Alphonse de Lamartine: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Dexbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Fixing interwiki issues
Dexbot (dyskusja | edycje)
m Bot: removing existed iw links in Wikidata
Linia 36: Linia 36:
[[Kategoria:Pisarze romantyzmu]]
[[Kategoria:Pisarze romantyzmu]]
[[Kategoria:Wegetarianie]]
[[Kategoria:Wegetarianie]]

[[az:Alfons de Lamartin]]
[[bg:Алфонс дьо Ламартин]]
[[bs:Alphonse de Lamartine]]
[[cs:Alphonse de Lamartine]]
[[de:Alphonse de Lamartine]]
[[el:Αλφόνς ντε Λαμαρτίν]]
[[en:Alphonse de Lamartine]]
[[es:Alphonse de Lamartine]]
[[eo:Alphonse de Lamartine]]
[[fr:Alphonse de Lamartine]]
[[hy:Ալֆոնս դե Լամարթին]]
[[it:Alphonse de Lamartine]]
[[he:אלפונס דה למרטין]]
[[lt:Alfonsas de Lamartinas]]
[[hu:Alphonse de Lamartine]]
[[pt:Alphonse de Lamartine]]
[[ru:Альфонс де Ламартин]]
[[sk:Alphonse de Lamartine]]
[[sl:Alphonse de Lamartine]]
[[tr:Alphonse de Lamartine]]
[[uk:Альфонс де Ламартін]]

Wersja z 14:32, 19 kwi 2014

Alphonse de Lamartine

Alphonse Marie Louise Prat de Lamartine (1790–1869) – francuski prozaik, poeta i polityk.

  • Ja pierwszy zmusiłem poezję do zejścia z Parnasu i dałem muzie tiarę, w której zamiast siedmiu konwencjonalnych strun wprawiono struny ludzkiego serca, poruszane niezliczonymi drganiami duszy i natury.
    • Je suis le premier qui ai fait descendre la poésie du Parnasse, et qui ai donné à ce qu’on nommait la muse, au lieu d’une lyre à sept cordes de convention, les fibres mêmes du cœur de l’homme, touchées et émues par les innombrables frissons de l’âme et de la nature. (fr.)
    • Opis: z przedmowy do Dumań poety z wydania z 1849.
    • Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 117.
  • Jest ludzkim kochanie, aby być kochanym, lecz kochać dla samej miłości jest anielskie.
  • Najlepsze, co może człowiek ofiarować po krwi, to łza.
  • Naród wolny może mieć oswobodziciela, naród ujarzmiony może mieć tylko innego ciemiężcę.
  • Nawet Pan Bóg potrzebuje bicia dzwonów.
    • Źródło: „Przekrój”, tom 1, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1995, s. 87.
    • Zobacz też: Bóg
  • Sumienie bez Boga to trybunał bez sędziego.
  • Tak więc zawsze ku nowym brzegom popychani,
    Na wieki otoczeni wiecznej nocy mgłą,
    Nigdyż nie będziem mogli na czasu otchłani
    Kotwicy wrazić w dno?
    • Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 117, tłum. Zenon Przesmycki.
  • Ten, co może tworzyć, gardzi zniszczeniem.
  • Wystarczy nieobecność jednej, bliskiej osoby, aby cały świat wydawał się wyludniony.