Ruhollah Chomeini: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
grafika |
m dr zmiana |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:تصویر خمینی.jpg|mały|<center>Ruhollah Chomeini]] |
[[Plik:تصویر خمینی.jpg|mały|<center>Ruhollah Chomeini]] |
||
'''[[w:Ruhollah Chomeini|Ruhollah al-Musawi al-Chomeini]]''' ( |
'''[[w:Ruhollah Chomeini|Ruhollah al-Musawi al-Chomeini]]''' (1902–1989) – najwyższy przywódca Iranu w latach 1979–1989, szyicki imam, ajatollah, polityk i teolog, który na fali rewolucji obalającej szacha przejął władzę w Iranie. |
||
* Dumni i pobożni Persowie nie pozwolą, żeby dłużej rządziła nimi amerykańska marionetka. |
* Dumni i pobożni Persowie nie pozwolą, żeby dłużej rządziła nimi amerykańska marionetka. |
||
** Opis: o szachu Rezie Pahlawim, 1978 |
** Opis: o szachu Rezie Pahlawim, 1978. |
||
* Iran krwawi, by rewolucja była mocna. |
* Iran krwawi, by rewolucja była mocna. |
||
** Opis: w 1978 |
** Opis: w 1978. |
||
** Źródło: [[Michel Foucault]], ''Nie ma sensu się buntować?'', „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła. |
** Źródło: [[Michel Foucault]], ''Nie ma sensu się buntować?'', „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła. |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
* Żeby przepędzić szacha jesteśmy gotowi umierać tysiącami. Aż żołnierze uświadomią sobie, że mordują własnych braci. |
* Żeby przepędzić szacha jesteśmy gotowi umierać tysiącami. Aż żołnierze uświadomią sobie, że mordują własnych braci. |
||
** Opis: w 1978 |
** Opis: w 1978. |
||
** Źródło: Michel Foucault, ''Nie ma sensu się buntować?'', „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła. |
** Źródło: Michel Foucault, ''Nie ma sensu się buntować?'', „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła. |
||
== |
==O Ruhollahu Chomeinim== |
||
* Fundamentalizm Chomeiniego mówił o państwie panislamskim, które trzeba zbudować przeciwko zachodniej ekspansji militarnej, był autorytarną formą dyskursu, totalitarną retoryką duchownych muzułmańskich, którzy zawsze mają rację.( |
* Fundamentalizm Chomeiniego mówił o państwie panislamskim, które trzeba zbudować przeciwko zachodniej ekspansji militarnej, był autorytarną formą dyskursu, totalitarną retoryką duchownych muzułmańskich, którzy zawsze mają rację. (…) Opiera się na ślepej wierze w absolutne wartości doktrynalne. Dodatkowo fundamentalizm Chomeiniego to mit o końcu historii. |
||
** Autor: [[Krzysztof Mroziewicz]], [http://archiwum.polityka.pl/art/koniec-historii-wedlug-chomeiniego,398995.html polityka.pl, 5 czerwca 2004] |
** Autor: [[Krzysztof Mroziewicz]], [http://archiwum.polityka.pl/art/koniec-historii-wedlug-chomeiniego,398995.html polityka.pl, 5 czerwca 2004] |
||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
* Nie traktuję Chomeiniego jako fundamentalisty i fanatyka, ale jako pragmatycznego polityka, który potrafił stosować instrumenty fanatyzmu dla realizacji ważnych celów narodowych. |
* Nie traktuję Chomeiniego jako fundamentalisty i fanatyka, ale jako pragmatycznego polityka, który potrafił stosować instrumenty fanatyzmu dla realizacji ważnych celów narodowych. |
||
** Autor: [[Wojciech Giełżyński]], [http://www.obywatel.org.pl/index.php?module=pagemaster&func=viewpub&tid=3&pid=104 „Obywatel” |
** Autor: [[Wojciech Giełżyński]], [http://www.obywatel.org.pl/index.php?module=pagemaster&func=viewpub&tid=3&pid=104 „Obywatel” nr 2/2002] |
||
* To prawdziwa ludowa rewolucja. Być może bardziej ludowa niż rewolucja bolszewicka. Chomeini zawsze sprzeciwiał się religijnemu konserwatyzmowi i dlatego jest mało prawdopodobne, żeby próbował go narzucić społeczeństwu. |
* To prawdziwa ludowa rewolucja. Być może bardziej ludowa niż rewolucja bolszewicka. Chomeini zawsze sprzeciwiał się religijnemu konserwatyzmowi i dlatego jest mało prawdopodobne, żeby próbował go narzucić społeczeństwu. |
||
** Autor: [[Robert Fisk]], korespondent „Timesa” w Iranie, luty 1979 |
** Autor: [[Robert Fisk]], korespondent „Timesa” w Iranie, luty 1979, [http://wyborcza.pl/1,76842,6220450,Chomeini_wykiwal_wszystkich.html?as=3&startsz=x wyborcza.pl, 2 lutego 2009] |
||
