Przysłowia łużyckie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m ort.
m -interwiki
Linia 60: Linia 60:
{{DEFAULTSORT:Łużyckie}}
{{DEFAULTSORT:Łużyckie}}
[[Kategoria:Przysłowia]]
[[Kategoria:Przysłowia]]

[[de:Sorbische Sprichwörter]]

Wersja z 10:15, 16 kwi 2014

Łużyce w Europie

Łużyce – kraina geograficzno-historyczna w Niemczech (i częściowo w Polsce) położona między Kwisą i Łabą, zamieszkana przez Niemców i Słowian.

  • Czego teraz nie zrobisz, jest na wieki stracone.
    • Źródło: Nic, co ludzkie… Aforyzmy, sentencje i przysłowia, oprac. Henryk Jurand, LSW, 1982, s. 65.
  • Dla głupców milczenie jest najwyższym kunsztem.
  • Dobra robota nie potrzebuje pochwały.
  • Gdy się jutro drzewo złuszczy, nie zabraknie puszczy.
  • Im milszy gość, tym więcej przy uczcie radości.
  • Ksiądz żyje z tacy, a chłop z pracy.
  • Łgarz musi mieć dobrą pamięć.
    • Źródło: Nic, co ludzkie…, op. cit., s. 10.
    • Zobacz też: łgarz, pamięć
  • Nie każdy księdzem, co na farze mieszka.
  • Potrzebny jest do biesiady duch zgodny i bez zwady.
  • Pracowitość przyniesie chleb, lenistwo nędzę wylęgnie.
  • Radość jest jak cień, w którym wędrowiec może odpocząć, ale nie śmie w nim pozostać.
    • Źródło: Nic, co ludzkie…, op. cit., s. 118.
    • Zobacz też: cień, wędrowiec
  • U biedaka każdy dzień w roku jest postem.
  • Zegar może się zatrzymać, czas – nigdy.
  • Złote ręce zawsze potrzebne.