Anna Kamieńska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m kat.
Alessia (dyskusja | edycje)
m kat.
Linia 65: Linia 65:


{{DEFAULTSORT:Kamieńska, Anna}}
{{DEFAULTSORT:Kamieńska, Anna}}
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944-1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944-1989)]]
[[Kategoria:Polscy poeci]]
[[Kategoria:Polscy poeci]]

Wersja z 12:27, 1 paź 2011

Anna Kamieńska (1920–1986) – polska poetka, eseistka i tłumaczka.

  • Chciałabym opisać tego człowieka. Jest on utkany z dwóch pierwiastków. Jednym z nich jest dobroć i łagodność, drugim siła aż do uporu. Z tego splotu jest dobroć i łagodność. Z tego splotu powstaje tkanina giętka i mocna. Łagodność jest niewzruszona, dobroć – uparta, a siła podszyta nieśmiałością i wrażliwością. Poczucie humoru sąsiaduje ze zmysłem cierpienia, a wytrwałość z pewną lekkomyślnością, trwonieniem swoich darów. Sensualista jest ascetą, człowiek wielkiej czułości wewnętrznej – samotnikiem.
    Chciałoby się powiedzieć, że takich ludzi nie ma, że są niemożliwi.
    Przy tym jest dosyć nieprzytomny w tym świecie i dotyka go jakby tylko mimochodem.
  • Cóż może powiedzieć ktoś opuszczony przez słowa?
  • Człowiek zbyt silny nie może otworzyć się na miłość, zamyka się w swojej sile jak w twierdzy. Nie potrafi się poddać.
  • Czyste serce przywraca wzrok, oczyszcza oczy.
  • Dzieciństwo jest dobre dlatego, że każdy dzień zaczyna życie na nowo, bez ciężaru dnia wczorajszego.
  • Gorycz wiedzy jest zdrowym napojem.
  • Jak to jest być człowiekiem
    spytał ptak
    Sama nie wiem
    Być więźniem swojej skóry
    a sięgać nieskończoności
    być jeńcem drobiny czasu
    a dotykać wieczności
    • Źródło: Śmieszne
  • Jeżeli Bóg jest jeden, to znaczy, że wszyscy dążymy do jednego celu. Stąd wartość wszystkiego, co łączy, a nie rozdziela.
  • Każda śmierć staje się ofiarą, aby ożyli inni powołani do życia i do trudu w czasie, który Bóg im naznaczył.
  • Lecz ja ciągle dźwigam to drugie ramię
    ramię nieskończone
    i wiem że co jest lekkie jest brzemieniem
    a co ma być otarte jest łzą
    większą od planety
  • Milczę lecz jestem
    odarta z pełności
    być to wystarczy
    reszta mnie jest nasza
  • Miłość to jest to, co pozostaje, gdy już zabrane jest wszystko. Nawet nadzieja.
  • Miłość zmienia oblicze świata, a świat zorganizowany przez miłość, zmienia nas samych.
  • Nie umiem napisać, jak ciebie kocham.
    Lękam się ckliwej poetyczności,
    Lękam się bezcielesności.
    Ach, gdyby wiersz mógł być jak ciało
    • Źródło: Nie umiem napisać...
  • Nie, nie można kochać za bardzo, zawsze kochamy za mało; bo to, co wydaje nam się nadmiarem – to może miłość siebie lub miłość miłości.
  • Niektórzy mówią, że to jest łatwe
    Problemy są już za nas rozstrzygnięte
    brzmię jest lekkie i wszelka łza
    będzie otarta wystarczy
    przeżyć życie od początku do końca
    a potem już obudzić się do wieczności.
  • Podobno zupełnie zrozumiała i normalna poezja
    jeszcze żyje na cmentarzach...
    Tam można jeszcze używać
    słów wstydliwych
    jak szczęście łzy tęsknota
  • Poezja zawsze nam wróży, jeśli tylko jest w niej
    choć szczypta prawdy o życiu i o człowieku.
  • Przyjdź Królestwo Twoje...
    A jeśli niemożliwe jest Królestwo Twoje
    jeśli zadepczą je buty ledwie zakiełkuje
    ukaż nam ranę Twojego boku
    krzyż biały
    Papieża w skrwawionej sutannie
  • Samo czekanie jest nadzieją. Czekam, a więc mam nadzieję. Gorzki smak nadziei.
    • Źródło: Notatnik 1965–1972
  • Wspinać się tak mozolnie na tę górę, żeby dowiedzieć się, że ta góra nazywa się starość. Oczekiwać wspaniałego widoku ze szczytu, a ten widok – to śmierć. Lęk młodości przed starością to lęk przed szczytem.
  • Z dwóch mądrych mądrzejszy jest ten, który mniej mówi.
  • Zamknij oczy. Ale nie umieraj, masz prawo do płaczu. A potem wstań i walcz o następny dzień.
  • Zapomnij wszystko,
    słów będziesz się uczyć od nowa aż wróci Prawdy Pan
    dźwignie nas drżących od niemoty Słowo.
  • Żadne tzw. problemy ludzkie nie dadzą się rozwiązać. One są tylko po to, aby je przeżyć. A to właśnie jest najtrudniejsze.