Wespazjan Kochowski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
dodanie źródła |
m zm. w szablonie, red., dr zmiana |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Wespazjan.jpg|mały|Wespazjan Kochowski]] |
[[Plik:Wespazjan.jpg|mały|Wespazjan Kochowski]] |
||
'''[[w:Wespazjan Kochowski|Wespazjan Kochowski]]''' (1633–1700) – |
'''[[w:Wespazjan Kochowski|Wespazjan Kochowski]]''' (1633–1700) – polski historyk i poeta epoki baroku, najbardziej typowy przedstawiciel filozofii i literatury sarmackiej. |
||
* Barziej dbamy o włości, a niż o wolności;<br />Słobody, nie swobody głowę nam mozolą,<br />Niż złotą wolność, barziej samo złoto wolą. |
* Barziej dbamy o włości, a niż o wolności;<br />Słobody, nie swobody głowę nam mozolą,<br />Niż złotą wolność, barziej samo złoto wolą. |
||
** Źródło: ''O wolności polskiej''. |
** Źródło: ''O wolności polskiej''. |
||
Linia 8: | Linia 8: | ||
* Ciało domownik zły, wala się w błocie nieprawości, jako wieprz tyjąc młótem rozkoszy. |
* Ciało domownik zły, wala się w błocie nieprawości, jako wieprz tyjąc młótem rozkoszy. |
||
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm II|Psalm II.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859 |
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm II|Psalm II.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859. |
||
* Co to jest świat? Nic inszego jeno błaznów klatka! |
* Co to jest świat? Nic inszego jeno błaznów klatka! |
||
* Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku. |
* Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku. |
||
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm III|Psalm III.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859 |
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm III|Psalm III.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859. |
||
* Często niewinne żony małżonkowie winią,<br />Iże im rogi na łbie jak satyrom czynią.<br />Lecz każdy niech swej spyta; wiem, tak mu odpowie:<br />„Niech będzie róg, gdzie trzeba, nie będzie na głowie”. |
* Często niewinne żony małżonkowie winią,<br />Iże im rogi na łbie jak satyrom czynią.<br />Lecz każdy niech swej spyta; wiem, tak mu odpowie:<br />„Niech będzie róg, gdzie trzeba, nie będzie na głowie”. |
||
Linia 24: | Linia 24: | ||
* Kunszt to natury w małych rzeczach pokazać misterstwo, a wewnętrzną cnotą nagradzać, komu z wierzchu barwy albo wzrostu ujęła. |
* Kunszt to natury w małych rzeczach pokazać misterstwo, a wewnętrzną cnotą nagradzać, komu z wierzchu barwy albo wzrostu ujęła. |
||
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XIII|Psalm XIII.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859 |
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XIII|Psalm XIII.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859. |
||
* Lada komu powierzać zdrowia błąd niemały,<br />Bo cyrulik niedoszły jest kat doskonały. |
* Lada komu powierzać zdrowia błąd niemały,<br />Bo cyrulik niedoszły jest kat doskonały. |
||
Linia 39: | Linia 39: | ||
* Teraz dopiero postrzegam, że życie ludzkie nie jest żywotem, ale pojazdem do śmierci, i męczeństwem jednem, którego z nas ze samych przyczyna. |
* Teraz dopiero postrzegam, że życie ludzkie nie jest żywotem, ale pojazdem do śmierci, i męczeństwem jednem, którego z nas ze samych przyczyna. |
||
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XVII|Psalm XVII.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859 |
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XVII|Psalm XVII.]]'' w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859. |
||
* Z dobrym [prawym] będziesz dobry. |
* Z dobrym [prawym] będziesz dobry. |
||
Linia 46: | Linia 46: | ||
* Zda się żyjąc, że przyrasta wieku, a codzień go znacznie ubywa; bo im dalej w lata idziemy, tem się coraz bliżej śmierci przymykamy. |
* Zda się żyjąc, że przyrasta wieku, a codzień go znacznie ubywa; bo im dalej w lata idziemy, tem się coraz bliżej śmierci przymykamy. |
||
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XVII|Psalm XVII |
** Źródło: Wespazjan Kochowski, ''[[s:Psalmodia polska/Psalm XVII|Psalm XVII]]'', w ''[[s:Psalmodia polska|Psalmodya polska]]'', Kraków 1859. |
||
==O Wespazjanie Kochowskim== |
==O Wespazjanie Kochowskim== |
||
Linia 54: | Linia 54: | ||
** Zobacz też: [[Polacy]], [[sarmatyzm]] |
** Zobacz też: [[Polacy]], [[sarmatyzm]] |
||
{{Wikisource| |
{{Wikisource|Wespazjan Kochowski|Wespazjana Kochowskiego}} |
||
Wersja z 22:52, 24 lis 2013
Wespazjan Kochowski (1633–1700) – polski historyk i poeta epoki baroku, najbardziej typowy przedstawiciel filozofii i literatury sarmackiej.
