Owidiusz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
szablon osobne, kat., formatowanie automatyczne |
||
Linia 16: | Linia 16: | ||
==''Sztuka kochania''== |
==''Sztuka kochania''== |
||
{{osobne|Sztuka kochania (poemat)}} |
|||
* Drobiazgi najlepiej schlebiają kobiecej próżności. |
* Drobiazgi najlepiej schlebiają kobiecej próżności. |
||
* Ktokolwiek zechce dotknąć przedmiotu swej miłości, jeżeli tylko wytrwa, otrzyma należną nagrodę. |
|||
** ''Ad venerem quicumque voles attingere suam, si modo duraris, praemia digna feres.'' (łac.) |
|||
** Źródło: ''Księga II'', 702 |
|||
* Nadzieja, jeżeli jej raz się da wiarę, długo nie ustępuje. I choć jest boginią zwodniczą, chętnie do niej lgniemy. |
|||
* Nie doradzam wam rozpusty,<br />lecz podkreślam z całą siłą,<br />iż miłością szafowanie<br />nikogo nie zubożyło. |
|||
** Źródło: ''Księga II'' |
|||
* Nie noś za dużych sandałów <br/ >czub twój niechaj się nie jeży. <br/ >Niech twą brodę oraz włosy <br/ >Strzyże najlepszy z balwierzy. <br/ >Pamiętaj czyścić paznokcie. <br/ >Oddech musi pachnieć mile. <br/ >Inaczej – kochanka twoja <br/ >Uciekać będzie na milę. |
|||
** Źródło: ''Księga II'', tłum. Julian Ejsmond |
|||
* Niechaj ziemia przyjmie prochy moje. |
* Niechaj ziemia przyjmie prochy moje. |
||
** ''Accipiat cineres terra paterna meos.'' (łac.) |
** ''Accipiat cineres terra paterna meos.'' (łac.) |
||
** Źródło: ''Księga II'', 26 |
** Źródło: ''Księga II'', 26 |
||
* Niewiasta – jak kamienica<br />I od tyłu, i od frontu<br />Jeżeli już jest zniszczona,<br />Dopomina się remontu... |
|||
** Źródło: ''Księga III'' |
|||
* Oczekiwać złota od poetów to zbrodnia. |
|||
** ''A doctis pretium scelus est sperare poetis.'' (łac.) |
|||
** Źródło: ''Księga III'', 551 |
|||
* Zwłoka, jeżeli nie jest za długa, zawsze wzmaga namiętność. |
* Zwłoka, jeżeli nie jest za długa, zawsze wzmaga namiętność. |
||
** Zobacz tekst ''[[s:Sztuka kochania|Sztuki kochania]]'' w Wikiźródłach |
|||
==Inne== |
==Inne== |
||
Linia 233: | Linia 215: | ||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Owidiusz]] |
||
[[bs:Publius Ovidius Naso]] |
[[bs:Publius Ovidius Naso]] |
Wersja z 17:31, 19 maj 2011
Owidiusz (łac. Publius Ovidius Naso; 43 p.n.e.–17 n.e.) – rzymski poeta.
Pieśni miłosne
- Daremnie się trudzisz, okrutny mężu, stawiając stróża przy urodziwej żonie: każda kobieta pilnuje siebie sama i jeżeli dochowuje wierności to nigdy ze strachu.
Inne zaś, ponieważ im się zabrania, chętnie broją. A gdy nawet będziesz pilnował jej ciała, będzie cudzołożyć w myśli. A więc, jeżeli nie zechce, nie da się upilnować, choćbyś wszystko pozamykał na klucz. A i ciała nie ustrzeżesz przed zdradą. Wszystkich oddalisz, a gach i tak pozostanie w domu. Ta, której wolno grzeszyć, grzeszy mniej: sama możliwość podcina korzenie występku.
- Dążymy do tego, co zakazane i pożądamy rzeczy zabronionych: zawsze choremu smakuje niedozwolony pokarm. Argus miał sto oczu na czole i karku, a mimo to nieraz Amor potrafił wywieść go w pole. Danae, która została zamknięta jako dziewica w komnacie z kamienia i żelaza, wyszła stamtąd jako matka; Penelopa zaś, choć przez nikogo nie pilnowana, zachowała cnotę wśród młodych zalotników.
- Truciznę da się łatwo ukryć pod słodkim miodem.
