Mieczysław Rakowski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
errata - dodanie przecinka |
- NPA, , drobne redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik: |
[[Plik:Mieczysław Rakowski crop.jpg|mały|<center>Mieczysław Rakowski]] |
||
'''[[w:Mieczysław Rakowski|Mieczysław Rakowski]]''' (1926–2008) – polski polityk, historyk i dziennikarz. |
'''[[w:Mieczysław Rakowski|Mieczysław Rakowski]]''' (1926–2008) – polski polityk, historyk i dziennikarz. |
||
* Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że system, który po drugiej wojnie światowej powstał w Polsce, przegrał w skali historycznej. Trzeba go zastąpić innym, po prostu wydajniejszym. |
* Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że system, który po drugiej wojnie światowej powstał w Polsce, przegrał w skali historycznej. Trzeba go zastąpić innym, po prostu wydajniejszym. |
||
** Źródło: ''Dzienniki'', 11 grudnia 1988 |
** Źródło: ''Dzienniki'', 11 grudnia 1988. |
||
* Nie ma powrotu do „Solidarności”, nie łudźcie się! |
* Nie ma powrotu do „Solidarności”, nie łudźcie się! |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
==O Mieczysławie Rakowskim== |
==O Mieczysławie Rakowskim== |
||
⚫ | * Słynny był jego wyjazd do USA i spotkanie z urzędującym prezydentem Kennedym, który zaprosił go na weekend do swojej posiadłości. Pamiętam, że w redakcji („Polityki”) dociekano na korytarzach, czy zdołał uwieść Jacqueline, z którą samotnie pływał łódką po jakimś jeziorze. To warstwie anegdotycznej. A tak naprawdę światowość Rakowskiego robiła wrażenie. Przecież o spotkaniu z prezydentem Ameryki, nie mogli nawet marzyć najwyżsi przywódcy komunistycznego świata. Wzbudziło to w kręgach władzy dużą zawiść. |
||
* Chłopski syn, któremu PRL dała możliwość awansu. Za Gomułki: "partyjny liberał", intelektualista. Pijał whisky, władał językami, znał prezydenta Kennedy'ego i kanclerza Brandta. Wszystko dzięki "Polityce", na której czele stanął w 1958 r. i uczynił z niej pismo, jakiego w bloku komunistycznym nie było. Partyjne - ale opisujące rzeczywistość z dystansem. I przyzwoite - w Marcu '68 naczelny odmówił udziału w antysemickiej nagonce.Za Gierka: zwolennik polityki nowej ekipy. Patron skupionej wokół "Polityki" śmietanki towarzyskiej Warszawy z Toeplitzem, Passentem, Osiecką i aktorskimi gwiazdami z kabaretu Pietrzaka na pokładzie. Za Jaruzelskiego: autor tekstu "Szanować partnera", w którym apelował o dialog z "Solidarnością", a zaraz potem wicepremier, który poszedł z "S" na noże. Arogancki, nieskłonny do ustępstw. W stanie wojennym miał czelność pojechać do Stoczni Gdańskiej i oświadczyć: "Okres anarchii dobiegł końca. Nie spełniły się sny i marzenia kontrrewolucjonistów". W latach przełomu: premier, który jeszcze przed Balcerowiczem wprowadził wolną przedsiębiorczość. A w końcu - czekał na to latami! - pierwszy sekretarz KC PZPR. I zarazem ostatni, któremu dane było zarządzić: "Sztandar wyprowadzić!". Nie wiemy, jak historia oceni Mieczysława F. Rakowskiego. Pozostały po nim "Dzienniki Polityczne" - dziesięć tomów zapisków, które prowadził przez ponad 40 lat. To barwny opis życia aparatu władzy i zarazem świadectwo rozterek moralnych człowieka, który nie wierzył w sprawę, której służył, choć uważał, że służyć jej powinien do końca. |
|||
** Źródło: pośmiertne wspomnienie po Mieczysławie Rakowskim opublikowane na łamach "Gazety Wyborczej" [http://wyborcza.pl/1,102627,7203110,Mieczyslaw_F__Rakowski.html] |
|||
⚫ | *Słynny był jego wyjazd do USA i spotkanie z urzędującym prezydentem Kennedym, który zaprosił go na weekend do swojej posiadłości. Pamiętam, że w redakcji („Polityki”) dociekano na korytarzach, czy zdołał uwieść Jacqueline, z którą samotnie pływał łódką po jakimś jeziorze. To warstwie anegdotycznej. A tak naprawdę światowość Rakowskiego robiła wrażenie. Przecież o spotkaniu z prezydentem Ameryki, nie mogli nawet marzyć najwyżsi przywódcy komunistycznego świata. Wzbudziło to w kręgach władzy dużą zawiść. |
