Alfred de Musset: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m poprawa linków
Alessia (dyskusja | edycje)
+1, formatowanie automatyczne
Linia 31: Linia 31:


* Kto kocha często jest zawiedziony, często jest obolały i często nieszczęśliwy, ale kocha i kiedy znajdzie się na krawędzi grobu, obraca się, aby spokojnie spojrzeć wstecz i powiada sobie: często cierpiałem, myliłem się niekiedy, ale kochałem. To ja żyłem, a nie jakaś istota z mojej pychy i nudy.
* Kto kocha często jest zawiedziony, często jest obolały i często nieszczęśliwy, ale kocha i kiedy znajdzie się na krawędzi grobu, obraca się, aby spokojnie spojrzeć wstecz i powiada sobie: często cierpiałem, myliłem się niekiedy, ale kochałem. To ja żyłem, a nie jakaś istota z mojej pychy i nudy.

* Któż nie wie, że noc ma takie moce, że w niej kobiety są jak kwiaty, jeszcze piękniejsze.
** Źródło: [[Władysław Kopaliński]], ''Encyklopedia „drugiej płci”'', Warszawa 1990.


* Miłość dałaby mi życie, ale przyjaźń pocieszy mnie po niej.
* Miłość dałaby mi życie, ale przyjaźń pocieszy mnie po niej.
Linia 108: Linia 111:


[[az:Alfred de Müsse]]
[[az:Alfred de Müsse]]
[[bg:Алфред дьо Мюсе]]
[[bs:Alfred de Musset]]
[[bs:Alfred de Musset]]
[[bg:Алфред дьо Мюсе]]
[[cs:Alfred de Musset]]
[[cs:Alfred de Musset]]
[[de:Alfred de Musset]]
[[de:Alfred de Musset]]

Wersja z 14:11, 13 kwi 2012

Alfred de Musset

Alfred de Musset (1810–1857) – francuski prozaik i poeta, członek Akademii Francuskiej.

  • Dzieci chowane bez pieszczoty są jak kwiaty hodowane bez słońca.
  • Ideałem mężczyzny jest kobieta, której nie może znaleźć.
  • Jeśli powie się kobiecie, że ma najpiękniejsze oczy świata, zwróci nam uwagę, że ma również całkiem niezłe nogi.
  • Kiedy kobieta jest słodka i świeża, dobra i ładna, nie należy troszczyć się, czy umie po łacinie.
  • Kiedy namiętność ponosi człowieka, rozsądek podąża za nim płacząc, i ostrzega o niebezpieczeństwie.
  • Kobieta chłodna to kobieta, która jeszcze nie spotkała mężczyzny, którego musi pokochać.
  • Kobieta poskromiona kocha głębiej niż kobieta zjednana wcześniej westchnieniami.
  • Kobieta wybaczy ci wszystko oprócz jednego: tego, że jej nie kochasz.
  • Kobieta, która chce odmówić, powie tylko nie. Kobieta, która tłumaczy, chce zostać przekonana.
  • Kobieta, która kocha trochę, i która się opiera – nie dość kocha, ta która kocha dosyć, a opiera się – nie czuje się dość kochaną.
  • Kto kocha często jest zawiedziony, często jest obolały i często nieszczęśliwy, ale kocha i kiedy znajdzie się na krawędzi grobu, obraca się, aby spokojnie spojrzeć wstecz i powiada sobie: często cierpiałem, myliłem się niekiedy, ale kochałem. To ja żyłem, a nie jakaś istota z mojej pychy i nudy.
  • Któż nie wie, że noc ma takie moce, że w niej kobiety są jak kwiaty, jeszcze piękniejsze.
  • Miłość dałaby mi życie, ale przyjaźń pocieszy mnie po niej.
  • Miłość jest podstawą całego świata.
  • Miłość nie istnieje – religia, jej mamka, ma wymiona obwisłe jak stara sakiewka, na której dnie znajduje się miedziany szeląg.
  • Miłość to hostia, którą trzeba złamać we dwoje i spożyć wspólnie w pocałunku.
  • Miłość to wiara, to religia ziemskiego szczęścia – promienny trójkąt umieszczony w sklepieniu świątyni którą nazywamy światem.
  • Moja szklanka nie jest duża, ale piję z mojej szklanki.
  • Nadzieje szczęścia – wy może jesteście jedynym szczęściem tu, na ziemi.
    • Źródło: Spowiedź dziecięcia wieku (fr. Confession dun enfant du siecle)
    • Zobacz też: nadzieja, szczęście
  • Najpiękniejszymi w pieśni są cierpień wyznania. Znam nawet nieśmiertelne łkania.
  • Nauka rozpusty podobna jest do zawrotu głowy – znajdujesz w niej grozę pomieszaną z rozkoszą, jak na wysokiej wieży.
  • Nazywasz uczciwą kobietę, która cię kochała wiernie dwa lata – posiadasz widocznie kalendarz, dla oceny, ile trzeba czasu, aby pocałunki mężczyzny obeschły na wargach kobiety.
  • Nic nie rodzi się równie szybko jak uczucie antypatii.
  • Nie igra się z miłością.
    • On de badine pas avec l'amour (fr.)
    • Źródło: tytuł komedii z 1834 roku
    • Opis: przysłowie francuskie spopularyzowane przez Musseta
  • Nie trzeba się zarzekać.
    • Il ne faut jurer de rien. (fr.)
    • Źródło: tytuł komedii z 1836 roku
    • Opis: przysłowie francuskie spopularyzowane przez Musseta
  • Piękno tak samo nie jest nam dostępne, jak nieskończoność. Nie należy jego nigdzie szukać; nie domagać się piękna ani w miłości, ani w szczęściu, ani w cnocie; należy natomiast je kochać, aby być cnotliwym, pięknym i szczęśliwym w tej mierze, w jakiej to dla człowieka możliwe.
  • Piękność nie może być skąpa, trzeba też, by pamiętała o sobie, i brała udział w rozkoszy, którą sprawia.
  • Piękność, gdy się pokaże, rozrzuca swe dobro bez obawy bankructwa.
  • Prawdziwa miłość jest jak duch: każdy o niej mówi, ale niewielu spotkało się z nią twarzą w twarz.
  • Szczęśliwe wspomnienie jest może na ziemi prawdziwsze od samego szczęścia.
  • Świat jest kałużą bez dna, gdzie czołgają się najpotworniejsze płazy, ale jest na świecie jedna rzecz święta i wzniosła – zespolenie tych dwojga tak szpetnych i ułomnych istot.
  • Ten umrze nie skarżąc się, kto posiadł kobietę, którą kochał.
  • Trzeba kochać uparcie, kiedy się już przestało kochać.
  • W miłości jest się często zdradzanym, ranionym i często się cierpi, ale kocha się – i gdy człowiek jest już nad grobem, odwraca się, żeby spojrzeć za siebie i mówi: „Cierpiałem dużo, pomyliłem się nieraz, ale kochałem”.
  • Znam nawet nieśmiertelne łkania.
  • Żaden nie oprze się brzoskwiniowemu liczku okraszonemu purpurową wargą, inaczej jest niegodny litości – jego nieszczęście tkwi w tym, że jest głupcem.
  • Życie jest snem, a miłość jego śnieniem.
    • Opis: wykorzystany w filmie Piano Bar.
    • Zobacz też: sen