Przemiany (Metamorfozy)
- Gdy tak Twórca, ktokolwiek z bogów nim być może;
Urządził, gdy na części rozdzielił to brzemię,
Natychmiast w postać koła zaokrąglił ziemię. (…)
Sieje obrazy bogów na niebios sklepienie,
Skrzelistymi rybami wód przestwór zaplemia.
Ptactwem powietrze, zwierzem zaludnia się ziemia. (…)
Człowieka lepi (…)
A gdy każde ze zwierząt wzrok w ziemię spuszczało,
Postawę człowiekowi nadaje wspaniałą
I w niebo patrzeć każe, i do gwiazd sklepienia
Pozwala mu wyniosłe obracać wejrzenia.
- Złoty najpierw wiek nastał. Nie z bojaźni kary,
Lecz z własnej chęci człowiek cnoty strzegł i wiary.
Kary i trwogi nie znano. W spiżowych tablicach
Groźby praw, i wyroku na sędziego licach
Lud nie czytał: bez sędziów byli bezpiecznemi.- Aurea prima sata est aetas... (łac.)
- Źródło: 1, 89
Sztuka kochania
Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Sztuka kochania (poemat).
- Drobiazgi najlepiej schlebiają kobiecej próżności.
- Niechaj ziemia przyjmie prochy moje.
- Accipiat cineres terra paterna meos. (łac.)
- Źródło: Księga II, 26
- Zwłoka, jeżeli nie jest za długa, zawsze wzmaga namiętność.
Inne
A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż |
B
- Być zakochanym, to być szalonym przy zdrowych zmysłach.
C
- Ciemność nie sprzyja rozkoszy – oczy są przewodnikami miłości.
- Co innego radzi namiętność, co innego rozum.
- Aliudque cupido, mens aliud suadet. (łac.)
- Cokolwiek czynisz, czyń rozważnie i patrz końca.
- Quidquid agis, prudenter agas et respice finem (łac.)
- Co źle znosisz, będziesz dobrze znosił: przywyknij tylko.
- Czas, pożerca rzeczy.
- Tempus edax rerum. (łac.)
- Czas upływa a my starzejemy się wraz z cicho biegnącymi latami.
- Tempora labuntur tacitisque senescimus annis. (łac.)
- Źródło: Fasti, 6, 771
- Czy dają, czy odmawiają, cieszą się, że się je prosi.
- Czy zgadniesz, jaki nastrój mną owłada,
gdy w dziczy cierpię wśród Sarmatów, Getów?
Jam niezwyczajny ich wody i nieba,
innej mi ziemi, jak zbawienia, trzeba.
Dom tu bez wygód, jadło szkodzi zdrowiu,
bodaj ktoś lekiem w chorobie dopomógł,
bodaj przyjaciel zmylił litościwie
swą opowieścią czas, co mży leniwie.
Leżę bezsilny pośród obcych ludzi
Na skraju świata. Zda się: przeszłość wraca...- Źródło: Żale, red.E. Wesołowska, Poznań 2002.
D
- Dla człowieka nie ma nic pewnego.
- Dopóki będziesz szczęśliwy, wielu będziesz miał przyjaciół, gdy los cię opuści, będziesz sam.
- Zobacz też: szczęście
G
- Gdy braknie wroga, braknie także powodu do tryumfu.
- Dum desint hostes, desit quoque causa triumphi (łac.)
- Godzi się uczyć i od wroga.
- Fas est et ab hoste doceri. (łac.)
I
- I łzy są jakąś rozkoszą.
- Est quaedam flere voluptas. (łac.)
J
- Jedna noc z ukochaną może uczynić mnie Bogiem, mnie – najmniejszego z ludzi.
- Jeśli chcesz być kochanym, bądź wart miłości.
- Jeśli pragniesz zachować na długo miłość twej pani, chwal to wszystko, co w niej widzisz i to, co widzisz na niej.
K
- Każda kobieta jest do zdobycia – wystarczy tylko zastawić sidła.
- Kiedy przekwitną róże życia, nie zostaje nic prócz kolców.
- Kobiety lubią gdy się je prosi.
- Kobiety odmawiają tego, o co je proszą, a dają to, o co nikt ich nie prosi.
- Koniec wieńczy dzieło.
- Inaczej: Koniec dowodzi czynów.
- Finis coronat opus. / Finis adest operi. (łac.)
- Kropla drąży skałę nie siłą, lecz często padając.
- Gutta cavat lapidem non vi, sed saepe cadendo (łac.)
- Kto po wzięciu pocałunku, po dalszy ciąg nie sięga, godzien stracić to co zyskał, stary, głupi niedołęga.
L
- Lekki jest ciężar, gdy go dźwigasz z ochotą.
