Paul Johnson: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m popr. Link., dr zmiana |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 6: | Linia 6: | ||
** Źródło: [http://chilelibros.wordpress.com/2010/01/07/paul-johnson-pinochet-es-un-heroe-2/ ''Paul Johnson: Pinochet es un héroe'', wordpress.com] |
** Źródło: [http://chilelibros.wordpress.com/2010/01/07/paul-johnson-pinochet-es-un-heroe-2/ ''Paul Johnson: Pinochet es un héroe'', wordpress.com] |
||
** Zobacz też: [[Augusto Pinochet]] |
** Zobacz też: [[Augusto Pinochet]] |
||
* Są tylko trzy rzeczy, które musi robić rząd, bo nikt go w tym nie wyręczy: chronić kraj przed zewnętrznymi zagrożeniami, strzec ładu wewnętrznego i dbać o porządny pieniądz. Oprócz tego są tysiące innych rzeczy, które rząd może robić i często rzeczywiście robi. Proszę jednak pamiętać, że im więcej jest dodatkowych zadań, tym bardziej prawdopodobne jest zaniedbywanie tamtych trzech głównych spraw. |
|||
** Źródło: ''Bohaterowie'', wyd. Świat Książki, Warszawa, 2009, ISBN, tłum. Anna i Jacek Maziarscy, s. 301 |
|||
* Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium, po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego – prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci – Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza. |
* Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium, po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego – prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci – Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza. |
Wersja z 15:12, 12 wrz 2014
Paul Johnson (ur. 1928) – brytyjski historyk, dziennikarz i pisarz katolicki.
Bohaterowie (2007)
- Pinochet pozostaje moim bohaterem.
- Źródło: Paul Johnson: Pinochet es un héroe, wordpress.com
- Zobacz też: Augusto Pinochet
- Są tylko trzy rzeczy, które musi robić rząd, bo nikt go w tym nie wyręczy: chronić kraj przed zewnętrznymi zagrożeniami, strzec ładu wewnętrznego i dbać o porządny pieniądz. Oprócz tego są tysiące innych rzeczy, które rząd może robić i często rzeczywiście robi. Proszę jednak pamiętać, że im więcej jest dodatkowych zadań, tym bardziej prawdopodobne jest zaniedbywanie tamtych trzech głównych spraw.
- Źródło: Bohaterowie, wyd. Świat Książki, Warszawa, 2009, ISBN, tłum. Anna i Jacek Maziarscy, s. 301
- Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium, po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego – prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci – Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza.
- Źródło: Bohaterowie, wyd. Świat Książki, Warszawa, 2009, s. 312, tłum. Anna i Jacek Maziarscy.
- Zobacz też: Benito Mussolini, Mustafa Kemal Atatürk, Józef Stalin, Mao Zedong, Napoleon Bonaparte, Hồ Chí Minh, Pol Pot, Gamal Abdel Naser, Saddam Husajn, Juan Perón, Fidel Castro, Muammar al-Kaddafi, Jean-Bédel Bokassa, Idi Amin
Intelektualiści (1988)
- Sartre był archetypem tego rodzaju mężczyzn, których uznano w latach sześćdziesiątych za męskich szowinistów. Zmierzał do odtworzenia w swoim dorosłym życiu „raju” wczesnego dzieciństwa, kiedy to w pełnym zapachu perfum buduarze był ośrodkiem uwielbienia otaczających go kobiet.
- Zobacz też: Jean-Paul Sartre
- Sztuka pisania jest trudna. Twórcze pisanie jest najtrudniejszą intelektualną harówką.
- Zobacz też: pisarz
Historia Żydów (1987)
- Jidysz był bogatym, żywym językiem, gwarą plotki miejskiego plemienia. Charakteryzowały go ograniczenia związane z jego pochodzeniem. Było bardzo niewiele słów w jidysz nazywających zwierzęta czy ptaki. Właściwie nie miał słownika wojskowego.
- Źródło: Historia Żydów (1987)
- Zobacz też: jidysz
W poszukiwaniu Boga (1996)
- Człowiek ma często zabobonny stosunek do ostatnich czynów i słów osób zmarłych i doszukuje się w nich ukrytej symboliki.
- Instytucje odwykowe, gdzie fizyczne dolegliwości związane z odstawieniem dopingującej substancji składają się wraz ze wstydem, degradacją społeczną i całkowitym osamotnieniem na ciężar dla pacjenta niemal nie do uniesienia, to swoisty przedsionek piekła.
- Zobacz też: piekło
- Niepohamowana rozwiązłość, jakiej w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych oddawała się społeczność homoseksualna – tak bowiem każą się nazywać homoseksualiści – przyczyniła się do rozpętania w jej łonie straszliwej plagi AIDS – choroby, na którą nie ma lekarstwa i na którą w najbliższym czasie lekarstwa nie będzie.
- Zobacz też: AIDS, homoseksualizm