Jean-Jacques Rousseau: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.2+) (Robot dodał sr:Жан-Жак Русо
CarsracBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.2) (Robot poprawił uk:Жан-Жак Руссо
Linia 137: Linia 137:
[[te:రూసో]]
[[te:రూసో]]
[[tr:Jean-Jacques Rousseau]]
[[tr:Jean-Jacques Rousseau]]
[[uk:Руссо Жан-Жак]]
[[uk:Жан-Жак Руссо]]
[[zh:让·雅各·卢梭]]
[[zh:让·雅各·卢梭]]

Wersja z 02:04, 29 sty 2012

Jean Jacques Rousseau

Jean-Jacques Rousseau (1712–1778) – szwajcarski pisarz, filozof i pedagog. Tworzył w języku francuskim.

  • Ani z miłości, ani ze związku małżeńskiego bynajmniej nie wypływa potrzeba nieustannej łączności obu płci. Mąż i żona powinni bezwzględnie żyć razem, lecz nie tym samym trybem; powinni działać zgodnie, nie czyniąc tych samych rzeczy.
  • Astronomia zrodziła się z przesądów, elokwencja z ambicji, nienawiści, fałszu i pochlebstwa, geometria z chciwości, fizyka z próżnej ciekawości, nawet filozofia moralna z ludzkiej pychy. Tak więc sztuki i nauki zawdzięczają swoje powstanie naszym wadom.
  • Cierpliwość jest gorzka, ale jej owoce są słodkie.
  • Cnota to często tylko niezdolność do odczuwania przyjemności.
  • Człowiek rodzi się wolny, a wszędzie tkwi w kajdanach.
  • Człowiek, który się zastanawia, jest zwierzęciem wynaturzonym.
  • Dzieciństwo jest snem rozumu.
  • Imam się przedsięwzięcia, które dotychczas nie miało przykładu i nie będzie miało naśladowcy.
  • Jeśli nie potrafimy zapobiec pożarciu nas przez wrogów, postarajmy się przynajmniej, by nie mogli nas strawić.
  • Jeśli pozbawicie wasze serca umiłowania piękna, pozbawicie się całego piękna życia.
  • Każda chwila, która mogłaby być wykorzystana lepiej, jest stracona.
  • Kobieta ma wszystko przeciw sobie, nasze błędy, swoją nieśmiałość, swoją słabość; broni ją tylko jej inteligencja i uroda. Czyż więc nie powinna doskonalić jednej i drugiej? Ale uroda nie jest powszechna; ginie z powodu tysiąca wypadków, niszczeje z wiekiem; przyzwyczajenie osłabia jej znaczenie. Tylko sama inteligencja jest prawdziwą szansą płci.
  • Kobieta wybaczy wszystko poza tym, że nie wzbudziła pożądania.
  • Kobiety nie są stworzone do biegania, uciekają więc, aby być złowionymi.
  • Kto lubi swą strzechę, kocha też swą żonę.
  • Kto pozwala źle mówić o przedmiocie miłości swojej, albo wcale nie kocha, albo jest podły.
  • Liga moich prześladowców ma zasięg światowy.
  • Mężczyźni będą zawsze tym, co zrobiły z nich kobiety.
  • Miłości nie udowadnia się słowami.
  • Miłość zawsze jest patetyczna. Jej patos jest do zniesienia dla każdego. Dla każdego – zakochanego.
  • Myśląc o tym co chcecie zyskać, nie zapominajcie co możecie stracić, poprawiajcie jeśli możecie, błędy tej konstrukcji, ale nie pogardzajcie nią, to ona uczyniła was tym czym jesteście.
    • Opis: o demokracji szlacheckiej w słowach skierowanych do obywateli Rzeczypospolitej.
    • Źródło: Uwagi o rządzie polskim, 1772 r.
  • Najlepsze listy miłosne powstają, kiedy z góry nie wie się, co się będzie pisało, i potem też się nie pamięta, co się pisało.
  • Najtrudniej przyznać się do tego, co wstydliwe.
  • Największe zło płynie z wnętrza nas samych.
  • Nie możecie przeszkodzić, by was nie połknęli – postarajcie się przynajmniej, by was nie mogli strawić.
  • Nieraz na myśl mi przychodzi to, że gdyby można było utrwalić szczęście miłości w małżeństwie, mielibyśmy raj na ziemi.
  • Nigdy moje serce ani moje zmysły nie umiały widzieć kobiet w kimś, kto nie ma cycków.
  • Obelgi – to argumenty tych, którzy nie mają argumentów.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
  • Pękną węzły (małżeńskie), jeżeli je zbyt mocno ścisnąć zechcemy.
  • Pieniądze, które mamy, są narzędziem wolności. Pieniądze, za którymi się uganiamy – narzędziem niewoli.
  • Prawdziwa grzeczność polega na wyrażaniu życzliwości.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.
  • Społeczeństwo obywatelskie jest stanem wzajemnej współzależności wszystkich ludzi, ludzie wszakże są źli, a większość z nich jest zmuszona zrezygnować z własnej woli i pracować na rzecz zaspokojenia potrzeb nielicznych. Ponieważ zaś to ci nieliczni ustalają prawa, większość ludzi nie ma nawet zapewnionej ochrony, dla której rzekomo dołączyli się do społeczeństwa. (...) To właśnie w społeczeństwie człowiek zaczyna pożądać pieniędzy i zaszczytów. (...) W pogoni za zaspokojeniem próżności natrafia na niekończącą się ilość okazji do sporu. (...) Naturalna namiętność współczucia zostaje wygaszona, a jedynym jej substytutem w nowych warunkach staje się moralność określająca ludzkie obowiązki i wspierana autorytetem władzy. Natura przestaje wystarczać. Przerażający stan wojny czyni ten krok koniecznym i gwarantuje zgodę biednych.(...) nierówność nabiera mocy prawnej – publiczna władza podporządkowuje sobie biednych dzięki przemocy.
  • Tylko miłość potrafi zatrzymać czas.
  • Umiarkowanie i praca są prawdziwymi lekarzami człowieka: praca wzmaga apetyt, wstrzemięzliwość zaś zabrania nadużywać go.
  • Widzę w tym pana i niewolnika, nie widzę narodu i jej naczelnika.
  • Wszystko jest dobre, gdy wychodzi z rąk twórcy {rzeczy}; wszystko wyrodnieje w rękach człowieka.
  • Zapominacie, że owoce należą do wszystkich, a ziemia – nie należy do nikogo.
  • Zbyt dobrze znam ludzi,
    aby nie dostrzec,
    że obrażony zawsze przebacza,
    ale obrażający nigdy.
  • Zgryzoty wzajemnie sobie czynione, zawsze spadają w małżeństwie na tego, kto je wywołał.

Zobacz też: