Monachomachia

Monachomachia – poemat heroikomiczny Ignacego Krasickiego.

• I śmiech niekiedy może być nauką,
  Kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa.

• Już się na perorę zdobywał nową
  Doktor, gdy postrzegł likwor przeźroczysty
  Wódka to była, co ją zwą kminkową.
  Przy niej toruński piernik przeźroczysty,
  Sucharki masą oblane cukrową,
  Dar przeoryszy niegdyś uroczysty...

• Minęły czasy szczęśliwej prostoty, trzeba się uczyć, upłynął wiek złoty.

• Przeczytaj, osądź. Nie pochwalisz? Spalę...

• Szanujmy mądrych, przykładnych, chwalebnych, śmiejmy się z głupich, choć i przewielebnych.