Abraham (patriarcha): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m + cytat
m dr zmiana
Linia 10: Linia 10:


* Abram, pilnując powierzonych stad, niejednokrotnie spędzał noce przy ognisku wśród swoich pasterzy. Były to noce rozkosznie chłodne, pełne błogiej ciszy, usposabiające do rozmyślań. Abram godzinami szybował wzrokiem po migotliwych gwiazdach, śledził ich drogę w przestworzy podobnym do czarnego baldachimu i coraz głębiej pojmował ogrom świata, jego majestat, piękno i harmonię. W jego sercu budziła się rozterka: wiara w boga księżyca kruszyła się coraz bardziej. Aż pewnego dnia błysnęła mu myśl, że stwórcą wszechświata, słońca, księżyca i gwiazd mógł być tylko jeden Bóg potężny, wszechobecny, niewidzialny, łaskawy, ale też nieubłagany w gniewie. Abram niektył się bynajmniej ze swoją nowiną: głosił ją otwarcie w mieście. Naokoło reformatora religii zebrała się gromadka ludzi wiernych i oddanych. Przystała do wyznawców nowego bóstwa jego żona Saraj, bratanek Lot i najbliższa czeladź, dla której zawsze był dobrotliwym chlebodawcą.
* Abram, pilnując powierzonych stad, niejednokrotnie spędzał noce przy ognisku wśród swoich pasterzy. Były to noce rozkosznie chłodne, pełne błogiej ciszy, usposabiające do rozmyślań. Abram godzinami szybował wzrokiem po migotliwych gwiazdach, śledził ich drogę w przestworzy podobnym do czarnego baldachimu i coraz głębiej pojmował ogrom świata, jego majestat, piękno i harmonię. W jego sercu budziła się rozterka: wiara w boga księżyca kruszyła się coraz bardziej. Aż pewnego dnia błysnęła mu myśl, że stwórcą wszechświata, słońca, księżyca i gwiazd mógł być tylko jeden Bóg potężny, wszechobecny, niewidzialny, łaskawy, ale też nieubłagany w gniewie. Abram niektył się bynajmniej ze swoją nowiną: głosił ją otwarcie w mieście. Naokoło reformatora religii zebrała się gromadka ludzi wiernych i oddanych. Przystała do wyznawców nowego bóstwa jego żona Saraj, bratanek Lot i najbliższa czeladź, dla której zawsze był dobrotliwym chlebodawcą.
** Autor: [[Zenon Kosidowski]], ''Opowieści biblijne'', wyd. Iskry, Warszawa, 1978, s. 34.
** Autor: [[Zenon Kosidowski]], ''Opowieści biblijne'', wyd. Iskry, Warszawa 1978, s. 34.


* Bóg jednak jest prawdomówny, a Jego przykazania są godne najwyższej wiary. Dlatego każde przymierze było w swoim czasie prawomocne, słuszne i prawdziwe, a ci, którzy są obrzezanego serca, zostają po raz drugi obrzezani nad prawdziwym Jordanem, którym jest chrzest na odpuszczenie grzechów. (...) Błogosławieni są więc ci, którzy mają obrzezane serce i odrodzili się z wody powtórnego obrzezania. Oni posiądą dziedzictwo z Abrahamem, wiernym przewodnikiem i ojcem wszystkich narodów, ponieważ jego wiara została mu poczytana ku sprawiedliwości.
* Bóg jednak jest prawdomówny, a Jego przykazania są godne najwyższej wiary. Dlatego każde przymierze było w swoim czasie prawomocne, słuszne i prawdziwe, a ci, którzy są obrzezanego serca, zostają po raz drugi obrzezani nad prawdziwym Jordanem, którym jest chrzest na odpuszczenie grzechów. () Błogosławieni są więc ci, którzy mają obrzezane serce i odrodzili się z wody powtórnego obrzezania. Oni posiądą dziedzictwo z Abrahamem, wiernym przewodnikiem i ojcem wszystkich narodów, ponieważ jego wiara została mu poczytana ku sprawiedliwości.
** Autor: [[Afrahat]], ''Rozprawa o obrzezaniu'', 12
** Autor: [[Afrahat]], ''Rozprawa o obrzezaniu'', 12
** Zobacz też: [[Bóg]], [[chrzest]], [[wiara]]
** Zobacz też: [[Bóg]], [[chrzest]], [[wiara]]
Linia 21: Linia 21:


* Pan obsypał Abrahama tyloma darami, aby pociągnięty tak wielką słodyczą Bożej miłości, nauczył się Boga kochać, a nie lękać, czcić Go w miłości, a nie w bojaźni.
* Pan obsypał Abrahama tyloma darami, aby pociągnięty tak wielką słodyczą Bożej miłości, nauczył się Boga kochać, a nie lękać, czcić Go w miłości, a nie w bojaźni.
** Autor: [[Piotr Chryzolog]], ''Kazanie 147''.
** Autor: [[Piotr Chryzolog]], ''Kazanie 147''
** Zobacz też: [[Bóg]]
** Zobacz też: [[Bóg]]


==Zobacz też==
==Zobacz też==
* [[Abraham (imię)|Abraham]] – imię
* [[Abraham (imię)|Abraham]] – imię



[[Kategoria:Prorocy islamu w Koranie]]
[[Kategoria:Prorocy islamu w Koranie]]

Wersja z 22:26, 25 gru 2014

Ofiara Abrahama, obraz pędzla Rembrandta, 1636 r.

Abraham (hebr. אברהם, akad. A-bi-ra-mu, arab. Ibrahim ابرَاهِيم, pol. Kochający Ojca) – pierwszy z hebrajskich patriarchów.

  • Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój.

O Abrahamie

  • Abrahamie! (…) Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jaki ci wskażę.
  • Abram, pilnując powierzonych stad, niejednokrotnie spędzał noce przy ognisku wśród swoich pasterzy. Były to noce rozkosznie chłodne, pełne błogiej ciszy, usposabiające do rozmyślań. Abram godzinami szybował wzrokiem po migotliwych gwiazdach, śledził ich drogę w przestworzy podobnym do czarnego baldachimu i coraz głębiej pojmował ogrom świata, jego majestat, piękno i harmonię. W jego sercu budziła się rozterka: wiara w boga księżyca kruszyła się coraz bardziej. Aż pewnego dnia błysnęła mu myśl, że stwórcą wszechświata, słońca, księżyca i gwiazd mógł być tylko jeden Bóg potężny, wszechobecny, niewidzialny, łaskawy, ale też nieubłagany w gniewie. Abram niektył się bynajmniej ze swoją nowiną: głosił ją otwarcie w mieście. Naokoło reformatora religii zebrała się gromadka ludzi wiernych i oddanych. Przystała do wyznawców nowego bóstwa jego żona Saraj, bratanek Lot i najbliższa czeladź, dla której zawsze był dobrotliwym chlebodawcą.
  • Bóg jednak jest prawdomówny, a Jego przykazania są godne najwyższej wiary. Dlatego każde przymierze było w swoim czasie prawomocne, słuszne i prawdziwe, a ci, którzy są obrzezanego serca, zostają po raz drugi obrzezani nad prawdziwym Jordanem, którym jest chrzest na odpuszczenie grzechów. (…) Błogosławieni są więc ci, którzy mają obrzezane serce i odrodzili się z wody powtórnego obrzezania. Oni posiądą dziedzictwo z Abrahamem, wiernym przewodnikiem i ojcem wszystkich narodów, ponieważ jego wiara została mu poczytana ku sprawiedliwości.
  • Dzisiaj ofiara Abrahama zostałaby zinterpretowana jako zbrodnia.
  • Pan obsypał Abrahama tyloma darami, aby pociągnięty tak wielką słodyczą Bożej miłości, nauczył się Boga kochać, a nie lękać, czcić Go w miłości, a nie w bojaźni.

Zobacz też