Kucharz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
dodano nowy cytat |
lit. |
||
Linia 15: | Linia 15: | ||
** Autor: [[James Joyce]] |
** Autor: [[James Joyce]] |
||
* |
* Wojski zebrał co prędzej z sąsiedztwa kucharzy;<br>Pięciu ich było, służą, on sam gospodarzy.<br>Jako kuchmistrz białym się fartuchem opasał,<br>Wdział szlafmycę, a ręce do łokciów zakasał;<br>W ręku ma plackę muszą, owad lada jaki<br>Odpędza, wpadający chciwie na prrzysmaki;<br>Drugą ręką przetarte okulary włożył,<br>Dobył z zanadrza księgę, odwinął, otworzył.<br><br>Księga ta miała tytuł: ''Kucharz doskonały''.<br>W niej spisane dokładnie wszystkie specyjały<br>Stołów polskich; podług niej Hrabia na Tęczynie<br>Dawał owe biesiady we włoskiej krainie,<br>Którym się Ojciec Święty Urban Ósmy dziwił;<br>Podług niej później Karol-Kochanku-Radziwiłł,<br>Gdy przyjmował w Nieświżu króla Stanisława,<br>Sprawił pamiętną ową ucztę, której sława<br>Dotąd żyje na Litwie we gminnej powieści. |
||
** Adam Mickiewicz, ''Pan Tadeusz'' |
** Adam Mickiewicz, ''Pan Tadeusz'' |
||
Wersja z 20:29, 20 maj 2015
Kucharz – osoba, która zawodowo przygotowuje posiłki.
- Bywam jak kucharz, co nie urodził się w kuchni. Nudzę się w operze.
- Autor: Strachy na Lachy, utwór Chory na wszystko
- Zobacz też: opera
- Gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść.
- Opis: przysłowie ludowe
- Nieuk ksiądz, doktor, kucharz – siebie i ludzi w zdrowiu zawodzą.
- Autor: Jan Żabczyc
- Zobacz też: nieuk, ksiądz
- Pan Bóg stworzył jedzenie, a diabeł kucharzy.
- Autor: James Joyce
- Wojski zebrał co prędzej z sąsiedztwa kucharzy;
Pięciu ich było, służą, on sam gospodarzy.
Jako kuchmistrz białym się fartuchem opasał,
Wdział szlafmycę, a ręce do łokciów zakasał;
W ręku ma plackę muszą, owad lada jaki
Odpędza, wpadający chciwie na prrzysmaki;
Drugą ręką przetarte okulary włożył,
Dobył z zanadrza księgę, odwinął, otworzył.
Księga ta miała tytuł: Kucharz doskonały.
W niej spisane dokładnie wszystkie specyjały
Stołów polskich; podług niej Hrabia na Tęczynie
Dawał owe biesiady we włoskiej krainie,
Którym się Ojciec Święty Urban Ósmy dziwił;
Podług niej później Karol-Kochanku-Radziwiłł,
Gdy przyjmował w Nieświżu króla Stanisława,
Sprawił pamiętną ową ucztę, której sława
Dotąd żyje na Litwie we gminnej powieści.- Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz