Alfred de Musset

Alfred de Musset

Alfred de Musset (1810–1857) – francuski prozaik i poeta, członek Akademii Francuskiej.

Spowiedź dziecięcia wieku

• Kiedy namiętność ponosi człowieka, rozsądek podąża za nim płacząc i ostrzegając o niebezpieczeństwie.
  • Quand la passion emporte l’homme, la raison le suit en pleurant et en l’avertissant du danger. (fr.)
  • Źródło: cz. I, rozdz. II, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.

• Miłość to wiara, to religia ziemskiego szczęścia, to promienny trójkąt umieszczony w sklepieniu świątyni, którą nazywamy światem.
  • L’amour, c’est la foi, c’est la religion du bonheur terrestre ; c’est un triangle lumineux placé a la voute de ce temple qu’on appelle le monde. (fr.)
  • Źródło: cz. I, rozdz. V, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.

• Nauka rozpusty podobna jest do zawrotu głowy; znajduje się w niej zrazu jakąś grozę pomieszaną z rozkoszą, niby na wysokiej wieży.
  • L’apprentissage de la débauche ressemble a un vertige ; on y ressent d’abord je ne sais quelle terreur melée de volupté, comme sur une tour élevée. (fr.)
  • Źródło: cz. II, rozdz. II, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.

• Nazywasz uczciwą kobietę, która cię kochała wiernie przez dwa lata; posiadasz widocznie jakiś osobny kalendarz dla ocenienia, ile czasu potrzeba, aby pocałunki mężczyzny obeschły na wargach kobiety.
  • Vous appelez honnete la femme qui vous aime deux ans fidelement ; vous avez apparemment un almanach fait expres pour savoir combien de temps les baisers des hommes mettent a sécher sur les levres des femmes. (fr.)
  • Źródło: cz. I, rozdz. V, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.

• Nie ma nic równie szybkiego jak uczucie antypatii.
  • n’y a rien de si rapide qu’un sentiment d’antipathie. (fr.)
  • Źródło: cz. III, rozdz. VI, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
  • Zobacz też: antypatia

• Ten umrze nie skarżąc się: posiadał kobietę, którą kochał.
  • celui-là mourra sans se plaindre : il a eu la femme qu’il aimait. (fr.)
  • Źródło: cz. III, rozdz. XI, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.

• Zamysły szczęścia, wy może jesteście jedynym prawdziwym szczęściem tu na ziemi!
  • Projets de bonheur, vous etes peut-etre le seul bonheur véritable ici-bas! (fr.)
  • Źródło: cz. V, rozdz. I, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
  • Zobacz też: nadzieja, szczęście

Inne

• Człowiek jest uczniem, cierpienie jego nauczycielem.
  • Zobacz też: cierpienie, uczeń, nauczyciel

• Dzieci chowane bez pieszczoty są jak kwiaty hodowane bez słońca.
  • Zobacz też: dziecko

• Fałszywa miłość jest gorsza niż prawdziwa nienawiść.
  • Zobacz też: miłość, nienawiść

• Ideałem mężczyzny jest kobieta, której nie może znaleźć.
  • Zobacz też: ideał

• Jeśli powie się kobiecie, że ma najpiękniejsze oczy świata, zwróci nam uwagę, że ma również całkiem niezłe nogi.

• Kiedy kobieta jest słodka i świeża, dobra i ładna, nie należy troszczyć się, czy umie po łacinie.

• Kobieta chłodna to kobieta, która jeszcze nie spotkała mężczyzny, którego musi pokochać.

• Kobieta poskromiona kocha głębiej niż kobieta zjednana wcześniej westchnieniami.

• Kobieta wybaczy ci wszystko oprócz jednego: tego, że jej nie kochasz.
  • Zobacz też: kobieta, wybaczenie

• Kobieta, która chce odmówić, powie tylko nie. Kobieta, która tłumaczy, chce zostać przekonana.

• Kobieta, która kocha trochę, i która się opiera – nie dość kocha, ta która kocha dosyć, a opiera się – nie czuje się dość kochaną.

