Zygmunt II August: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
[[Kategoria:Władcy Litwy]] |
[[Kategoria:Władcy Litwy]] |
||
[[Kategoria:Władcy Polski]] |
[[Kategoria:Władcy Polski z dynastii Jagiellonów]] |
Wersja z 20:31, 22 sie 2015
Zygmunt II August (1520–1572) – król Polski i wielki książę litewski od 1548 roku, ostatni z dynastii Jagiellonów.
- Nie jestem królem sumień waszych.
- Te sokoły mnie zgubią.
- Opis: o swoich kochankach: Zuzannie Orłowskiej, Annie Zajączkowskiej i Barbarze Giżance.
- Źródło: Stanisław Grzybowski, Dzieje Polski i Litwy (1506–1648)
O Zygmuncie Auguście
- August Zygmuntów nie wydał też Taty,
Choć go nie doszedł dojrzałymi laty
(Ze lwa nie ryś, lecz także lew się rodzi;
Toż się nam o tym cnym królu rzec godzi)
Nie wydał w cnocie i w grzecznej dzielności,
Nie wydał w sprawach rycerskich, w zacności- Opis: charakterystyka Zygmunta Augusta ze śpiewnika historycznego z końca XVI wieku.
- Źródło: Janusz Tazbir w: Poczet królów i książąt polskich, wyd. Czytelnik, Warszawa 1991, s. 335.
- Król umarł przez potomka: tak się Bogu zdało,
Aby się ku lepszemu w tej Koronie miało.
Nie zostawił potomka, lecz wolność zostawił…- Źródło: Jan Głuchowski, Interregnum, 1572
- Zobacz też: demokracja szlachecka
- Ostatni z Jagiellonów fundował ludwisarnie (w Krakowie i Wilnie), interesował się produkcją dział oraz współczesną sztuką wojskową. Był wreszcie założycielem pierwszej polskiej marynarki wojennej na Bałtyku. (…) Czuł się niewątpliwie władcą dziedzicznym, a nie obieralnym. Zygmunt August rządził zręcznie, ale jak autokrata, umiał też w razie potrzeby zdobyć się na surową stanowczość (…).
- Autor: Janusz Tazbir
- Polacy mają takiego króla, jakiego Platon, Arystoteles, Ksenofont oraz cały zastęp filozofów i prawodawców wyobrażali sobie jako władcę doskonałego i jakiego pragnie natura i sam Bóg.
- Autor: Wawrzyniec Goślicki, De optimo senatore (1568)
- Zygmunt August łączył litewski upór dziadka Kazimierza z włoską subtelnością Sforzów; gospodarność matki i babki z Jagiellońskim humanitaryzmem.
- Autor: Władysław Konopczyński