Wespazjan Kochowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
+1, łamanie wierszy
Alessia (dyskusja | edycje)
m +1, łamanie wierszy
Linia 2: Linia 2:
'''[[w:Wespazjan Kochowski|Wespazjan Kochowski]]''' (1633–1700) – jeden z najwybitniejszych historyków i poetów polskiego baroku, najbardziej typowy przedstawiciel filozofii i literatury sarmackiej.
'''[[w:Wespazjan Kochowski|Wespazjan Kochowski]]''' (1633–1700) – jeden z najwybitniejszych historyków i poetów polskiego baroku, najbardziej typowy przedstawiciel filozofii i literatury sarmackiej.
* Bóg człeka z gliny stworzył – piszą historyje – jakoż on nie rozmoknie, gdy ustawnie pije?
* Bóg człeka z gliny stworzył – piszą historyje – jakoż on nie rozmoknie, gdy ustawnie pije?

* Fortunę wiedz być płochą,<br />dziś matką jutro może być macochą.


* I choroba, i doktor z jednej są nacyjej.<br />Doktor Francuz i franca rodem ze Francyjej.<br />Toć nie dziw, że się Nohel zna na tej chorobie,<br />Gdyż się społem rodzili i ziomkami sobie.
* I choroba, i doktor z jednej są nacyjej.<br />Doktor Francuz i franca rodem ze Francyjej.<br />Toć nie dziw, że się Nohel zna na tej chorobie,<br />Gdyż się społem rodzili i ziomkami sobie.

Wersja z 23:15, 6 lip 2010

Wespazjan Kochowski

Wespazjan Kochowski (1633–1700) – jeden z najwybitniejszych historyków i poetów polskiego baroku, najbardziej typowy przedstawiciel filozofii i literatury sarmackiej.

  • Bóg człeka z gliny stworzył – piszą historyje – jakoż on nie rozmoknie, gdy ustawnie pije?
  • Fortunę wiedz być płochą,
    dziś matką jutro może być macochą.
  • I choroba, i doktor z jednej są nacyjej.
    Doktor Francuz i franca rodem ze Francyjej.
    Toć nie dziw, że się Nohel zna na tej chorobie,
    Gdyż się społem rodzili i ziomkami sobie.
    • Źródło: O Francuzie cyruliku
  • Lękliwego śmierć bardziej goni.
  • W kościele bądź nabożny, a pouczny w szkole, w polu bitwy, w grze wesół, żartowny przy stole.
  • Prawa są polskie jako pajęczyna: pan się przebije, uwięźnie chudzina.
  • Ciało domownik zły, wala się w błocie nieprawości, jako wieprz tyjąc młótem rozkoszy.
    • Źródło: Psalmodye wdzięczności (Psalm II)
  • Cóż jest człowiek? Kawalec błota, syn gniewu, naczynie zelżywości, urodzony w plugastwie, żyjący w nędzy, mający umrzeć w ucisku.
    • Źródło: Psalmodye wdzięczności (Psalm III)
  • Często niewinne żony małżonkowie winią,
    Iże im rogi na łbie jak satyrom czynią.
    Lecz każdy niech swej spyta; wiem, tak mu odpowie:
    „Niech będzie róg, gdzie trzeba, nie będzie na głowie”.
    • Źródło: O kornutach za żonami
  • Kunszt to natury w małych rzeczach pokazać misterstwo, a wewnętrzną cnotą nagradzać, komu z wierzchu barwy albo wzrostu ujęła.
    • Źródło: Psalmodye wdzięczności (Psalm XIII)
  • Ten żyje – kto pije.
  • Teraz dopiero postrzegam, że życie ludzkie nie jest żywotem, ale pojazdem do śmierci, i męczeństwem jednem, którego z nas ze samych przyczyna.
    • Źródło: Psalmodye wdzięczności (Psalm XVII)
  • Zda się żyjąc, że przyrasta wieku, a codzień go znacznie ubywa; bo im dalej w lata idziemy, tem się coraz bliżej śmierci przymykamy.
    • Źródło: Psalmodye wdzięczności (Psalm XVII)

O Wespazjanie Kochowskim

  • Po przeczytaniu skierowanych do Matki Boskiej wierszy Kochowskiego odnosi się wrażenie, jakby Polacy uczynili łaskę Maryi, ogłaszając ją swoją królową.
Wikisource