Tadeusz Różewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Kartoteka (dramat) |
literki |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Kategoria:Polscy pisarze|Różewicz]] [[Kategoria:Polscy poeci|Różewicz]] [[Kategoria:Dramaturdzy|Różewicz]] |
[[Kategoria:Polscy pisarze|Różewicz]] [[Kategoria:Polscy poeci|Różewicz]] [[Kategoria:Dramaturdzy|Różewicz]] |
||
'''[[w:pl:Tadeusz Różewicz|Tadeusz Różewicz]]''' (1921-) polski poeta, dramaturg, prozaik |
'''[[w:pl:Tadeusz Różewicz|Tadeusz Różewicz]]''' (1921-) polski poeta, dramaturg, prozaik |
||
*Ale kto zobaczy moją matkę<br>w sinym kitlu w białym szpitalu<br>która trzęsie się<br>która |
*Ale kto zobaczy moją matkę<br>w sinym kitlu w białym szpitalu<br>która trzęsie się<br>która sztywnieje<br>z drewnianym uśmiechem<br>z białymi dziąsłami<br>Która wierzyła przez pięćdziesiąt lat<br>a teraz płacze i mówi:<br>"nie wiem... nie wiem" |
||
**Źródło: ''Ale kto zobaczy'' |
**Źródło: ''Ale kto zobaczy'' |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
*Jak my się kaleczymy<br>roztargnieni spieszący się<br>jak my się kaleczymy<br>wzajemnie okrutni w skupieniu czujni<br>nieomylni w zadawaniu ciosu |
*Jak my się kaleczymy<br>roztargnieni spieszący się<br>jak my się kaleczymy<br>wzajemnie okrutni w skupieniu czujni<br>nieomylni w zadawaniu ciosu |
||
*Jak dobrze Jestem z tobą<br> |
*Jak dobrze Jestem z tobą<br>tak mi serce bije<br>myślałem człowiek<br>nie ma serca. |
||
*Mam dwadzieścia cztery lata<br>ocalałem<br>prowadzony na rzeź. |
*Mam dwadzieścia cztery lata<br>ocalałem<br>prowadzony na rzeź. |
||
Linia 29: | Linia 29: | ||
**Źródło: ''Powrót'' |
**Źródło: ''Powrót'' |
||
*Od kilku lat |
*Od kilku lat<br>proces umierania poezji<br>jest przyspieszony. |
||
**Źródło: ''Twarz. Od jakiegoś czasu'', 1964 |
**Źródło: ''Twarz. Od jakiegoś czasu'', 1964 |
||
*Polityka zmieni się w kicz, miłość w pornografię, muzyka w hałas, sport w prostytucję, religia w naukę, nauka w wiarę |
*Polityka zmieni się w kicz, miłość w pornografię, muzyka w hałas, sport w prostytucję, religia w naukę, nauka w wiarę. |
||
* Szukam nauczyciela, mistrza niech przywróci mi wzrok, słuch i mowę niech jeszcze raz nazwie rzeczy po imieniu niech oddzieli światło od ciemności. |
* Szukam nauczyciela, mistrza niech przywróci mi wzrok, słuch i mowę niech jeszcze raz nazwie rzeczy po imieniu niech oddzieli światło od ciemności. |
Wersja z 22:12, 21 lip 2006
Tadeusz Różewicz (1921-) polski poeta, dramaturg, prozaik
- Ale kto zobaczy moją matkę
w sinym kitlu w białym szpitalu
która trzęsie się
która sztywnieje
z drewnianym uśmiechem
z białymi dziąsłami
Która wierzyła przez pięćdziesiąt lat
a teraz płacze i mówi:
"nie wiem... nie wiem"- Źródło: Ale kto zobaczy
- Byli szczęśliwi
dawniejsi poeci
pod liściem dębu
śpiewali jak dzieci
A nasze drzewo
w nocy zaskrzypiało
I zawisło na nim
pogardzone ciało
- Czy można pisać
o miłości
słysząc krzyki
zamordowanych i pohańbionych
czy można pisać
o śmierci
patrząc na twarzyczki
dzieci- Źródło: Świadek
- Dzieciństwo jest jak zatarte oblicze na złotej monecie, która dźwięczy czysto.
- Źródło: Kasztan
- Jak my się kaleczymy
roztargnieni spieszący się
jak my się kaleczymy
wzajemnie okrutni w skupieniu czujni
nieomylni w zadawaniu ciosu
- Jak dobrze Jestem z tobą
tak mi serce bije
myślałem człowiek
nie ma serca.
- Mam dwadzieścia cztery lata
ocalałem
prowadzony na rzeź.- Niepokój. Ocalony, 1947
- Na piaskach
moich snów
ktoś nakreślił znak
ryby
i odszedł
- Nagle otworzy się okno
i matka zawoła
już czas wracać
- Nasza mała stabilizacja.
- Źródło: Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja, 1962
- Nic mi nie jest dajcie
mi spokój. Z głową w dłoniach
tak siedzę i siedzę. Jakże im
opowiem o tej długiej
i splątanej drodze.- Źródło: Powrót
- Od kilku lat
proces umierania poezji
jest przyspieszony.- Źródło: Twarz. Od jakiegoś czasu, 1964
- Polityka zmieni się w kicz, miłość w pornografię, muzyka w hałas, sport w prostytucję, religia w naukę, nauka w wiarę.
- Szukam nauczyciela, mistrza niech przywróci mi wzrok, słuch i mowę niech jeszcze raz nazwie rzeczy po imieniu niech oddzieli światło od ciemności.
- Źródło: Niepokój.Ocalony, 1947
- Widzę szalonych którzy
chodzili po morzu
wierzyli do końca
i poszli na dno
- Więc to był jeden dzień
z tych najcenniejszych dni
które nigdy nie wracają
- Znów się udała ta sztuczka
naszej starej ludzkości.- Źródło: Srebrny kłos. Udało się, 1955
Zobacz też