polsce od roku 1548 do 1690'', T. 1. Berlin 1864 |
|||
* Król miał cerę śniadą w typie włoskim, włosy ciemnobrązowe, lekko kędzierzawe; twarz nieco pociągłą z wyrazem zadumy i charakterystycznym układem warg, co nadawało mu wygląd dostojnika-myśliciela. Uderza znaczne podobieństwo Zygmunta Augusta do jego pradziadka Galeazza Marii Sforzy. |
|||
** Autor: S. Cynarski, ''Zygmunt August'', Wrocław 1988 |
|||
* Król umarł przez potomka: tak się Bogu zdało,<br />Aby się ku lepszemu w tej Koronie miało.<br />Nie zostawił potomka, lecz wolność zostawił… |
* Król umarł przez potomka: tak się Bogu zdało,<br />Aby się ku lepszemu w tej Koronie miało.<br />Nie zostawił potomka, lecz wolność zostawił… |
||
Linia 18: | Linia 25: | ||
* Ostatni z Jagiellonów fundował ludwisarnie (w Krakowie i Wilnie), interesował się produkcją dział oraz współczesną sztuką wojskową. Był wreszcie założycielem pierwszej polskiej marynarki wojennej na Bałtyku. (…) Czuł się niewątpliwie władcą dziedzicznym, a nie obieralnym. Zygmunt August rządził zręcznie, ale jak autokrata, umiał też w razie potrzeby zdobyć się na surową stanowczość (…). |
* Ostatni z Jagiellonów fundował ludwisarnie (w Krakowie i Wilnie), interesował się produkcją dział oraz współczesną sztuką wojskową. Był wreszcie założycielem pierwszej polskiej marynarki wojennej na Bałtyku. (…) Czuł się niewątpliwie władcą dziedzicznym, a nie obieralnym. Zygmunt August rządził zręcznie, ale jak autokrata, umiał też w razie potrzeby zdobyć się na surową stanowczość (…). |
||
** Autor: [[Janusz Tazbir]] |
** Autor: [[Janusz Tazbir]] |
||
* Pan był mądry, rozsądny i wielkimi dary od Boga obdarzony. (...) Był to pan trzeźwy, cichy, była w nim ludzkość wielka; wymowy był takiej, że trudna kto miał z nim w polszczyźnie zrównać; do tego języków kilka umiał, i tak nimi mówił, żeby każdy rzekł, iż się w nich urodził |
|||
** Autor: M. Bielski, ''Kronika'' (...) niegdyś w Krakowie drukowana teraz z nowu z doprowadzeniem aż do Augusta III przedrukowana. Warszawa 1764 |
|||
* Polacy mają takiego króla, jakiego Platon, Arystoteles, Ksenofont oraz cały zastęp filozofów i prawodawców wyobrażali sobie jako władcę doskonałego i jakiego pragnie natura i sam Bóg. |
* Polacy mają takiego króla, jakiego Platon, Arystoteles, Ksenofont oraz cały zastęp filozofów i prawodawców wyobrażali sobie jako władcę doskonałego i jakiego pragnie natura i sam Bóg. |
||
** Autor: [[Wawrzyniec Goślicki]], ''De optimo senatore'' (1568) |
** Autor: [[Wawrzyniec Goślicki]], ''De optimo senatore'' (1568) |
||
* Władca, jeden z najmędrszych, jakich dało nam przeznaczenie. |
|||
** Autor: [[Władysław Konopczyński]], ''Dzieje Polski nowożytnej''. T. 1: 1506-1648. Warszawa-Kraków-Łódź-Poznań-Wilno-Zakopane 1936 |
|||
* Zygmunt August łączył litewski upór dziadka Kazimierza z włoską subtelnością Sforzów; gospodarność matki i babki z Jagiellońskim humanitaryzmem. |
* Zygmunt August łączył litewski upór dziadka Kazimierza z włoską subtelnością Sforzów; gospodarność matki i babki z Jagiellońskim humanitaryzmem. |
Wersja z 03:43, 23 sie 2015
Zygmunt II August (1520–1572) – król Polski i wielki książę litewski od 1548 roku, ostatni z dynastii Jagiellonów.
