Kucharz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
dodano nowy cytat
lit.
Linia 15: Linia 15:
** Autor: [[James Joyce]]
** Autor: [[James Joyce]]


* Wski zebrał co prędzej z sąsiedztwa kucharzy;<br>Pięciu ich było, służą, on sam gospodarzy.<br>Jako kuchmistrz białym się fartuchem opasał,<br>Wdział szlafmycę, a ręce do łokciów zakasał;<br>W ręku ma plackę muszą, owad lada jaki<br>Odpędza, wpadający chciwie na prrzysmaki;<br>Drugą ręką przetarte okulary włożył,<br>Dobył z zanadrza księgę, odwinął, otworzył.<br><br>Księga ta miała tytuł: ''Kucharz doskonały''.<br>W niej spisane dokładnie wszystkie specyjały<br>Stołów polskich; podług niej Hrabia na Tęczynie<br>Dawał owe biesiady we włoskiej krainie,<br>Którym się Ojciec Święty Urban Ósmy dziwił;<br>Podług niej później Karol-Kochanku-Radziwiłł,<br>Gdy przyjmował w Nieświżu króla Stanisława,<br>Sprawił pamiętną ową ucztę, której sława<br>Dotąd żyje na Litwie we gminnej powieści.
* Wojski zebrał co prędzej z sąsiedztwa kucharzy;<br>Pięciu ich było, służą, on sam gospodarzy.<br>Jako kuchmistrz białym się fartuchem opasał,<br>Wdział szlafmycę, a ręce do łokciów zakasał;<br>W ręku ma plackę muszą, owad lada jaki<br>Odpędza, wpadający chciwie na prrzysmaki;<br>Drugą ręką przetarte okulary włożył,<br>Dobył z zanadrza księgę, odwinął, otworzył.<br><br>Księga ta miała tytuł: ''Kucharz doskonały''.<br>W niej spisane dokładnie wszystkie specyjały<br>Stołów polskich; podług niej Hrabia na Tęczynie<br>Dawał owe biesiady we włoskiej krainie,<br>Którym się Ojciec Święty Urban Ósmy dziwił;<br>Podług niej później Karol-Kochanku-Radziwiłł,<br>Gdy przyjmował w Nieświżu króla Stanisława,<br>Sprawił pamiętną ową ucztę, której sława<br>Dotąd żyje na Litwie we gminnej powieści.
** Adam Mickiewicz, ''Pan Tadeusz''
** Adam Mickiewicz, ''Pan Tadeusz''



Wersja z 20:29, 20 maj 2015

Kucharz

Kucharz – osoba, która zawodowo przygotowuje posiłki.

  • Bywam jak kucharz, co nie urodził się w kuchni. Nudzę się w operze.
  • Gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść.
    • Opis: przysłowie ludowe
  • Pan Bóg stworzył jedzenie, a diabeł kucharzy.
  • Wojski zebrał co prędzej z sąsiedztwa kucharzy;
    Pięciu ich było, służą, on sam gospodarzy.
    Jako kuchmistrz białym się fartuchem opasał,
    Wdział szlafmycę, a ręce do łokciów zakasał;
    W ręku ma plackę muszą, owad lada jaki
    Odpędza, wpadający chciwie na prrzysmaki;
    Drugą ręką przetarte okulary włożył,
    Dobył z zanadrza księgę, odwinął, otworzył.

    Księga ta miała tytuł: Kucharz doskonały.
    W niej spisane dokładnie wszystkie specyjały
    Stołów polskich; podług niej Hrabia na Tęczynie
    Dawał owe biesiady we włoskiej krainie,
    Którym się Ojciec Święty Urban Ósmy dziwił;
    Podług niej później Karol-Kochanku-Radziwiłł,
    Gdy przyjmował w Nieświżu króla Stanisława,
    Sprawił pamiętną ową ucztę, której sława
    Dotąd żyje na Litwie we gminnej powieści.
    • Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz