Janusz Zaorski: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 13:18, 18 lip 2011

Janusz Zaorski (ur. 1947) – polski scenarzysta, reżyser i producent filmowy, były przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Brat Andrzeja.

Czuję się profesjonalnym reżyserem, który może w sposób zawodowy opowiedzieć każdą anegdotę.
- Źródło: rozmowa z Jerzym Górzańskim, „Film” 4/1985

Polska piłka nożna toczy się po równi pochyłej. Wyniki i jakość gry są uzależnione od wartości pieniądza. Na trybunach siedzi kilka lub kilkanaście tysięcy naiwnych kibiców. Czekają na wynik nie wiedząc, że ustaliło ten wynik wcześniej kilka osób.
- Źródło: Internetowa Baza Filmu Polskiego

Rzadko teraz robię filmy, ponieważ scenariusze, które są mi proponowane, to typowe głupawki: zabili go, a on jednak uciekł itd. Mnie takie filmy nie interesują. Mam pewną pozycję oraz nazwisko i szkoda mi po prostu – w filmie kinowym, który najpoważniej traktuję, rozmieniać się na drobne.
- Źródło: Wywiad, 2002

Zależało mi na tym, żeby mieć nastolatków, a nie aktorów, którzy udają młodych ludzi. To nie jest amerykańskie kino z lat 60., w którym 28-letni Dustin Hoffman udaje w Absolwencie maturzystę, czyli kogoś o 10 lat od siebie młodszego.
- Opis: o obsadzie filmu Haker.
- Źródło: Wywiad, 2002

Zobacz też:

Filmy w reżyserii Janusza Zaorskiego

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 * Czuję się profesjonalnym reżyserem, który może w sposób zawodowy opowiedzieć każdą anegdotę.
 ** Źródło: rozmowa z Jerzym Górzańskim, „Film” 4/1985
+* Polska piłka nożna toczy się po równi pochyłej. Wyniki i jakość gry są uzależnione od wartości pieniądza. Na trybunach siedzi kilka lub kilkanaście tysięcy naiwnych kibiców. Czekają na wynik nie wiedząc, że ustaliło ten wynik wcześniej kilka osób.
+** Źródło: [http://filmpolski.pl/fp/index.php/122939 Internetowa Baza Filmu Polskiego]
 * Rzadko teraz robię filmy, ponieważ scenariusze, które są mi proponowane, to typowe głupawki: zabili go, a on jednak uciekł itd. Mnie takie filmy nie interesują. Mam pewną pozycję oraz nazwisko i szkoda mi po prostu – w filmie kinowym, który najpoważniej traktuję, rozmieniać się na drobne.