Ł
- Łagodny spokój przystoi ludziom, a gniew dzikim zwierzętom.
- Łatwo przychodzi wiara w to, czego się pragnie.
M
- Miłości nie da się wyleczyć ziołami.
- Amor non est medicabilis herbis (łac.)
- Miłość i godność nie mieszkają pod jednym dachem.
- Miłość jest obrazem wojny, tchórze opuszczają jej znaki, w obozach kochania musisz znosić trud wszelaki.
- Miłość sycić trzeba słodkimi słowy.
- Moje nadzieje nie zawsze się spełniają, ale zawsze mam nadzieję.
N
- Niechaj każda z pięknych kobiet pozna samą siebie, aby wiedzieć, w jakiej ma postawie prezentować swe powaby.
- Nikt nie pożąda tego, co mogą mieć wszyscy, kusi to, co zakazane.
- Noc, miłość i wino – one nie mogą rozsądnie doradzać.
O
- Obfitość czyni mnie biedakiem.
- Oczekiwać złota od poetów to zbrodnia.
- A doctis pretium scelus est sperare poetis. (łac.)
- Od Jowisza niechaj zaczyna się dzieło!
- Ab Iove surgat opus! (łac.)
- Znaczenie: pracujmy z Bogiem.
- Źródło: Czesław Jędraszko, Łacina na co dzień, Warszawa 1988, s. 8.
- Odważnym sprzyja okazja i Wenus.
- Audentem forsque Venusque iuvat. (łac.)
- Ogień ogniem podsycasz, wodę do morza lejesz.
- In flammam flammas, in mare fundis aquam. (łac.)
P
- Pieśni są nieśmiertelne.
- Carmina morte carent (łac.)
- Pilne wyuczenie się szlachetnych sztuk łagodzi obyczaje i nie pozwala trwać w dzikości.
- Ingenuas didicisse fideliter artes emollit mores nec sinit esse feros (łac.)
- Prędzej na wiosnę zamilkną ptaki, niż kobieta oprze się czułym zalotom młodego mężczyzny.
- Przeciwdziałaj początkom, za późno przygotowywane jest lekarstwo.
- Principiis obsta, sero medicina paratur (łac.)
S
- Sen pozwala zwykle na wiele rzeczy nieskromnych.
- Stół i wino sprzyjają przyjemnemu spędzeniu czasu.
- Sztuką jest ukrycie (wysiłków) sztuki.
- Ars est celare artem. (łac.)
T
- Teraz są pola uprawne tam, gdzie kiedyś była Troja.
- Iam seges est ubi Troia fuit. (łac.)
- Źródło: Heroidy
- Tu jestem barbarzyńcą, którego nikt nie zrozumie.
- Barbarus hic ego sum, qui non intellegor ulli. (łac.)
- Opis: o sobie będąc na wygnaniu.
- Twardą skałę drąży miękka woda. Samą Penelopę zdobędziesz, wytrwaj tylko.
- Dura tamen molli saxa cavantur aqua. Penelopen ipsam, persta modo, vinces (łac.)
U
- Uniesiony namiętnością nie wyprzedzaj twojej pani, najmilej, gdy jednocześnie przybijecie do przystani.
W
- W braku sił, chęć jest chwalebna.
- W sztuce kochania uczeńsze bywają dojrzałe damy, przez ćwiczenia, jak wiadomo, talent udoskonalamy.
- W zabawie ujawniamy, jakimi jesteśmy ludźmi.
- Wenus lubi próżnowanie. Chcesz wygnać miłość – pracuj.
- Widzę i pochwalam to, co lepsze, ale idę za tym, co gorsze.
- Video meliora proboque, deteriora sequor. (łac.)
- Wolno się uczyć nawet od wroga.
- Wszystko płynie.
- Cuncta fluunt (łac.)
Z
- Za późno na lekarstwo, gdy zło nabiera siły wskutek zwłoki.
- Zobacz też: lekarstwo
- Zarówno mężczyźnie, jak i kobiecie zakazana miłość sprawia przyjemność.
- Zarówno te, które oddają się łatwo, jak i te, które się bronią – jednakowo lubią być proszone.
- Zazwyczaj medycyna jest sztuką czasu.
- Zobacz też: medycyna
- Zło niszcz w zarodku.
- Principiis obsta (łac.)
- Zrywajcie kwiat, ponieważ jeśli nie będzie zerwany, sam nędznie opadnie.
- Carpite florem, qui nisi carptus erit, turpiter ipse cadet (łac.)