Jerzy Kawalerowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m kat.
Alessia (dyskusja | edycje)
m kat.
Linia 23: Linia 23:
{{DEFAULTSORT:Kawalerowicz, Jerzy}}
{{DEFAULTSORT:Kawalerowicz, Jerzy}}
[[Kategoria:Laureaci Polskiej Nagrody Filmowej Za Osiągnięcia Życia]]
[[Kategoria:Laureaci Polskiej Nagrody Filmowej Za Osiągnięcia Życia]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)]]

Wersja z 12:27, 1 paź 2011

Jerzy Kawalerowicz

Jerzy Kawalerowicz (1922–2007) – polski reżyser i scenarzysta ormiańskiego pochodzenia.

Wypowiedzi

  • Moim osiągnięciem życiowym są filmy, które zrealizowałem. A ponieważ te filmy ogląda się do dzisiaj, to oznacza, że one się nie starzeją. I jest to dla mnie wielka satysfakcja. Najlepszym komplementem dla twórcy, zwłaszcza filmowego, jest uznanie, że stworzył coś, co sprawdza się w czasie.
  • Percepcja współczesnej sztuki filmowej jest percepcją, którą lepiej rozumie i przyjmuje młodzież, aniżeli ludzie dorośli. Dla ludzi dorosłych jest to jakaś sytuacja, której oni troszkę nie rozumieją, nie wiedzą dlaczego to się wszystko tak szybko dzieje.
  • W kinie zawsze były naprawdę trzy tematy: wielka miłość, wielka wiara i wielka polityka.
  • Zawsze szukałem tematów uniwersalnych – nie lubię w sztuce doraźności.

O Jerzym Kawalerowiczu

  • Był wśród artystów polskiego kina najlepszym rzemieślnikiem. To oczywiście komplement. Tworzył kino, które zawsze było światowe i europejskie i właśnie dlatego okazało się ponadczasowe.(...) Pośród młodopolskich lub romantycznych tęsknot swoich sławnych kolegów (...) poezję wzbogacał prozą. Filmowa panorama Kawalerowicza polegała (...) na wyłapywaniu obrazów z różnych stron: literackich, filmowych i aktorskich.
  • (...) nie szedł za modami, jego twórczości nie daje się przypisać do szkoły polskiej czy jakiegokolwiek innego gatunku. W kinie interesowały go: miłość, wiara i polityka.