* W dwa tygodnie po wyjeździe szacha w pamiętnym 1979 r. Chomeini był już w Teheranie. Jego współpracownicy wchodzili w wolnych chwilach do pomieszczeń, gdzie w wielkich chłodniach znajdowały się głębokie szuflady, a w szufladach leżeli zamrożeni generałowie monarchy. Wyciągano szuflady, patrzono z niedowierzaniem na umundurowanych satrapów, medytowano nad wielkością imama, zasuwano szuflady i wracano do dalszych zajęć. |
* W dwa tygodnie po wyjeździe szacha w pamiętnym 1979 r. Chomeini był już w Teheranie. Jego współpracownicy wchodzili w wolnych chwilach do pomieszczeń, gdzie w wielkich chłodniach znajdowały się głębokie szuflady, a w szufladach leżeli zamrożeni generałowie monarchy. Wyciągano szuflady, patrzono z niedowierzaniem na umundurowanych satrapów, medytowano nad wielkością imama, zasuwano szuflady i wracano do dalszych zajęć. |
||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
{{DEFAULTSORT:Chomeini, Ruhollah}} |
{{DEFAULTSORT:Chomeini, Ruhollah}} |
||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Duchowni islamscy]] |
[[Kategoria:Duchowni islamscy]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Irańscy politycy]] |
||
[[Kategoria:Mistycy]] |
[[Kategoria:Mistycy]] |
||
| ⚫ | |||
[[de:Ruhollah Chomeini]] |
[[de:Ruhollah Chomeini]] |
||
[[en:Ruhollah Khomeini]] |
[[en:Ruhollah Khomeini]] |
||
[[fa:سید |
[[fa:سید روحالله خمینی]] |
||
[[it:Ruhollah Khomeyni]] |
[[it:Ruhollah Khomeyni]] |
||
[[he:רוחאללה ח'ומייני]] |
[[he:רוחאללה ח'ומייני]] |
||
Wersja z 23:56, 9 paź 2013
Ruhollah al-Musawi al-Chomeini (1902–1989) – najwyższy przywódca Iranu w latach 1979–1989, szyicki imam, ajatollah, polityk i teolog, który na fali rewolucji obalającej szacha przejął władzę w Iranie.
- Dumni i pobożni Persowie nie pozwolą, żeby dłużej rządziła nimi amerykańska marionetka.
- Opis: o szachu Rezie Pahlawim, 1978.
- Iran krwawi, by rewolucja była mocna.
- Opis: w 1978.
- Źródło: Michel Foucault, Nie ma sensu się buntować?, „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła.
- Właściwe nauczanie islamu przekształca wszystkich uczniów w mudżahedinów.
- Źródło: polityka.pl, 5 czerwca 2004
- Żeby przepędzić szacha jesteśmy gotowi umierać tysiącami. Aż żołnierze uświadomią sobie, że mordują własnych braci.
- Opis: w 1978.
- Źródło: Michel Foucault, Nie ma sensu się buntować?, „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła.
O Ruhollahu Chomeinim
- Fundamentalizm Chomeiniego mówił o państwie panislamskim, które trzeba zbudować przeciwko zachodniej ekspansji militarnej, był autorytarną formą dyskursu, totalitarną retoryką duchownych muzułmańskich, którzy zawsze mają rację. (…) Opiera się na ślepej wierze w absolutne wartości doktrynalne. Dodatkowo fundamentalizm Chomeiniego to mit o końcu historii.
- Nazywano go imamem. Skojarzenie było jasne – z dwunastym imamem zwanym Mahdim. Ten żyjący jakoby w IX wieku potomek kalifa Alego, zięcia proroka, zniknął wtedy, by powrócić kiedyś na ziemię.
Liberalna i lewicowa inteligencja nie przypisywała Chomeiniemu cech nadprzyrodzonych, ale wszyscy: nacjonaliści z Frontu Narodowego, mułłowie, komuniści z irańskiej nielegalnej partii Tudeh, mudżahedini ludowi i fedajni, wierzyli, że pod przywództwem ajatollaha zbudują nowe, sprawiedliwe społeczeństwo.
- Nie traktuję Chomeiniego jako fundamentalisty i fanatyka, ale jako pragmatycznego polityka, który potrafił stosować instrumenty fanatyzmu dla realizacji ważnych celów narodowych.
- To prawdziwa ludowa rewolucja. Być może bardziej ludowa niż rewolucja bolszewicka. Chomeini zawsze sprzeciwiał się religijnemu konserwatyzmowi i dlatego jest mało prawdopodobne, żeby próbował go narzucić społeczeństwu.
- Autor: Robert Fisk, korespondent „Timesa” w Iranie, luty 1979, wyborcza.pl, 2 lutego 2009
- W dwa tygodnie po wyjeździe szacha w pamiętnym 1979 r. Chomeini był już w Teheranie. Jego współpracownicy wchodzili w wolnych chwilach do pomieszczeń, gdzie w wielkich chłodniach znajdowały się głębokie szuflady, a w szufladach leżeli zamrożeni generałowie monarchy. Wyciągano szuflady, patrzono z niedowierzaniem na umundurowanych satrapów, medytowano nad wielkością imama, zasuwano szuflady i wracano do dalszych zajęć.