Bakunowy faktor: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m formatowanie automatyczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''[[w: Bakunowy faktor|Bakunowy faktor]]''' – powieść autorstwa [[John Barth|Johna Barth'a]] z 1960 roku. Tłumaczenie |
'''[[w: Bakunowy faktor|Bakunowy faktor]]''' – powieść autorstwa [[John Barth|Johna Barth'a]] z 1960 roku. Tłumaczenie – Sławomir Magala. |
||
* Spośród trzech najczęstszych motywów uczenia się |
* Spośród trzech najczęstszych motywów uczenia się – konieczności, ambicji i ciekawości – prosta ciekawość najbardziej zasługiwała na zaspokojenia jako „najczystsza” (bo wartość tego, co chcemy opanować, jest ostateczna, a nie instrumentalna), najłacniej prowadziła do wyczerpujących i stałych dociekań, a nie powierzchownych i ograniczonych, i najlepiej ze wszystkich uprzyjemniała trudy nauki. |
||
** Źródło: rozdział I, część I |
** Źródło: rozdział I, część I |
||
* Wiele Helen kwitnie jedną wiosną i toczyć daje się robactwu, lecz niech no Homer je odmaluje w makijażu swoich wierszy, a piękno ich sprawi, że zawrze krew w dwudziestu wiekach! |
* Wiele Helen kwitnie jedną wiosną i toczyć daje się robactwu, lecz niech no Homer je odmaluje w makijażu swoich wierszy, a piękno ich sprawi, że zawrze krew w dwudziestu wiekach! |
||
** Źródło: rozdział IX, część I |
** Źródło: rozdział IX, część I |
||
* Głupcy pędzą na oślep tam, gdzie mędrcy stąpnąć się obawiają. |
* Głupcy pędzą na oślep tam, gdzie mędrcy stąpnąć się obawiają. |
||
Linia 12: | Linia 12: | ||
** Źródło: rozdział I, część II |
** Źródło: rozdział I, część II |
||
* Gniew zagląda do piersi mądrych ludzi, lecz spoczywa jedynie na łonie głupców. |
* Gniew zagląda do piersi mądrych ludzi, lecz spoczywa jedynie na łonie głupców. |
||
** Źródło: rozdział I, część II |
** Źródło: rozdział I, część II |
||
* Jedna tylko literatura ze wszystkich nauk i sztuk za swą prowincję obrała cały zakres ludzkiego doświadczenia i zachowania |
* Jedna tylko literatura ze wszystkich nauk i sztuk za swą prowincję obrała cały zakres ludzkiego doświadczenia i zachowania – od kolebki aż do grobu i dalej jeszcze, od cesarza do dziwki w krzakach, od palenia miast do pierdzenia – i ludzkie problemy wszelkich wymiarów. |
||
** Źródło: rozdział IX, część II |
** Źródło: rozdział IX, część II |
||
* Nie mogę zebrać myśli, by wyrazić wszystkie pytania, jakie winienem zadać, a jeszcze mniej, by roztrząsnąć twe odpowiedzi. |
* Nie mogę zebrać myśli, by wyrazić wszystkie pytania, jakie winienem zadać, a jeszcze mniej, by roztrząsnąć twe odpowiedzi. |
||
** Źródło: rozdział XXIV, część II |
** Źródło: rozdział XXIV, część II |
||
* Nie trzeba być kurą, by jajko osądzić. |
* Nie trzeba być kurą, by jajko osądzić. |
||
** Źródło: rozdział XXVI, część II |
** Źródło: rozdział XXVI, część II |
||
* Wspinaj się, jeżeli masz ochotę, a nie wspinaj, jeżeli nie masz. |
* Wspinaj się, jeżeli masz ochotę, a nie wspinaj, jeżeli nie masz. |
||
** Źródło: rozdział XXXII, część II |
** Źródło: rozdział XXXII, część II |
||
* Człowiek, który nie przebaczy sąsiadowi, musi z pewnością mieć dziwny układ z własnym sumieniem. |
* Człowiek, który nie przebaczy sąsiadowi, musi z pewnością mieć dziwny układ z własnym sumieniem. |
||
** Źródło: rozdział V, część III |
** Źródło: rozdział V, część III |
||
* Człek może zrobić dobry uczynek dla złej przyczyny alb zły uczynek z dobrymi zamiarami (...) różnica między kwaśnym pesymistą a dżentelmenem, co się zowie, kryje się właśnie tutaj; jeden będzie osądzał dobre uczynki moralnością motywu, a złe moralnością uczynku, w ten sposób potępiając i jedne i drugie, podczas gdy dżentelmen czyni wręcz przeciwnie i zawsze ma podstawy, by przebaczyć swym zbłąkanym bliźnim. |