- Barziej dbamy o włości, a niż o wolności;
Słobody, nie swobody głowę nam mozolą,
Niż złotą wolność, barziej samo złoto wolą.- Źródło: O wolności polskiej.
- Bóg człeka z gliny stworzył – piszą historyje – jakoż on nie rozmoknie, gdy ustawnie pije?
- Źródło: Księga toastów i humoru biesiadnego, wybór i oprac. Leszek Bubel, wyd. „Zamek”, Warszawa 1995, s. 148.
- Ciało domownik zły, wala się w błocie nieprawości, jako wieprz tyjąc młótem rozkoszy.
- Źródło: Wespazjan Kochowski, Psalm II. w Psalmodya polska, Kraków 1859.
- Co to jest świat? Nic inszego jeno błaznów klatka!
- Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku.
- Źródło: Wespazjan Kochowski, Psalm III. w Psalmodya polska, Kraków 1859.
- Często niewinne żony małżonkowie winią,
Iże im rogi na łbie jak satyrom czynią.
Lecz każdy niech swej spyta; wiem, tak mu odpowie:
„Niech będzie róg, gdzie trzeba, nie będzie na głowie”.- Źródło: O kornutach za żonami
- Fortunę wiedz być płochą,
dziś matką jutro może być macochą.
- I choroba, i doktor z jednej są nacyjej.
Doktor Francuz i franca rodem ze Francyjej.
Toć nie dziw, że się Nohel zna na tej chorobie,
Gdyż się społem rodzili i ziomkami sobie.- Źródło: O Francuzie cyruliku
- Kunszt to natury w małych rzeczach pokazać misterstwo, a wewnętrzną cnotą nagradzać, komu z wierzchu barwy albo wzrostu ujęła.
- Źródło: Wespazjan Kochowski, Psalm XIII. w Psalmodya polska, Kraków 1859.
- Lada komu powierzać zdrowia błąd niemały,
Bo cyrulik niedoszły jest kat doskonały.
- Lękliwego śmierć bardziej goni.
- Prawa są polskie jako pajęczyna: pan się przebije, uwięźnie chudzina.
- W kościele bądź nabożny, a pouczny w szkole, w polu bitwy, w grze wesół, żartowny przy stole.
- Wolność nie miłość, nago nie zwycięża.
- Ten żyje – kto pije.
- Teraz dopiero postrzegam, że życie ludzkie nie jest żywotem, ale pojazdem do śmierci, i męczeństwem jednem, którego z nas ze samych przyczyna.
- Źródło: Wespazjan Kochowski, Psalm XVII. w Psalmodya polska, Kraków 1859.
- Z dobrym [prawym] będziesz dobry.
- Cum bono bonus eris. (łac.)
- Źródło: Czesław Jędraszko, Łacina na co dzień, Warszawa 1988, s. 59.
- Zda się żyjąc, że przyrasta wieku, a codzień go znacznie ubywa; bo im dalej w lata idziemy, tem się coraz bliżej śmierci przymykamy.
- Źródło: Wespazjan Kochowski, Psalm XVII, w Psalmodya polska, Kraków 1859.
O Wespazjanie Kochowskim
- Po przeczytaniu skierowanych do Matki Boskiej wierszy Kochowskiego odnosi się wrażenie, jakby Polacy uczynili łaskę Maryi, ogłaszając ją swoją królową.
- Autor: Stefan Nieznanowski
- Źródło: Janusz Tazbir, Szlachta i teologowie, Warszawa 1987.
- Zobacz też: Polacy, sarmatyzm