Henryk Elzenberg

Henryk Elzenberg (1887-1967), polski filozof.

• Czyż mam przestać zabiegać o swoje dobro przyzwoicie ludzkie dlatego, że przy tej okazji jakis tam łajdak osiągnie swoje łajdackie?

• Etyka jest nauką o mężnym zachowaniu się wobec bytu.

• Gdyby ludzie mieli więcej odwagi, byliby wszyscy tchórzami.

• Mądrość jest najsubtelniejszą, najbardziej uduchowioną z form panowania, nie nad ludźmi, lecz nad światem.

• Najpraktyczniej zacząć od wyrzeczenia, bo tak czy tak, na nim skończyć wypadnie.

• Należy w imię wielkiej miłości praktykować drobną życzliwość.

• Nie gardź sobą, że bitwę przegrałeś. Trzeba pewnej siły, by się zapędzić aż tam, gdzie się bitwy przegrywa.

• Od miernej porcji głupoty poczujesz się chory i nieswój; od potężnej - przyjdziesz do siebie.

• Piękno jest jednocześnie kształtem czegoś i czegoś zasłoną, drogą i zbłądzeniem z tej drogi.

• Piękność świata nie jest oparciem.

• Samobójstwo jest tą ostatnią rezerwą, tą ostatnią linią obronną, stanowiąca dla nas rękojmię, że poniżej pewnego poziomu poniżenia, upokorzenia, rozbicia wewnętrznego itp. nic i nikt nas zepchnąć nie może. Świadomość, że zawsze można popełnić samobójstwo, to nasze kryte tyły w walce życiowej. Zupełnie inaczej można się wtedy ustosunkować do każdej sprawy; życie nie tylko jest spokojniejsze, ale i o wiele piękniejsze.

• W ogromnej większości wypadków efektowna bywa myśl tylko dlatego, że nie przemyślana do końca.