Andrzej Friszke: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Lowdown (dyskusja | edycje)
Paweł Wieczorkiewicz
Lowdown (dyskusja | edycje)
Linia 35: Linia 35:
* Andrzej Friszke w politycznym i polemicznym zapale zapomniał o pewnej kwestii elementarnej. Otóż obowiązkiem historyka jest dążenie do prawdy i głoszenie prawdy.
* Andrzej Friszke w politycznym i polemicznym zapale zapomniał o pewnej kwestii elementarnej. Otóż obowiązkiem historyka jest dążenie do prawdy i głoszenie prawdy.
** Autor: [[Paweł Wieczorkiewicz]]
** Autor: [[Paweł Wieczorkiewicz]]
** Opis: w kontekście recenzji Andrzeja Friszke wspólnej książki [[Sławomir Cenckiewicz|Sławomirze Cenckiewiczu]] i [[Piotr Gontarczyk|Piotrze Gontarczyku]] pt. ''SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii''.
** Opis: w kontekście recenzji Andrzeja Friszke wspólnej książki [[Sławomir Cenckiewicz|Sławomira Cenckiewicza]] i [[Piotr Gontarczyk|Piotra Gontarczyka]] pt. ''SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii''.
** Źródło: [http://www.rp.pl/artykul/152828.html?print=tak&p=0 ''Wypędzanie szatana z historyków IPN'', rp.pl, 24 czerwca 2008]
** Źródło: [http://www.rp.pl/artykul/152828.html?print=tak&p=0 ''Wypędzanie szatana z historyków IPN'', rp.pl, 24 czerwca 2008]



Wersja z 00:50, 13 gru 2013

Plik:Andrzej Friszke.jpg
Andrzej Friszke

Andrzej Friszke (ur. 1956) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, badacz dziejów najnowszych Polski.

  • Liberalizm stawia ponad wszystko wolność jednostki. Demokratyczna lewica uważała, że człowiek jest wolny, ale ma obowiązki społeczne, winien starać się o zmniejszenie nierówności materialnych, ograniczających prawa do udziału w kulturze i życiu społecznym.
    • Źródło: rozmowa Pawła Wrońskiego, Na prawo i na lewo odkurzanie starych idei, „Gazeta Wyborcza”, 29 kwietnia 2013.
    • Zobacz też: liberalizm, lewica
  • Po zabójstwie prezydenta [Narutowicza] nie można było stać pośrodku. Można było albo bronić Niewiadomskiego, albo uznać, że to był zamach na głowę państwa i złamanie wszystkich reguł demokracji. Dla nas dzisiaj demokracja jest kwestią najważniejszą, ale w świecie po I wojnie światowej wcale tak nie było. Według niektórych polityków i publicystów demokracja była rzeczą niebezpieczną, bo osłabiającą poczucie jednej prawdy, osłabiającą pozycję elit, a zatem  –  według wielu prawicowców  –  pierwszym etapem prowadzącym do komunizmu.
  • W czasie wojny, mimo różnic politycznych, obowiązywał wspólny kodeks honorowy, którego dwie podstawowe zasady głosiły: nie wolno utrzymywać kontaktów z Niemcami, nie wolno strzelać do jakichkolwiek polskich oddziałów. NSZ łamał te zasady. Po wojnie NSZ-owcy byli odsunięci od środowisk emigracyjnych. Najwięcej trafiło ich do Chicago - być może tam przechowują swoje archiwa. W Londynie prawa kombatanckie uzyskali dopiero w latach 80.
  • W Polsce jednak komunizm był słaby, między innymi ze względu na jego rosyjskie pochodzenie. Tu lewicę zdominowała PPS, która chciała stworzyć państwo zapewniające pokój i system polityczno-społeczny umożliwiający rozwój, likwidację nędzy, postęp oświaty, pozwalający wydobyć z człowieka to, co dobre. Ważne było zapewnienie jak największej równości w społeczeństwie, umożliwienie społecznego awansu najuboższym.

O Andrzeju Friszke