Bakunowy faktor: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Gohgol (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Alessia (dyskusja | edycje)
m formatowanie automatyczne
Linia 1: Linia 1:
'''[[w: Bakunowy faktor|Bakunowy faktor]]''' – powieść autorstwa [[John Barth|Johna Barth'a]] z 1960 roku. Tłumaczenie - Sławomir Magala.
'''[[w: Bakunowy faktor|Bakunowy faktor]]''' – powieść autorstwa [[John Barth|Johna Barth'a]] z 1960 roku. Tłumaczenie Sławomir Magala.
* Spośród trzech najczęstszych motywów uczenia się - konieczności, ambicji i ciekawości - prosta ciekawość najbardziej zasługiwała na zaspokojenia jako "najczystsza" (bo wartość tego, co chcemy opanować, jest ostateczna, a nie instrumentalna), najłacniej prowadziła do wyczerpujących i stałych dociekań, a nie powierzchownych i ograniczonych, i najlepiej ze wszystkich uprzyjemniała trudy nauki.
* Spośród trzech najczęstszych motywów uczenia się konieczności, ambicji i ciekawości prosta ciekawość najbardziej zasługiwała na zaspokojenia jako „najczystsza” (bo wartość tego, co chcemy opanować, jest ostateczna, a nie instrumentalna), najłacniej prowadziła do wyczerpujących i stałych dociekań, a nie powierzchownych i ograniczonych, i najlepiej ze wszystkich uprzyjemniała trudy nauki.
** Źródło: rozdział I, część I
** Źródło: rozdział I, część I


* Wiele Helen kwitnie jedną wiosną i toczyć daje się robactwu, lecz niech no Homer je odmaluje w makijażu swoich wierszy, a piękno ich sprawi, że zawrze krew w dwudziestu wiekach!
* Wiele Helen kwitnie jedną wiosną i toczyć daje się robactwu, lecz niech no Homer je odmaluje w makijażu swoich wierszy, a piękno ich sprawi, że zawrze krew w dwudziestu wiekach!
** Źródło: rozdział IX, część I
** Źródło: rozdział IX, część I


* Głupcy pędzą na oślep tam, gdzie mędrcy stąpnąć się obawiają.
* Głupcy pędzą na oślep tam, gdzie mędrcy stąpnąć się obawiają.
Linia 12: Linia 12:
** Źródło: rozdział I, część II
** Źródło: rozdział I, część II


* Gniew zagląda do piersi mądrych ludzi, lecz spoczywa jedynie na łonie głupców.
* Gniew zagląda do piersi mądrych ludzi, lecz spoczywa jedynie na łonie głupców.
** Źródło: rozdział I, część II
** Źródło: rozdział I, część II


* Jedna tylko literatura ze wszystkich nauk i sztuk za swą prowincję obrała cały zakres ludzkiego doświadczenia i zachowania - od kolebki aż do grobu i dalej jeszcze, od cesarza do dziwki w krzakach, od palenia miast do pierdzenia - i ludzkie problemy wszelkich wymiarów.
* Jedna tylko literatura ze wszystkich nauk i sztuk za swą prowincję obrała cały zakres ludzkiego doświadczenia i zachowania od kolebki aż do grobu i dalej jeszcze, od cesarza do dziwki w krzakach, od palenia miast do pierdzenia i ludzkie problemy wszelkich wymiarów.
** Źródło: rozdział IX, część II
** Źródło: rozdział IX, część II


* Nie mogę zebrać myśli, by wyrazić wszystkie pytania, jakie winienem zadać, a jeszcze mniej, by roztrząsnąć twe odpowiedzi.
* Nie mogę zebrać myśli, by wyrazić wszystkie pytania, jakie winienem zadać, a jeszcze mniej, by roztrząsnąć twe odpowiedzi.
** Źródło: rozdział XXIV, część II
** Źródło: rozdział XXIV, część II


* Nie trzeba być kurą, by jajko osądzić.
* Nie trzeba być kurą, by jajko osądzić.
** Źródło: rozdział XXVI, część II
** Źródło: rozdział XXVI, część II


* Wspinaj się, jeżeli masz ochotę, a nie wspinaj, jeżeli nie masz.
* Wspinaj się, jeżeli masz ochotę, a nie wspinaj, jeżeli nie masz.
** Źródło: rozdział XXXII, część II
** Źródło: rozdział XXXII, część II


* Człowiek, który nie przebaczy sąsiadowi, musi z pewnością mieć dziwny układ z własnym sumieniem.
* Człowiek, który nie przebaczy sąsiadowi, musi z pewnością mieć dziwny układ z własnym sumieniem.
** Źródło: rozdział V, część III
** Źródło: rozdział V, część III


