Wiara: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Szperacz (dyskusja | edycje)
m →‎W: + 1
m formatowanie automatyczne, drobne redakcyjne, lit.
Linia 166: Linia 166:
** Autor: [[Ysabelle Lacamp]], ''[[Tajlandzka Księżniczka]]''
** Autor: [[Ysabelle Lacamp]], ''[[Tajlandzka Księżniczka]]''


* W historii nauki – po krótkim okresie działalności presokratejskich filozofów jońskich (takich jak Tales z Miletu), którzy byli myślicielami racjonalnymi i uważali, że wszechświat opisać można na podstawie obserwacji i rozumu – dociekania naukowe i religijne były przez długie stulecia nierozerwalnie ze sobą splecione. Od czasów Arystotelesa, poprzez czasy Kopernika, Keplera, Kartezjusza i Newtona, uczeni odwoływali się do Boga nie tylko jako stwórcy świata, lecz jako aktywnego uczestnika, sprawcy i kontrolera procesów fizycznych. Uczeni przywoływali istotę wyższą wtedy, gdy współczene teorie nie były w stanie wyjaśnić pewnych zjawisk. Z czasem, w miarę postępu wiedzy naukowej, Bóg "zwalniany" był stopniowo ze swych rozlicznych wcześniejszych obowiązków i filozofowie nauki zaczęli go nazywać "Bogiem luk". Tam, gdzie zawodziła wiedza, odwoływano się do wiary, a zatem rezygnowano niejako z nadziei czy ambicji naukowago poznania.
* W historii nauki – po krótkim okresie działalności presokratejskich filozofów jońskich (takich jak Tales z Miletu), którzy byli myślicielami racjonalnymi i uważali, że wszechświat opisać można na podstawie obserwacji i rozumu – dociekania naukowe i religijne były przez długie stulecia nierozerwalnie ze sobą splecione. Od czasów Arystotelesa, poprzez czasy Kopernika, Keplera, Kartezjusza i Newtona, uczeni odwoływali się do Boga nie tylko jako stwórcy świata, lecz jako aktywnego uczestnika, sprawcy i kontrolera procesów fizycznych. Uczeni przywoływali istotę wyższą wtedy, gdy współczesne teorie nie były w stanie wyjaśnić pewnych zjawisk. Z czasem, w miarę postępu wiedzy naukowej, Bóg „zwalniany” był stopniowo ze swych rozlicznych wcześniejszych obowiązków i filozofowie nauki zaczęli go nazywać „Bogiem luk”. Tam, gdzie zawodziła wiedza, odwoływano się do wiary, a zatem rezygnowano niejako z nadziei czy ambicji naukowego poznania.
** Autor: [[Krzysztof Szymborski]], ''Charaktery'' 12/2010
** Autor: [[Krzysztof Szymborski]], „Charaktery”, 12/2010
** Zobacz też: [[Bóg]], [[nauka]], [[poznanie]], [[wiedza]]
** Zobacz też: [[Bóg]], [[nauka]], [[poznanie]], [[wiedza]]



Wersja z 11:21, 28 gru 2010

Wiara – przekonanie o czymś, przyjęcie istnienia lub nie istnienia czegoś bez żadnego dowodu wiarygodnie potwierdzającego ten fakt.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Symbole religijne

A

  • A ludzie rzekną, że nieba szaleją,
    A nieba rzekną: że przyszedł dzień Wiary.

B

  • Brak wiary to wada, którą należy ukrywać, jeśli nie można się z nią uporać.
  • Być może wyobraźnia i wiara nie mogą bez siebie istnieć, bo mają wspólną istotę – nie wymagają dowodu.

C

D

  • Dwie przesady: wykluczyć rozum, przyjmować tylko rozum.
  • Dwie rzeczy dają duszy największą siłę: wierność prawdzie i wiara w siebie.

I

J

  • Jeszcze jedno przykazanie, o którym nie mówiliśmy – „Nie zabijaj”. Morderstwo – piąte przykazanie. Ale, jeśli o tym pomyśleć... religia w zasadzie nie miała nigdy wielkiego problemu z mordowaniem. Więcej ludzi zostało zabitych w imię boga niż z jakiegokolwiek innego powodu.
  • Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei, wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje. Można wtedy powiedzieć: „W tym ciele żył kiedyś człowiek”.
  • Jeżeli wiesz, że jestem niewierzący, to znasz mnie lepiej niż ja sam. Być może i jestem człowiekiem niewierzącym, ale takim, który tęskni za wiarą.

K

  • Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, kto jest nieposłuszny Synowi, nie ujrzy życia, lecz pozostaje na nim srogi gniew Boży.
    • Źródło: Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata, Jn 3:36

Ł

  • Łatwo przychodzi wiara w to, czego się pragnie.

M

  • Miejcie wiarę, a zobaczycie czym są cuda.
  • Musisz uwierzyć w siebie bo wiara czyni cuda,
    musisz być waleczny jak Lion on Juda.
    Pamiętaj, że Babilon to jedna wielka obłuda,
    hej bracie, hej siostro, nie bądź dłużej smutna.
  • Muszę starać się mieć o boskim miłosierdziu takie pojęcie, które się nie zatrze i nie zmieni, choćby nie wiem jakie przypadki los na mnie zesłał, i które mogłabym przekazać każdej ludzkiej istocie.
    • Autor: ?

N

  • Na świecie istniał język zrozumiały dla wszystkich [...]. Był to język zapału, język rzeczy, które wykonuje się z miłością i ochotą, nie tracąc nigdy z oczu celu, do którego się zmierza, i w który się mocno wierzy.
  • Natomiast owocem ducha jest miłość, radość, pokój, wielkoduszna cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą. Przeciwko takim rzeczom nie istnieje żadne prawo.
    • Źródło: Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata, Gal 5:22,23
  • Nie tylko w domach chłopów, ale również w miejskich wieżowcach wiek XX przeplata się z XIII. Setki milionów ludzi używających elektryczności nadal wierzą w magiczną moc symboli i egzorcyzmów [...] Gwiazdy kina korzystają z usług mediów. Lotnicy pilotujący cudowne maszyny stworzone przez ludzki geniusz, noszą na swych piersiach amulety. W ludziach istnieją niewyczerpalne zasoby ciemnoty, niewiedzy i okrucieństwa!
  • Nigdy nie dostrzegamy skarbów, które mamy tuż przed oczyma. A wiesz dlaczego tak się dzieje? Bo ludzie nie wierzą w skarby.

P

  • Pan ogłupiał od czytania tej gazety, „Trybuny Ludu” na przykład. Co to znaczy „wierzący niepraktykujący”? Proszę Pana, jakby Pan wierzył, to by się Pan Pana Boga przestraszył i praktykował, a jak Pan nie praktykuje, to znaczy że Pan nie wierzy.
    • Autor: Wojciech Cejrowski
    • Opis: W programie WC Kwadrans po przeczytaniu listu podpisanego „wierzący niepraktykujący”
  • Przede wszystkim zaś należy silnie odróżnić czasy naszej społeczności, gdzie wszystko się dzieje w świecie refleksji, od czasów owych naiwnie łatwowiernych społeczności, wyłaniających z siebie wiary, które panowały jednak całe wieki. Jeszcze nie powstało nic wielkiego, co nie opierałoby się na legendzie. Jedyną winowajczynią jest tu chyba tylko ludzkość, która chce być oszukiwana.
  • Przeznaczenie człowieka często nie ma nic wspólnego z tym, w co się wierzy lub czego się obawia.

S

  • Są dwie drogi życia – wierzyć we wszystko lub wątpić we wszystko. Obie sytuacje zwalniają z myślenia.

Ś

  • Świadome poddanie wszystkich naturalnych władz duszy miłości nadprzyrodzonej – to wiara.

T

  • Toteż wiara idzie w ślad za tym, co się słyszy. To zaś co się słyszy, jest przez słowo o Chrystusie.
    • Źródło: Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata, Rz 10:17
  • Trzy rzeczy nigdy nie zyskują wiary – to co prawdziwe, to co prawdopodobne i to co logiczne.

