Tadeusz Różewicz

Tadeusz Różewicz (1921-) polski poeta, dramaturg, prozaik

• Ale kto zobaczy moją matkę
  w sinym kitlu w białym szpitalu
  która trzęsie się
  która sztywnije
  z drewnianym uśmiechem
  z białymi dziąsłami
  Która wierzyła przez pięćdziesiąt lat
  a teraz płacze i mówi:
  "nie wiem... nie wiem"
  • Źródło: Ale kto zobaczy

• Dzieciństwo jest jak zatarte oblicze na złotej monecie, która dźwięczy czysto.
  • Źródło: Kasztan

• Jak my się kaleczymy
  roztargnieni spieszący się
  jak my się kaleczymy
  wzajemnie okrutni w skupieniu czujni
  nieomylni w zadawaniu ciosu

• Jak dobrze Jestem z tobą
  taki mi serce bije
  myślałem człowiek
  nie ma serca.

• Mam dwadzieścia cztery lata
  ocalałem
  prowadzony na rzeź.
  • Niepokój. Ocalony, 1947

• Nagle otworzy się okno
  i matka zawoła
  już czas wracać

• Nasza mała stabilizacja.
  • Źródło: Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja, 1962

• Nic mi nie jest dajcie
  mi spokój. Z głową w dłoniach
  tak siedzę i siedzę. Jakże im
  opowiem o tej długiej
  i splątanej drodze.
  • Źródło: Powrót

• Od kilku lat
  proces umierania poezji
  jest przyspieszony.
  • Źródło: Twarz. Od jakiegoś czasu, 1964

• Szukam nauczyciela, mistrza niech przywróci mi wzrok, słuch i mowę niech jeszcze raz nazwie rzeczy po imieniu niech oddzieli światło od ciemności.
  • Źródło: Niepokój.Ocalony, 1947

• Widzę szalonych którzy
  chodzili po morzu
  wierzyli do końca
  i poszli na dno

• Znów się udała ta sztuczka
  naszej starej ludzkości.
  • Źródło: Srebrny kłos. Udało się, 1955