Alphonse de Lamartine: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
int. |
+2, łamanie wierszy |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Alphonse-Marie-Louis de Prat de Lamartine.jpg|mały|<center>Alphonse de Lamartine</center>]] |
[[Plik:Alphonse-Marie-Louis de Prat de Lamartine.jpg|mały|<center>Alphonse de Lamartine</center>]] |
||
'''[[w:Alphonse de Lamartine|Alphonse Marie Louise Prat de Lamartine]]''' (1790–1869) – francuski pisarz, poeta i polityk. |
'''[[w:Alphonse de Lamartine|Alphonse Marie Louise Prat de Lamartine]]''' (1790–1869) – francuski pisarz, poeta i polityk. |
||
* Ja pierwszy zmusiłem poezję do zejścia z Parnasu i dałem muzie tiarę, w której zamiast siedmiu konwencjonalnych strun wprawiono struny ludzkiego serca, poruszane niezliczonymi drganiami duszy i natury. |
|||
** Źródło: Jerzy Adamski, ''Historia literatury francuskiej. Zarys'', Wrocław 1989, s. 117. |
|||
* Jest ludzkim kochanie, aby być kochanym, lecz kochać dla samej miłości jest anielskie. |
* Jest ludzkim kochanie, aby być kochanym, lecz kochać dla samej miłości jest anielskie. |
||
| Linia 12: | Linia 15: | ||
* Sumienie bez Boga to trybunał bez sędziego. |
* Sumienie bez Boga to trybunał bez sędziego. |
||
* Tak więc zawsze ku nowym brzegom popychani,<br />Na wieki otoczeni wiecznej nocy mgłą,<br />Nigdyż nie będziem mogli na czasu otchłani<br />Kotwicy wrazić w dno? |
|||
** Źródło: Jerzy Adamski, ''Historia literatury francuskiej. Zarys'', Wrocław 1989, s. 117, tłum. [[Zenon Przesmycki]]. |
|||
* Ten, co może tworzyć, gardzi zniszczeniem. |
* Ten, co może tworzyć, gardzi zniszczeniem. |
||
Wersja z 22:50, 29 maj 2011
Alphonse Marie Louise Prat de Lamartine (1790–1869) – francuski pisarz, poeta i polityk.
- Ja pierwszy zmusiłem poezję do zejścia z Parnasu i dałem muzie tiarę, w której zamiast siedmiu konwencjonalnych strun wprawiono struny ludzkiego serca, poruszane niezliczonymi drganiami duszy i natury.
- Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 117.
- Jest ludzkim kochanie, aby być kochanym, lecz kochać dla samej miłości jest anielskie.
- Najlepsze, co może człowiek ofiarować po krwi, to łza.
- Naród wolny może mieć oswobodziciela, naród ujarzmiony może mieć tylko innego ciemiężcę.
- Zobacz też: naród
- Nawet Pan Bóg potrzebuje bicia dzwonów.
- Zobacz też: Bóg
- Sumienie bez Boga to trybunał bez sędziego.
- Tak więc zawsze ku nowym brzegom popychani,
Na wieki otoczeni wiecznej nocy mgłą,
Nigdyż nie będziem mogli na czasu otchłani
Kotwicy wrazić w dno?- Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 117, tłum. Zenon Przesmycki.
- Ten, co może tworzyć, gardzi zniszczeniem.
- Wystarczy nieobecność jednej, bliskiej osoby, aby cały świat wydawał się wyludniony.