W

  • W Bogu mamy nadzieję!
    • In God We Trust! (ang.)
    • Źródło: hasło umieszczane na odwrocie banknotów w Stanach Zjednoczonych, również dewiza stanu Floryda
    • Zobacz też: Stany Zjednoczone, naród
  • W dniu mojej śmierci
    gdy moje serce nie będzie mogło już dłużej bić
    mam nadzieję, że umrę za Wiarę, dla której chciałem żyć.
    • In the event of my Demise,
      when my heart can beat no more
      I hope I die for a belief that I had lived for.
      (ang.)
    • Autor: Tupac Shakur
    • Zobacz też: śmierć
  • – Według mnie korzenie stanowi wiara – odpowiedziała po cichu.
    – Wiara w moją religię, nawet jeśli nie ja ją wybrałam... Ale liczy
    się także wiara w siebie, wiara w ludzi, których spotkasz. To będzie
    twoja prawdziwa rodzina.
  • W historii nauki – po krótkim okresie działalności presokratejskich filozofów jońskich (takich jak Tales z Miletu), którzy byli myślicielami racjonalnymi i uważali, że wszechświat opisać można na podstawie obserwacji i rozumu – dociekania naukowe i religijne były przez długie stulecia nierozerwalnie ze sobą splecione. Od czasów Arystotelesa, poprzez czasy Kopernika, Keplera, Kartezjusza i Newtona, uczeni odwoływali się do Boga nie tylko jako stwórcy świata, lecz jako aktywnego uczestnika, sprawcy i kontrolera procesów fizycznych. Uczeni przywoływali istotę wyższą wtedy, gdy współczesne teorie nie były w stanie wyjaśnić pewnych zjawisk. Z czasem, w miarę postępu wiedzy naukowej, Bóg „zwalniany” był stopniowo ze swych rozlicznych wcześniejszych obowiązków i filozofowie nauki zaczęli go nazywać „Bogiem luk”. Tam, gdzie zawodziła wiedza, odwoływano się do wiary, a zatem rezygnowano niejako z nadziei czy ambicji naukowego poznania.
  • Wiara – bardzo ważna rzecz w życiu codziennym człowieka. Wiara pozwala nam optymistyczniej patrzeć w przyszłość. Bez wiary, bez Boga człowiek jest znacznie biedniejszy, uboższy duchowo. Wystarczy sobie przypomnieć jak my, Polacy, zareagowaliśmy na śmierć papieża Jana Pawła II.
  • Wiara czyni cuda.
  • Wiara jest poza zasięgiem prawa. Jest to najbardziej intymna własność człowieka i nikt nie może żądać aby zdawał z niej rachunek.
  • Wiara jest uniwersalna. Tylko nasze konkretne metody jej rozumienia są arbitralne. Niektórzy z nas modlą się do Jezusa, inni podróżują do Mekki, a jeszcze inni badają cząstki subatomowe. W sumie jednak wszyscy szukamy prawdy, czegoś potężniejszego od nas samych.
  • Wiara to nacechowane pewnością oczekiwanie rzeczy spodziewanych, oczywisty przejaw rzeczy realnych, choć nie widzianych.
    • Źródło: Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata, Heb 11:1
  • Wiara wymaga odwagi, umiejętności podejmowania ryzyka, a nawet gotowości zaznania bólu i rozczarowania.
  • Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy.
  • Wszystkie pytania były kiedyś natury duchowej. Od początku naszych dziejów duchowość i religię wykorzystywano do wypełnienia luk, z którymi nauka nie potrafiła sobie poradzić. Wschód i zachód Słońca przypisywano niegdyś Heliosowi i jego ognistemu rydwanowi. Trzęsienia ziemi i fale pływowe tłumaczono gniewem Posejdona. Nauka udowodniła, że ci bogowie byli tylko fałszywymi bożkami. Wkrótce wszyscy bogowie okażą się tym samym. Nauka dostarczyła odpowiedzi na niemal wszystkie pytania, jakie człowiek potrafił zadać. Zostało już tylko kilka i te mają charakter ezoteryczny. Skąd pochodzimy? Co tu robimy? Jaki jest sens życia i wszechświata?
  • W pierwszych łzach skruchy wylanych za własne grzechy odnajdziesz utraconą wiarę.
    • bp Tihamer Toth

Ź

  • Źle się stało, że tak szybko straciłam rodziców. Nigdy tego nie zrozumiałam, więc nie jestem wierząca.