Tadeusz Gajcy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m Dodano kategorię "Twórcy literatury polskiej w latach II wojny światowej" za pomocą HotCat
+fotka
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Tadeusz Gajcy Grave.jpg|mały|Grób Tadeusza Gajcego na warszawskim [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym na Powązkach]]]]
[[File:Tadusz Gajcy, portrait.jpg|mały|170px|Tadusz Gajcy]]
[[Plik:Tadeusz Gajcy Grave.jpg|mały|170px|Grób Tadeusza Gajcego na warszawskim [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym na Powązkach]]]]
'''[[w:Tadeusz Gajcy|Tadeusz Gajcy]]''' (1922–1944) – polski poeta, żołnierz Armii Krajowej.
'''[[w:Tadeusz Gajcy|Tadeusz Gajcy]]''' (1922–1944) – polski poeta, żołnierz Armii Krajowej.
* I chociaż bije ziemia skalista i srebrna<br />pod tobą jest ojczyzna z drżącego płomienia.
* I chociaż bije ziemia skalista i srebrna<br />pod tobą jest ojczyzna z drżącego płomienia.

Wersja z 23:36, 12 paź 2013

Tadusz Gajcy
Grób Tadeusza Gajcego na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Tadeusz Gajcy (1922–1944) – polski poeta, żołnierz Armii Krajowej.

  • I chociaż bije ziemia skalista i srebrna
    pod tobą jest ojczyzna z drżącego płomienia.
  • Kochałem ja ty zapewne, ale mi serca dano skąpo na miłość moją niepotrzebną,
    bowiem stawały nad epoką, której imiona dajesz teraz, olbrzymia śmierć i przerażenie.
    • Źródło: poemat Do potomnego
    • Zobacz też: wojna
  • Mówisz: ciałem człowieczym trzeba schodzić nisko, najniżej,
    bo radosna w locie tym wieczność jest kołyską zrodzoną na krzyżu.
  • Od mego ciała do twego
    droga jak ręka prosta,
    lecz ciągle dzieli nas echo
    w sercu podwójnym i głosach.
    • Źródło: Nad ranem
  • Szukam w gwiazdach zarysu twego. Między nami jak dłonie dwie złączone są pamięci nasze i miłości,
    a jeden tylko wspólny dom, który nade mną w tobie rośnie.
    • Źródło: poemat Do potomnego
    • Zobacz też: miłość
  • Serce pełne miłości smutnej niosę
    jak żołnierz mogiłę pod swym hełmem
    niesie przez czas.
    • Źródło: poemat Do potomnego
  • Ten czas, ta noc i ja bez miejsca nad tobą ważą się i uczą:
    ostatni sen, a boleść pierwsza i słona miłość nad ojczyzną.
    • Źródło: poemat Do potomnego