* Człek może zrobić dobry uczynek dla złej przyczyny alb zły uczynek z dobrymi zamiarami (...) różnica między kwaśnym pesymistą a dżentelmenem, co się zowie, kryje się właśnie tutaj; jeden będzie osądzał dobre uczynki moralnością motywu, a złe moralnością uczynku, w ten sposób potępiając i jedne i drugie, podczas gdy dżentelmen czyni wręcz przeciwnie i zawsze ma podstawy, by przebaczyć swym zbłąkanym bliźnim.
* Człek może zrobić dobry uczynek dla złej przyczyny alb zły uczynek z dobrymi zamiarami (...) różnica między kwaśnym pesymistą a dżentelmenem, co się zowie, kryje się właśnie tutaj; jeden będzie osądzał dobre uczynki moralnością motywu, a złe moralnością uczynku, w ten sposób potępiając i jedne i drugie, podczas gdy dżentelmen czyni wręcz przeciwnie i zawsze ma podstawy, by przebaczyć swym zbłąkanym bliźnim.
** Źródło: rozdział X, część III
** Źródło: rozdział X, część III


* Wciąż jeszcze jest rzeczą przyjemną dla chrześcijanina cierpliwe badanie zboczeń, ponieważ może się delektować (bez grzesznej pychy) kontrastem z jego własną prawością (...) prawdziwa cnota nie kryje się w niewinności, ale w pełnej wiedzy o subtelnych sztuczkach diabła.
* Wciąż jeszcze jest rzeczą przyjemną dla chrześcijanina cierpliwe badanie zboczeń, ponieważ może się delektować (bez grzesznej pychy) kontrastem z jego własną prawością (...) prawdziwa cnota nie kryje się w niewinności, ale w pełnej wiedzy o subtelnych sztuczkach diabła.
** Źródło: rozdział XXI, część III
** Źródło: rozdział XXI, część III



[[Kategoria:Amerykańskie powieści]]
[[Kategoria:Amerykańskie powieści]]

Wersja z 20:11, 9 lis 2012

Bakunowy faktor – powieść autorstwa Johna Barth'a z 1960 roku. Tłumaczenie – Sławomir Magala.

  • Spośród trzech najczęstszych motywów uczenia się – konieczności, ambicji i ciekawości – prosta ciekawość najbardziej zasługiwała na zaspokojenia jako „najczystsza” (bo wartość tego, co chcemy opanować, jest ostateczna, a nie instrumentalna), najłacniej prowadziła do wyczerpujących i stałych dociekań, a nie powierzchownych i ograniczonych, i najlepiej ze wszystkich uprzyjemniała trudy nauki.
    • Źródło: rozdział I, część I
  • Wiele Helen kwitnie jedną wiosną i toczyć daje się robactwu, lecz niech no Homer je odmaluje w makijażu swoich wierszy, a piękno ich sprawi, że zawrze krew w dwudziestu wiekach!
    • Źródło: rozdział IX, część I
  • Głupcy pędzą na oślep tam, gdzie mędrcy stąpnąć się obawiają.
    • Źródło: rozdział XI, część I
  • Ten kto wie czego chce, dostaje, czego potrzebuje. Lecz ten kto nie zna swojej woli, zawsze się waha i zwala winę na niewinny świat.
    • Źródło: rozdział I, część II
  • Gniew zagląda do piersi mądrych ludzi, lecz spoczywa jedynie na łonie głupców.
    • Źródło: rozdział I, część II
  • Jedna tylko literatura ze wszystkich nauk i sztuk za swą prowincję obrała cały zakres ludzkiego doświadczenia i zachowania – od kolebki aż do grobu i dalej jeszcze, od cesarza do dziwki w krzakach, od palenia miast do pierdzenia – i ludzkie problemy wszelkich wymiarów.
    • Źródło: rozdział IX, część II
  • Nie mogę zebrać myśli, by wyrazić wszystkie pytania, jakie winienem zadać, a jeszcze mniej, by roztrząsnąć twe odpowiedzi.
    • Źródło: rozdział XXIV, część II
  • Nie trzeba być kurą, by jajko osądzić.
    • Źródło: rozdział XXVI, część II
  • Wspinaj się, jeżeli masz ochotę, a nie wspinaj, jeżeli nie masz.
    • Źródło: rozdział XXXII, część II
  • Człowiek, który nie przebaczy sąsiadowi, musi z pewnością mieć dziwny układ z własnym sumieniem.
    • Źródło: rozdział V, część III
  • Człek może zrobić dobry uczynek dla złej przyczyny alb zły uczynek z dobrymi zamiarami (...) różnica między kwaśnym pesymistą a dżentelmenem, co się zowie, kryje się właśnie tutaj; jeden będzie osądzał dobre uczynki moralnością motywu, a złe moralnością uczynku, w ten sposób potępiając i jedne i drugie, podczas gdy dżentelmen czyni wręcz przeciwnie i zawsze ma podstawy, by przebaczyć swym zbłąkanym bliźnim.
    • Źródło: rozdział X, część III
  • Wciąż jeszcze jest rzeczą przyjemną dla chrześcijanina cierpliwe badanie zboczeń, ponieważ może się delektować (bez grzesznej pychy) kontrastem z jego własną prawością (...) prawdziwa cnota nie kryje się w niewinności, ale w pełnej wiedzy o subtelnych sztuczkach diabła.
    • Źródło: rozdział XXI, część III