Giovanni Boccaccio

Giovanni Boccaccio

Giovanni Boccaccio (1313–1375) – włoski pisarz.

Dekameron: sto powiastek

• Groźby są tylko bronią dla zagrożonego.
  • Le minacce essere che arme del minacciato. (wł.)
  • Źródło: tom II, Dzień ósmy, VII, wyd. F. H. Richter, Lwów 1890, s. 133, tłum. Władysław Szanser.

• Jeden kogut na dziesięć kur zupełnie wystarczy, ale i to słyszałem także, że dziesięciu mężów ledwo albo i zgoła jednej niewiasty nasycic nie zdołają.
  • Un gallo basta assai bene a diece galline, ma che diece uomini posson male o con fatica una femina sodisfare. (wł.)
  • Źródło: tom I, Dzień trzeci, I, wyd. F. H. Richter, Lwów 1890, s. 172, tłum. Władysław Szanser.

• Jednym cięciem dębu obalić nie można.
  • Per lo primo colpo non cade la quercia. (wł.)
  • Źródło: tom II, Dzień siódmy, IX, wyd. F. H. Richter, Lwów 1890, s. 81, tłum. Władysław Szanser.

• Jeśli żarcik ma ukąsić, nie jak pies ale jak jagnię kąsać powinien; w przeciwnym bowiem razie nie żart to będzie, ale grubiaństwo.
  • la natura de' motti cotale, che essi, come la pecora morde, deono cosí mordere l'uditore e non come 'l cane: per ciò che, se come il cane mordesse il motto, non sarebbe motto ma villania. (wł.)
  • Źródło: tom II, Dzień szósty, III, wyd. F. H. Richter, Lwów 1890, s. 9, tłum. Władysław Szanser.
  • Zobacz też: jagnię, pies, żart

• Usta całowane nie tracą świeżości ani rumieńca, i jak księzyc wciąż się odnawiają.
  • Bocca baciata non perde ventura, anzi rinnuova come fa la luna. (wł.)
  • Źródło: tom I, Dzień drugi, VII, wyd. F. H. Richter, Lwów 1890, s. 128, tłum. Władysław Szanser.

Inne

• Nie ma takiej materii, którą by do dna wyczerpać można.

• Niebo, ziemia, morze i piekło czują wszechmoc miłości, wszystkie istoty są oddane, sama przyroda uznaje ją swą panią. Dla tego, kto kocha, niepodobieństwa żadnego na świecie nie masz.

• Pragnienie śmierci i obawa przed życie mnie jest bynajmniej rzeczą godną – największą chwałą jest natomiast stawić czoło grożącym nieszczęściom.

• Prawa starzeją się i niekiedy umierają.
  • Źródło: Przykazania etyki prawniczej: księga myśli, norm i rycin, oprac. Roman Tokarczyk, wyd. Wolters Kluwer Polska, s. 52.

• Wielu mniema i głosi, że miłość odbiera rozum i ludzi jakoby w głupców zamienia. Zdaje mi się, że to mniemanie jest mylne. Miłość niszczy prawa i nadaje nowe.

• Ze świata tego każdy ma tyle, ile sam sobie weźmie.