Jak zostać królem: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Dexbot (dyskusja | edycje)
m Bot: removing existed iw links in Wikidata
 
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Filming Colin and Helena.jpg|mały|<center>[[Colin Firth]] i [[Helena Bonham Carter]]<br />w jednej ze scen filmu</center>]]
[[Plik:Colin_Firth_and_Helena_Bonham_Carter_filming.jpg|mały|<center>[[Colin Firth]] i [[Helena Bonham Carter]]<br />w jednej ze scen filmu</center>]]
'''[[w:Jak zostać królem|Jak zostać królem]]''' (ang. ''The King's Speech'', 2010) – [[Wielka Brytania|brytyjsko]]-[[Australia|australijski]] niezależny dramat historyczny w reżyserii [[Tom Hooper|Toma Hoopera]]. Autorem [[scenariusz]]a jest David Seidler.
'''[[w:Jak zostać królem|Jak zostać królem]]''' (ang. ''The King's Speech'', 2010) – [[Wielka Brytania|brytyjsko]]-[[Australia|australijski]] niezależny dramat historyczny w reżyserii [[Tom Hooper|Toma Hoopera]]. Autorem [[scenariusz]]a jest David Seidler.
==O filmie==
==O filmie==

Aktualna wersja na dzień 13:42, 16 maj 2014

Colin Firth i Helena Bonham Carter
w jednej ze scen filmu

Jak zostać królem (ang. The King's Speech, 2010) – brytyjsko-australijski niezależny dramat historyczny w reżyserii Toma Hoopera. Autorem scenariusza jest David Seidler.

O filmie[edytuj]

  • Historia przyjaźni, lojalności i zaufania dwóch mężczyzn pochodzących z różnych sfer: króla i psychoanalityka bez dyplomu, wydarzyła się naprawdę. Trudno powiedzieć, co jest w niej lepsze – pomysł na przedstawienie kluczowego momentu burzliwej epoki z perspektywy nieradzącego sobie ze swoimi kompleksami władcy, szarlatańska błazenada konowała próbującego zjednać sobie sympatię króla czy może koncertowy popis aktorstwa Firtha w roli królewskiego strażnika cnót i Rusha jako jego uzdrowiciela. Niewątpliwe jest to, że na Oscary zasłużyli obaj.
  • Pierwotne zakończenie było hollywoodzkie. Bertie został wyleczony. Jego ostatnie przemówienie było bezbłędne. Ja jednak wiedziałem, że to nieprawda. W autentycznym przemówieniu wygłoszonym na początku wojny w 1939 roku król bardzo starał się zapanować nad jąkaniem, ale nie był to występ perfekcyjny. Król po prostu sobie dobrze poradził. Miałem się na baczności przed nakręceniem filmu o cudownym ozdrowieniu. Większość tych, którzy się jąkają, nie myśli o pozbyciu się tej wady, ale o tym, jak z nią żyć.
    • Autor: Tom Hooper, Monarsza mowa, „The Guardian”, tłum. „Forum”, 24 stycznia 2011.