Maria Pawlikowska-Jasnorzewska: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Skamander" za pomocą HotCat |
+1 |
||
Linia 9: | Linia 9: | ||
* Był czas gdy czczono Słońce. Przez wiele stuleci budowano mu wieże, złociste ołtarze, składano hołd o świcie, aż w toku wydarzeń wygasł człowiek dla Słońca, które dalej świeci... |
* Był czas gdy czczono Słońce. Przez wiele stuleci budowano mu wieże, złociste ołtarze, składano hołd o świcie, aż w toku wydarzeń wygasł człowiek dla Słońca, które dalej świeci... |
||
** Zobacz też: [[Słońce]] |
** Zobacz też: [[Słońce]] |
||
* Gdy już zmierzch wonne olejki w tęczowe niebo wetrze,<br />nietoperz wylatuje ze strychu<br />i zaczyna mierzyć po cichu<br />wielkie koła tęsknoty rozlane na wietrze... |
|||
** Autor: ''Nietoperz'' |
|||
** Zobacz też: [[nietoperz]] |
|||
* Krokusy wyskakują z ziemi<br />jak wiolinowe nuty,<br />a panny się chylą nad niemi<br />i z nut układają bukiet. |
* Krokusy wyskakują z ziemi<br />jak wiolinowe nuty,<br />a panny się chylą nad niemi<br />i z nut układają bukiet. |
Wersja z 11:51, 14 lut 2013
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska (1891–1945) – polska poetka.
- Bo z mężami jest jak z bańkami mydlanymi: pierwsza jest zawsze nieudana, druga już lepsza, a dopiero ta trzecia naprawdę piękna i kolorowa.
- Był czas gdy czczono Słońce. Przez wiele stuleci budowano mu wieże, złociste ołtarze, składano hołd o świcie, aż w toku wydarzeń wygasł człowiek dla Słońca, które dalej świeci...
- Zobacz też: Słońce
- Gdy już zmierzch wonne olejki w tęczowe niebo wetrze,
nietoperz wylatuje ze strychu
i zaczyna mierzyć po cichu
wielkie koła tęsknoty rozlane na wietrze...- Autor: Nietoperz
- Zobacz też: nietoperz
- Krokusy wyskakują z ziemi
jak wiolinowe nuty,
a panny się chylą nad niemi
i z nut układają bukiet.- Źródło: Krokusy II
- Zobacz też: krokus
- Łatwo się skaleczyć każdym z nas, jak kawałkiem stłuczonego szkła.
- Zobacz też: cierpienie
- Nie widziałam cię już od miesiąca.
I nic.
Jestem może bledsza,
trochę śpiąca
trochę bardziej milcząca
lecz widać można żyć bez powietrza!- Źródło: Miłość
- Zobacz też: bladość
- Poezjo, pod twoją obronę...
- Źródło: Bluebells
- Zobacz też: poezja
- Rumieńce lata pobladły,
liść złoty z wiatrem mknie.
I klonom ręce opadły,
i mnie...- Źródło: Liście
- Serdecznym liściem ogrzane
Chcąc miłości aksamit wysłowić
Skromne fiołki
śpiewają wonności sopranem
W świecie kwiatów
Fiołek – to słowik.- Źródło: Fiołek – to słowik
- Zobacz też: fiołek
- Słowiki są dziś nieswoje. Bzy są jak chmury krzyżyków.
Chcesz zabić serce moje? Przecież się nie zabija słowików!
- Wiersze moje jak kwiatki krótki zapach ślą,
jak kwiaty tracą płatki.
Na wielkich, samotnych polach Waterloo
zerwane kwiatki...- Źródło: Kwiatki z Waterloo
- Z gór stromych, z białych ścian,
z wyżyn wysokich i świętych
stoczyło się grzeszne życie i w dół strumieniami ściekło.
tam w dole się rozlało, wezbrało w kłęby i męty
i wyrósł las ciemnosmreczyński.
Zielone piekło.- Źródło: Las Ciemnosmreczyński
- Zobacz też: Ciemne Smreczyny
- Złotniczeńku ty na niebie,
chcę pić życie, nie mam z czego.- Źródło: Lenartowicz
- Żyć jest słodko, a smutek to życie!
- Żyć to mi nie dajecie,
lecz umrzeć nikt mi nie wzbroni...
O Marii Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej
- O, staroświecka młoda pani z Krakowa!
Strzeż się! Biskup pieni się i krzyczy: horrendum!
Na łąkę wychodzisz nocą po kwitnące słowa,
Tajne czynisz praktyki, aby pachniały ambrą i lawendą.- Autor: Julian Tuwim, Do Marii Pawlikowskiej