||
** Autor: [[Jerzy Urban]], ''Jerzy Urban. Rozmawia Marta Stremecka'', Wyd. Czerwone i Czarne, Warszawa 2013, str. 113. |
** Autor: [[Jerzy Urban]], ''Jerzy Urban. Rozmawia Marta Stremecka'', Wyd. Czerwone i Czarne, Warszawa 2013, str. 113. |
||
** Zobacz też: [[Jacqueline Kennedy Onassis]] |
** Zobacz też: [[Jacqueline Kennedy Onassis]] |
||
* W okresie schyłkowego PRL kierownictwo PZPR zdało sobie jednak sprawę z tego, że jeżeli chce bezproblemowo przejść do nowego systemu i uniknąć dekomunizacji (tak jak później w Czechach czy Rumunii), musi na specjalnych zasadach ułożyć się z Kościołem, wiodącą siłą społeczno-polityczną w kraju. W związku z tym I sekretarz KC gen. Jaruzelski i premier Rakowski zgodzili się na powołanie Komisji Majątkowej oraz Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. Było to prawdopodobnie wstępnie ustalone już podczas pielgrzymki Jaruzelskiego do Watykanu w 1987 r., a następnie w Magdalence i przy Okrągłym Stole. |
* W okresie schyłkowego PRL kierownictwo PZPR zdało sobie jednak sprawę z tego, że jeżeli chce bezproblemowo przejść do nowego systemu i uniknąć dekomunizacji (tak jak później w Czechach czy Rumunii), musi na specjalnych zasadach ułożyć się z Kościołem, wiodącą siłą społeczno-polityczną w kraju. W związku z tym I sekretarz KC gen. Jaruzelski i premier Rakowski zgodzili się na powołanie Komisji Majątkowej oraz Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. Było to prawdopodobnie wstępnie ustalone już podczas pielgrzymki Jaruzelskiego do Watykanu w 1987 r., a następnie w Magdalence i przy Okrągłym Stole.Decyzję tę ostatecznie zatwierdził Sejm PRL w maju 1989 r. w ustawie o stosunku państwa do Kościoła rzymskokatolickiego. Z kolei minister spraw wewnętrznych gen. Kiszczak przekazał w tamtym okresie klerowi większość teczek dotyczących jego współpracy z wywiadem PRL. |
||
** Autor: [[Damian Chodorek]] |
** Autor: [[Damian Chodorek]], [http://lewica.pl/index.php?id=24225 ''Pijarowy antyklerykalizm'', lewica.pl, 20 kwietnia 2011] |
||
⚫ | |||
** Źródło: "Pijarowy antyklerykalizm" [http://lewica.pl/index.php?id=24225] |
|||
⚫ | |||
⚫ | * Żyjemy w państwie wyznaniowym, to nie ulega wątpliwości. I dużą część winy za panoszenie się Kościoła w Polsce ponosi rząd Mieczysława Rakowskiego. Bo to oni rzutem na taśmę – w maju 1989 roku – dali Kościołowi prezent. W postaci Ustawy o stosunku państwa i Kościoła. To właśnie tam zapisano między innymi, że każda parafia ma dostać bodaj 15 ha. Tak zaczęło się rozdawnictwo ziemi i staliśmy się państwem klerykalnym.(...) To, że nastąpiła ta bezkrwawa zmiana w 1989 roku, to też zasługa PZPR. |
||
⚫ | |||
** Opis: rozmowa na antenie radia TOK FM z red. Janem Wróblem, 4 czerwca 2013 r. |
|||
⚫ | |||
⚫ | * Żyjemy w państwie wyznaniowym, to nie ulega wątpliwości. I dużą część winy za panoszenie się Kościoła w Polsce ponosi rząd Mieczysława Rakowskiego. Bo to oni rzutem na taśmę |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
{{DEFAULTSORT:Rakowski, Mieczysław}} |
{{DEFAULTSORT:Rakowski, Mieczysław}} |
||
⚫ | |||
[[Kategoria:Działacze PZPR]] |
[[Kategoria:Działacze PZPR]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)]] |
||
[[Kategoria:Polscy dziennikarze prasowi]] |
[[Kategoria:Polscy dziennikarze prasowi]] |
||
[[Kategoria:Polscy historycy]] |
[[Kategoria:Polscy historycy]] |
||
⚫ | |||
[[Kategoria:Premierzy PRL]] |
[[Kategoria:Premierzy PRL]] |
Wersja z 18:42, 31 sie 2013
Mieczysław Rakowski (1926–2008) – polski polityk, historyk i dziennikarz.
- Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że system, który po drugiej wojnie światowej powstał w Polsce, przegrał w skali historycznej. Trzeba go zastąpić innym, po prostu wydajniejszym.
- Źródło: Dzienniki, 11 grudnia 1988.
- Nie ma powrotu do „Solidarności”, nie łudźcie się!
- Opis: spotkanie z pracownikami Stoczni Gdańskiej w 1983 roku.
- Sztandar Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wyprowadzić!
- Opis: podczas ostatniego zjazdu PZPR, 1990 r.
O Mieczysławie Rakowskim
- Słynny był jego wyjazd do USA i spotkanie z urzędującym prezydentem Kennedym, który zaprosił go na weekend do swojej posiadłości. Pamiętam, że w redakcji („Polityki”) dociekano na korytarzach, czy zdołał uwieść Jacqueline, z którą samotnie pływał łódką po jakimś jeziorze. To warstwie anegdotycznej. A tak naprawdę światowość Rakowskiego robiła wrażenie. Przecież o spotkaniu z prezydentem Ameryki, nie mogli nawet marzyć najwyżsi przywódcy komunistycznego świata. Wzbudziło to w kręgach władzy dużą zawiść.
- Autor: Jerzy Urban, Jerzy Urban. Rozmawia Marta Stremecka, Wyd. Czerwone i Czarne, Warszawa 2013, str. 113.
- Zobacz też: Jacqueline Kennedy Onassis
- W okresie schyłkowego PRL kierownictwo PZPR zdało sobie jednak sprawę z tego, że jeżeli chce bezproblemowo przejść do nowego systemu i uniknąć dekomunizacji (tak jak później w Czechach czy Rumunii), musi na specjalnych zasadach ułożyć się z Kościołem, wiodącą siłą społeczno-polityczną w kraju. W związku z tym I sekretarz KC gen. Jaruzelski i premier Rakowski zgodzili się na powołanie Komisji Majątkowej oraz Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. Było to prawdopodobnie wstępnie ustalone już podczas pielgrzymki Jaruzelskiego do Watykanu w 1987 r., a następnie w Magdalence i przy Okrągłym Stole.Decyzję tę ostatecznie zatwierdził Sejm PRL w maju 1989 r. w ustawie o stosunku państwa do Kościoła rzymskokatolickiego. Z kolei minister spraw wewnętrznych gen. Kiszczak przekazał w tamtym okresie klerowi większość teczek dotyczących jego współpracy z wywiadem PRL.
- Autor: Damian Chodorek, Pijarowy antyklerykalizm, lewica.pl, 20 kwietnia 2011
- Zobacz też: Okrągły Stół, antyklerykalizm
- Żyjemy w państwie wyznaniowym, to nie ulega wątpliwości. I dużą część winy za panoszenie się Kościoła w Polsce ponosi rząd Mieczysława Rakowskiego. Bo to oni rzutem na taśmę – w maju 1989 roku – dali Kościołowi prezent. W postaci Ustawy o stosunku państwa i Kościoła. To właśnie tam zapisano między innymi, że każda parafia ma dostać bodaj 15 ha. Tak zaczęło się rozdawnictwo ziemi i staliśmy się państwem klerykalnym.(...) To, że nastąpiła ta bezkrwawa zmiana w 1989 roku, to też zasługa PZPR.
- Autorka: Joanna Senyszyn
- Opis: rozmowa na antenie radia TOK FM z red. Janem Wróblem, 4 czerwca 2013 r.
- Źródło: „Żyjemy w państwie wyznaniowym”. Senyszyn przypomina grzechy ostatniego rządu PZPR, gazeta.pl, 4 czerwca 2013