• Kto kocha często jest zawiedziony, często jest obolały i często nieszczęśliwy, ale kocha i kiedy znajdzie się na krawędzi grobu, obraca się, aby spokojnie spojrzeć wstecz i powiada sobie: często cierpiałem, myliłem się niekiedy, ale kochałem. To ja żyłem, a nie jakaś istota z mojej pychy i nudy.

• Któż nie wie, że noc ma takie moce, że w niej kobiety są jak kwiaty, jeszcze piękniejsze.
  • Źródło: Władysław Kopaliński, Encyklopedia „drugiej płci”, Warszawa 1990, s. 545.

• Miłość dałaby mi życie, ale przyjaźń pocieszy mnie po niej.

• Miłość jest podstawą całego świata.

• Miłość nie istnieje – religia, jej mamka, ma wymiona obwisłe jak stara sakiewka, na której dnie znajduje się miedziany szeląg.

• Miłość to hostia, którą trzeba złamać we dwoje i spożyć wspólnie w pocałunku.

• Moja szklanka nie jest duża, ale piję z mojej szklanki.
  • Mon verre n'est pas grand, mais je bois dans mon verre. (fr.)
  • Inna wersja tłumaczenia: Małą jest moja chatka, ale moją własną! (Poezye, Warszawa 1890, s. 72, tłum. Bolesław Londyński)
  • Źródło: Dedykacja: panu Alfredowi T. w: Poésies nouvelles de Alfred de Musset: 1840-1849, Paryż 1850, s. 157.
  • Zobacz też: szklanka

• Najpiękniejszymi w pieśni są cierpień wyznania. Znam nawet nieśmiertelne łkania.
  • Zobacz też: pieśń

• Nie igra się z miłością.
  • On de badine pas avec l'amour (fr.)
  • Źródło: tytuł komedii z 1834 roku
  • Opis: przysłowie francuskie spopularyzowane przez Musseta

• Nie trzeba się zarzekać.
  • Il ne faut jurer de rien. (fr.)
  • Źródło: tytuł komedii z 1836 roku
  • Opis: przysłowie francuskie spopularyzowane przez Musseta

• Piękno tak samo nie jest nam dostępne, jak nieskończoność. Nie należy jego nigdzie szukać; nie domagać się piękna ani w miłości, ani w szczęściu, ani w cnocie; należy natomiast je kochać, aby być cnotliwym, pięknym i szczęśliwym w tej mierze, w jakiej to dla człowieka możliwe.

• Piękność nie może być skąpa, trzeba też, by pamiętała o sobie, i brała udział w rozkoszy, którą sprawia.

• Piękność, gdy się pokaże, rozrzuca swe dobro bez obawy bankructwa.

• Poezja robi z łez perły.
  • Zobacz też: łza, perła, poezja

• Prawdziwa miłość jest jak duch: każdy o niej mówi, ale niewielu spotkało się z nią twarzą w twarz.
  • Zobacz też: duch

• Szczęśliwe wspomnienie jest może na ziemi prawdziwsze od samego szczęścia.
  • Zobacz też: szczęście, wspomnienia

• Świat jest kałużą bez dna, gdzie czołgają się najpotworniejsze płazy, ale jest na świecie jedna rzecz święta i wzniosła – zespolenie tych dwojga tak szpetnych i ułomnych istot.

• Trzeba kochać uparcie, kiedy się już przestało kochać.

• W miłości jest się często zdradzanym, ranionym i często się cierpi, ale kocha się – i gdy człowiek jest już nad grobem, odwraca się, żeby spojrzeć za siebie i mówi: „Cierpiałem dużo, pomyliłem się nieraz, ale kochałem”.

• Znam nawet nieśmiertelne łkania.
  • Zobacz też: płacz

• Żaden nie oprze się brzoskwiniowemu liczku okraszonemu purpurową wargą, inaczej jest niegodny litości – jego nieszczęście tkwi w tym, że jest głupcem.

• Życie jest snem, a miłość jego śnieniem.
  • Opis: wykorzystany w filmie Piano Bar.
  • Zobacz też: sen