- Nie jestem królem sumień waszych.
- Te sokoły mnie zgubią.
- Opis: o swoich kochankach: Zuzannie Orłowskiej, Annie Zajączkowskiej i Barbarze Giżance.
- Źródło: Stanisław Grzybowski, Dzieje Polski i Litwy (1506–1648)
O Zygmuncie Auguście
- August Zygmuntów nie wydał też Taty,
Choć go nie doszedł dojrzałymi laty
(Ze lwa nie ryś, lecz także lew się rodzi;
Toż się nam o tym cnym królu rzec godzi)
Nie wydał w cnocie i w grzecznej dzielności,
Nie wydał w sprawach rycerskich, w zacności- Opis: charakterystyka Zygmunta Augusta ze śpiewnika historycznego z końca XVI wieku.
- Źródło: Janusz Tazbir w: Poczet królów i książąt polskich, wyd. Czytelnik, Warszawa 1991, s. 335.
- Jest miernego wzrostu, bardzo szczupły i chudy, czarno zarasta, ma brodę rzadką, płeć śniadą, i nie zdaje się być bardzo silnej, ale raczej delikatnej konstytucji, i dlatego nie może wytrzymać wielkich trudów i niewczasów życia, i często cierpi na podagrę.
- Opis: z relacji o stanie Polski złożona papieżowi Pawłowi V przez nuncjusza jego Juliusza Ruggieri u dworu króla Zygmunta Augusta roku 1568
- Źródło: Relacja nuncjuszów apostolskich i innych osób w Polsce od roku 1548 do 1690, T. 1. Berlin 1864
- Król miał cerę śniadą w typie włoskim, włosy ciemnobrązowe, lekko kędzierzawe; twarz nieco pociągłą z wyrazem zadumy i charakterystycznym układem warg, co nadawało mu wygląd dostojnika-myśliciela. Uderza znaczne podobieństwo Zygmunta Augusta do jego pradziadka Galeazza Marii Sforzy.
- Autor: S. Cynarski, Zygmunt August, Wrocław 1988
- Król umarł przez potomka: tak się Bogu zdało,
Aby się ku lepszemu w tej Koronie miało.
Nie zostawił potomka, lecz wolność zostawił…- Źródło: Jan Głuchowski, Interregnum, 1572
- Zobacz też: demokracja szlachecka
- Ostatni z Jagiellonów fundował ludwisarnie (w Krakowie i Wilnie), interesował się produkcją dział oraz współczesną sztuką wojskową. Był wreszcie założycielem pierwszej polskiej marynarki wojennej na Bałtyku. (…) Czuł się niewątpliwie władcą dziedzicznym, a nie obieralnym. Zygmunt August rządził zręcznie, ale jak autokrata, umiał też w razie potrzeby zdobyć się na surową stanowczość (…).
- Autor: Janusz Tazbir
- Pan był mądry, rozsądny i wielkimi dary od Boga obdarzony. (...) Był to pan trzeźwy, cichy, była w nim ludzkość wielka; wymowy był takiej, że trudna kto miał z nim w polszczyźnie zrównać; do tego języków kilka umiał, i tak nimi mówił, żeby każdy rzekł, iż się w nich urodził
- Autor: M. Bielski, Kronika (...) niegdyś w Krakowie drukowana teraz z nowu z doprowadzeniem aż do Augusta III przedrukowana. Warszawa 1764
- Polacy mają takiego króla, jakiego Platon, Arystoteles, Ksenofont oraz cały zastęp filozofów i prawodawców wyobrażali sobie jako władcę doskonałego i jakiego pragnie natura i sam Bóg.
- Autor: Wawrzyniec Goślicki, De optimo senatore (1568)
- Władca, jeden z najmędrszych, jakich dało nam przeznaczenie.
- Autor: Władysław Konopczyński, Dzieje Polski nowożytnej. T. 1: 1506-1648. Warszawa-Kraków-Łódź-Poznań-Wilno-Zakopane 1936
- Zygmunt August łączył litewski upór dziadka Kazimierza z włoską subtelnością Sforzów; gospodarność matki i babki z Jagiellońskim humanitaryzmem.
- Autor: Władysław Konopczyński