Theodor Adorno: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+1 |
+1 |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
* Doświadczenie artystyczne jest autonomiczne jedynie tam, gdzie odrzuca delektujący się smak. |
* Doświadczenie artystyczne jest autonomiczne jedynie tam, gdzie odrzuca delektujący się smak. |
||
** Źródło: s. 25, 625 |
** Źródło: s. 25, 625 |
||
* Niewątpliwie od szkolnych reguł do sądu estetycznego nie prowadzi żadna linia ciągła, ale nawet nieciągłość drogi podlega pewnemu przymusowi: najwyższe pytania o prawdę dzieła można przełożyć na kategorie jego koherencji. |
|||
** Źródło: s. 513 |
|||
* (…) to realność powinna naśladować dzieła sztuki. To wszakże, iż dzieła sztuki są, wskazuje, że to, co nieistniejące, mogłoby być (…). To, ku czemu zmierza tęsknota w dziełach sztuki - rzeczywistość tego, czego nie ma - zmienia się w jej przypomnienie. |
* (…) to realność powinna naśladować dzieła sztuki. To wszakże, iż dzieła sztuki są, wskazuje, że to, co nieistniejące, mogłoby być (…). To, ku czemu zmierza tęsknota w dziełach sztuki - rzeczywistość tego, czego nie ma - zmienia się w jej przypomnienie. |
Wersja z 17:37, 27 paź 2013
Theodor Adorno (1903–1969) – niemiecki filozof, socjolog i muzykolog, jeden z założycieli szkoły frankfurckiej.
Minima Moralia, Refleksje z poharatanego życia
(WL, Kraków 1999, tłum. Małgorzata Łukasiewicz)
- Całość jest nieprawdą.
- Od czasów Homera zwyczaj splata pojęcia dobra i bogactwa. Jest to idea moralna, która wywodzi się wprost z egzystencji ciemiężycieli. (…) Chrześcijaństwo zanegowało tę tezę, ale szczególna premia teologiczna za dobrowolne ubóstwo świadczy o tym, jak głęboko powszechna świadomość uformowana jest moralnością posiadania.
- Zobacz też: dobro, bogactwo, chrześcijaństwo
- To, co naziści zrobili Żydom, było nie do wypowiedzenia, ale przecież trzeba znaleźć wyraz, jeżeli ofiar, których i tak jest za dużo, by wspominać ich imiona, nie chce się wydać na przekleństwo zapomnienia. Toteż w angielszczyźnie ukuto pojęcie genocide. Ale przez kodyfikację, zapisaną w międzynarodowej deklaracji praw człowieka, to, co nie do wypowiedzenia, zostało zarazem – w imię protestu – uwspółmiernione. Przez podniesienie do rangi pojęcia uznana zostaje niejako możliwość: instytucja, którą się obkłada zakazem, odrzuca, dyskutuje.
- Zobacz też: ludobójstwo, holocaust
Teoria estetyczna
(PWN, Warszawa 1994, tłum. Krystyna Krzemieniowa)
- (…) czas w muzyce jest wyraźnie rozpoznawalny, ale od empirycznego tak odległy, że przy skoncentrowanym słuchaniu wydarzenia zachodzące w czasie poza kontinuum muzycznym pozostają wobec niego zewnętrzne, niemal go nie dotykają (…).
- Źródło: s. 251
- Doświadczenie artystyczne jest autonomiczne jedynie tam, gdzie odrzuca delektujący się smak.
- Źródło: s. 25, 625
- Niewątpliwie od szkolnych reguł do sądu estetycznego nie prowadzi żadna linia ciągła, ale nawet nieciągłość drogi podlega pewnemu przymusowi: najwyższe pytania o prawdę dzieła można przełożyć na kategorie jego koherencji.
- Źródło: s. 513
- (…) to realność powinna naśladować dzieła sztuki. To wszakże, iż dzieła sztuki są, wskazuje, że to, co nieistniejące, mogłoby być (…). To, ku czemu zmierza tęsknota w dziełach sztuki - rzeczywistość tego, czego nie ma - zmienia się w jej przypomnienie.
- Źródło: s. 242
Inne
- Auschwitz zaczyna się wszędzie tam, gdzie ktoś patrzy na rzeźnię i myśli: to tylko zwierzęta.
- Pisanie wierszy po Oświęcimiu jest barbarzyństwem.
- Źródło: Prismen. Kulturkritik und Gesselschaft (1951)
- Zobacz też: Auschwitz-Birkenau
- Subiektywna świadomość, dla której sprzeczność jest czymś nieznośnym, musi dokonać rozpaczliwego wyboru. Musi albo sprzeczny z nią bieg świata wystylizować na harmonię i, wbrew lepszemu jego rozumieniu, być mu heteronomicznie posłuszną; albo też, w zaciętej wierności własnemu określeniu, zachowywać się tak, jak gdyby nie było żadnego biegu świata, i tym samym ginąć.
- Źródło: Dialektyka negatywna, PWN, Warszawa 1986, tłum. Krystyna Krzemieniowa.
- Z każdej wyprawy do kina, mimo całej czujności, wracam głupszy i gorszy.
- Zobacz też: kino