* Człek może zrobić dobry uczynek dla złej przyczyny alb zły uczynek z dobrymi zamiarami (...) różnica między kwaśnym pesymistą a dżentelmenem, co się zowie, kryje się właśnie tutaj; jeden będzie osądzał dobre uczynki moralnością motywu, a złe moralnością uczynku, w ten sposób potępiając i jedne i drugie, podczas gdy dżentelmen czyni wręcz przeciwnie i zawsze ma podstawy, by przebaczyć swym zbłąkanym bliźnim. |
||
** Źródło: rozdział X, część III |
** Źródło: rozdział X, część III |
||
* Wciąż jeszcze jest rzeczą przyjemną dla chrześcijanina cierpliwe badanie zboczeń, ponieważ może się delektować (bez grzesznej pychy) kontrastem z jego własną prawością (...) prawdziwa cnota nie kryje się w niewinności, ale w pełnej wiedzy o subtelnych sztuczkach diabła. |
* Wciąż jeszcze jest rzeczą przyjemną dla chrześcijanina cierpliwe badanie zboczeń, ponieważ może się delektować (bez grzesznej pychy) kontrastem z jego własną prawością (...) prawdziwa cnota nie kryje się w niewinności, ale w pełnej wiedzy o subtelnych sztuczkach diabła. |
||
** Źródło: rozdział XXI, część III |
** Źródło: rozdział XXI, część III |
||
[[Kategoria:Amerykańskie powieści]] |
[[Kategoria:Amerykańskie powieści]] |
Wersja z 20:11, 9 lis 2012
Bakunowy faktor – powieść autorstwa Johna Barth'a z 1960 roku. Tłumaczenie – Sławomir Magala.
- Spośród trzech najczęstszych motywów uczenia się – konieczności, ambicji i ciekawości – prosta ciekawość najbardziej zasługiwała na zaspokojenia jako „najczystsza” (bo wartość tego, co chcemy opanować, jest ostateczna, a nie instrumentalna), najłacniej prowadziła do wyczerpujących i stałych dociekań, a nie powierzchownych i ograniczonych, i najlepiej ze wszystkich uprzyjemniała trudy nauki.
- Źródło: rozdział I, część I
- Wiele Helen kwitnie jedną wiosną i toczyć daje się robactwu, lecz niech no Homer je odmaluje w makijażu swoich wierszy, a piękno ich sprawi, że zawrze krew w dwudziestu wiekach!
- Źródło: rozdział IX, część I
- Głupcy pędzą na oślep tam, gdzie mędrcy stąpnąć się obawiają.
- Źródło: rozdział XI, część I
- Ten kto wie czego chce, dostaje, czego potrzebuje. Lecz ten kto nie zna swojej woli, zawsze się waha i zwala winę na niewinny świat.
- Źródło: rozdział I, część II
- Gniew zagląda do piersi mądrych ludzi, lecz spoczywa jedynie na łonie głupców.
- Źródło: rozdział I, część II
- Jedna tylko literatura ze wszystkich nauk i sztuk za swą prowincję obrała cały zakres ludzkiego doświadczenia i zachowania – od kolebki aż do grobu i dalej jeszcze, od cesarza do dziwki w krzakach, od palenia miast do pierdzenia – i ludzkie problemy wszelkich wymiarów.
- Źródło: rozdział IX, część II
- Nie mogę zebrać myśli, by wyrazić wszystkie pytania, jakie winienem zadać, a jeszcze mniej, by roztrząsnąć twe odpowiedzi.
- Źródło: rozdział XXIV, część II
- Nie trzeba być kurą, by jajko osądzić.
- Źródło: rozdział XXVI, część II
- Wspinaj się, jeżeli masz ochotę, a nie wspinaj, jeżeli nie masz.
- Źródło: rozdział XXXII, część II
- Człowiek, który nie przebaczy sąsiadowi, musi z pewnością mieć dziwny układ z własnym sumieniem.
- Źródło: rozdział V, część III
- Człek może zrobić dobry uczynek dla złej przyczyny alb zły uczynek z dobrymi zamiarami (...) różnica między kwaśnym pesymistą a dżentelmenem, co się zowie, kryje się właśnie tutaj; jeden będzie osądzał dobre uczynki moralnością motywu, a złe moralnością uczynku, w ten sposób potępiając i jedne i drugie, podczas gdy dżentelmen czyni wręcz przeciwnie i zawsze ma podstawy, by przebaczyć swym zbłąkanym bliźnim.
- Źródło: rozdział X, część III
- Wciąż jeszcze jest rzeczą przyjemną dla chrześcijanina cierpliwe badanie zboczeń, ponieważ może się delektować (bez grzesznej pychy) kontrastem z jego własną prawością (...) prawdziwa cnota nie kryje się w niewinności, ale w pełnej wiedzy o subtelnych sztuczkach diabła.
- Źródło: rozdział XXI, część III